Na de release van hun sterke derde album Holy Fire (2013) ging het ineens hard met de Engelse indierockers van Foals. Dat succes werd afgelopen jaar opgevolgd met de eveneens prima plaat What Went Down, mede dankzij de catchy single ‘Mountain at My Gates’. Foals is duidelijk klaar voor het grote werk, en speelt daarom vanavond in de Amsterdamse Heineken Music Hall hun grootste headlineshow in Nederland tot nu toe. Het is bij lange na niet uitverkocht, maar vol genoeg om een gezellige sfeer te creëren met genoeg ruimte om lekker te bewegen.

Er wordt vrij sober geopend met ‘Snake Oil’. “Good to be back!” roept frontman Yannis Philippakis. Het is ook nog niet zolang geleden sinds de band voor het laatst in Nederland te vinden was. In september 2015 speelden ze voor een stijf uitverkochte Melkweg en hun populariteit is sindsdien alleen maar toegenomen, dus werd het tijd om te upgraden. Het repertoire van Foals telt vier studioalbums met nummers die variëren van überdansbare indiepop tot epische alternatieve rock, gemaakt door een vijftal Engelsen dat tijdens liveshows liever hun muziek dan zichzelf het woord laat doen.

Het is een slimme zet geweest om ‘My Number’, dat een paar jaar terug de Nederlandse radiozenders en festivalweides bestormde, al vroeg in de set voorbij te laten komen. De zaal wordt direct wakker geschud – zowel de fans als het hitjespubliek. Dankzij de goede akoestiek van de HMH komen de funky basloopjes en de zich voor Foals zo kenmerkende gitaarpingeltjes uitstekend uit de verf. Alleen de drums klinken een beetje mat, maar daar is alles ook mee gezegd. Philippakis is een eigenaardig mannetje. Klein van stuk, in zichzelf gekeerd, maar tegelijkertijd een beetje intimiderend en extravagant. Hij mist hier en daar wat noten en is daar zichtbaar door geïrriteerd, al is het maar omdat de show op het perfectionistische af is. Foals staat op het podium met zes man sterk en dat resulteert in een heel rijk, vol geluid zoals je dat ook op de albums hoort. De band weet hun set vrijwel moeiteloos aan elkaar te spelen, wisselt het tempo goed af en laat nummers mooi in elkaar overlopen. Toch is er genoeg ruimte voor plezier en vooral: chaos.

Hoewel er van begin af aan goed wordt bewogen door het publiek, komt de vaart er echt in als het zinderende ‘Providence’ voorbij komt. De opzwepende drums en de zich steeds weer opnieuw opbouwende spanning richting het volgende dansmoment doet de HMH op zijn grondvesten schudden. De band neemt vervolgens weer even wat gas terug, om het reguliere deel van hun set vervolgens af te sluiten met een waanzinnige uitvoering van ‘Inhaler’, nog zo’n ijzersterke track die net als ‘My Number’ en ‘Providence’ afkomstig is van Holy Fire. De hele zaal verandert in een kolkende moshpit, en de fans hunkeren naar meer.

“Meer” krijgen zij in de vorm van een drie nummers tellende toegift. ‘London Thunder’ is klein en ingetogen, maar moet al snel plaats maken voor het stampende ‘What Went Down’, de titeltrack van het laatste album. ‘Two Steps, Twice’ is al jaren de traditionele afsluiter van elk Foals-optreden en ook vanavond is deze golden oldie de ultieme manier om een toch al zeer sterk optreden succesvol af te sluiten. Foals heeft vanavond een hipsterfeestje van jewelste gegeven, en geeft ook direct een duidelijk visitekaartje af: dit is een band die op korte termijn op de grootste Europese festivals de headlinestatus gaat verkrijgen. Lowlands is in elk geval al om!