Het Britse synthpoptrio Years & Years timmert nu zo’n acht jaar aan de weg als band. Vorig jaar brachten de mannen hun tweede album uit, het veelgeprezen Palo Santo. Hoewel een echte hitsingle van deze plaat vooralsnog uitblijft, is Years & Years nog altijd een populaire act: vanavond spelen ze voor de tweede keer in de Amsterdamse AFAS Live.
Conceptueel
Palo Santo is een futuristisch conceptalbum met een verhaal dat zich afspeelt in een gelijknamig fictief stadje. In Palo Santo gelden geen traditionele regels aangaande gender en seksualiteit. Tekstueel gaat het vooral over verlangen en de complexiteit waarmee dat gepaard gaat, en er wordt veel gerefereerd aan bijvoorbeeld religie (frontman Olly Alexander, zelf homoseksueel, zegt namelijk parallellen te zien tussen de kerk en de gayclubs die hij bezoekt).
Bij zo’n conceptplaat hoort natuurlijk een ontzettend theatraal optreden. Het podium van AFAS Live staat helemaal volgebouwd en biedt naast Alexander en multi-instrumentalisten Mikey Goldsworthy en Emre Türkmen ook plaats aan een touring drummer en twee achtergrondvocalisten. Op de achtergrond hangt een groot digitaal scherm en in het midden is een lichtgevende verhoging, waar Alexander maar al te graag gebruik van maakt.
Catchy
Goed, dan de muziek. Die is niet al te bijzonder: synthpop met veel invloeden van house en R&B. Maar veel liedjes van Years & Years zijn wel ontzettend catchy en liggen lekker in het gehoor (enkele uitzonderingen daargelaten, zoals bijvoorbeeld de ‘Lucky Escape’, een draak van een ballad).
Alexander beschikt over een enorm soulvolle stem met een groot bereik. Hij wordt wel eens de mannelijke Nina Simone genoemd, maar in de hoge noten is een vergelijking met Sam Smith ook niet ondenkbaar. Helaas zijn het wel die hoge noten waarbij Alexander vanavond net iets te vaak de mist in gaat. Hij is redelijk goed bij stem, maar zijn bereik laat hem in de steek. Dat wordt vooral pijnlijk duidelijk tijdens ‘Preacher’, dat Alexander er met de grootste moeite uitperst.
Ingestudeerd
Zoals het een grote popshow betaamt, is alles aan dit optreden tot in de puntjes voorbereid. Zelfs de praatjes van Alexander komen ingestudeerd over. Maar aan showmankwaliteiten komt hij niets tekort: alle ogen zijn op hem gericht, ondanks de overvloed aan lichteffecten en de drukke achtergrondbeelden.
De voorste helft van de zaal bestaat voornamelijk uit jonge meisjes, die bij iedere beweging van de excentrieke zanger de longen uit hun lijf gillen. En dus is het een luidruchtige boel in de zaal, want er gebeurt héél veel op het podium. Een aantal korte intermezzo’s moeten ervoor zorgen dat iedereen op adem kan komen, terwijl de band even van het podium verdwijnt en Alexander van outfit wisselt.
Hits
De setlist steekt zo in elkaar dat het verhaal van Palo Santo recht aan wordt gedaan, van de eerste single ‘Sanctify’ tot het boeiende ‘All For You’. Een echte radiohit zit daar niet tussen, maar Years & Years weet toch de aandacht vast te houden. Bovendien kan het trio op de juiste momenten wel de hits (van het debuutalbum Communion) inzetten.
Ook is het leuk dat de twee achtergrondzangers ieder een momentje in de spotlights krijgen. Ze zingen snippets van Ariana Grande’s ‘No Tears Left to Cry’ en Madonna’s ‘Like a Prayer’. Ze blijken allebei betere vocalisten te zijn dan Alexander zelf, maar dat is iedereen spontaan vergeten als hij het stokje weer van hen overneemt. Het laatste blok van de show is dan ook wel behoorlijk sterk, met het dansbare ‘Worship’ en ‘If You’re Over Me’, en natuurlijk de gedoodverfde afsluiter ‘King’.
Ambities
Years & Years heeft een paar verdomd lekkere popliedjes op naam staan en laat bovendien zien dat het qua performance ook grote ambities heeft. Vocaal en muzikaal zitten er nog wat haken en ogen aan, maar uiteindelijk zal dat voor fans vanavond weinig hebben uitgemaakt: die zijn dolgelukkig het weekend in gedanst.