8 jaar na zijn eerste debuutalbum komt Pharrell Williams met “G I R L”, een album dat grotendeels tegenover zijn hiphopcarrière staat. “In My Mind” uit 2006 was een hiphop album dat volledig aansloot op eerdere projecten en de hits die hij maakte,  onder meer met N*E*R*D en The Neptunes. Ook staat Pharrell bekend om zijn perfect producerend werk. Haast alles wat hij in het verleden aanraakte veranderde in tenminste een gouden plaat, sommige zelfs classics. Zo produceerde hij onder andere voor Jay Z, Kanye West, Pusha T, Tyler, The Creator, 2 Chainz en Daft Punk. Namen die een grote invloed hebben op hedendaagse muziek.

Recensie door: Gerben de Groot.

Deze jaren lange ervaring maakt van Pharrell een praktisch uit goud gesneden artiest en producer, zelfs nu hij hiphop voor zijn nieuwe album heeft laten liggen. ‘G I R L’ is all in disco en het geeft nog steeds niet genoeg weer hoe goed Pharrell is in het maken van muziek. Van begin tot eind is ‘G I R L’ een album dat je gelukkiger maakt.

Het 10 nummer lange album heeft een lijst van songs die qua genre alle kanten opgaan, van de nieuwe soul en funk klanken van sidewalk hit “Happy” tot de heerlijke mix van blues en pop in “Come Get it Bae”, met vocals van prinses of pop Miley Cyrus. Pharrell maakt in ieder nummer een uitstekende mix tussen de zomer, zijn ultieme vrolijkheid en verschillende genres. In het openingsnummer “Marilyn Monroe” -wat een perfecte presentatie van het album alleen al is- herpakt Pharrell zijn Europa trip naar de Franse studio van Daft Punk voor “Get Lucky” en mixt zijn ervaringen in samenwerking met Daft Punk met teksten in ode aan hopeloze romantica . Opmerkelijk is dat hij, zowel dit album als dit nummer, begint met het woord “Different”. Niet geeft hij alleen aan dat hij een individueel is die geen regels volgt (zoals in de tijden van N*E*R*D) maar ook dat, inderdaad; dit album totaal anders is dan zijn eerdere carrière.

Elke song op dit album geeft ons meer inzicht in de liefde en tolerantie die Pharrell heeft voor de vrouwelijke populatie. Disco is inderdaad het genre van de liefde. Hij toont niet alleen zijn liefde op dit album, maar ook zijn respect en tolerantie voor dames. Niet met teksten over seks of liefde, maar met teksten over zelfstandigheid en individualisme.  Dat hoor je terug in songs als “It Girl” en “I Know Who You Are” met collega Alicia Keys. Pharrell Williams geeft met dit album aan dat zijn talent en kunsten nog lang niet op zijn. Mijn verwachtingen waren hoog en die heeft hij zeker overtroffen.

All in all is het tweede soloalbum van Pharrell Williams door zijn vrolijkheid, optimisme en gelaagdheid een album dat nog lang zal blijven spiegelen in de waterige glans van de zomer.