Dag twee van Best Kept Secret is op de voorhand een hele sterke met post-rock helden Mogwai, The War On Drugs, de reünie van Slowdive en de hitjesmachine Franz Ferdinand. Wie voldeed aan alle verwachtingen en wie niet?

De sympathieke Berlijnse componist Nils Frahm trekt een goedgevulde tent. Hij presenteert alles behalve gemakkelijk behapbare songs en experimenteert met analoge synthesizers en indrukwekkend (klassiek) pianospel. Het is knap dat hij tijdens de langgerekte nummers de spanning weet vast te houden. Daarbij helpt ook zijn podiumopstelling waarmee hij met zijn rug naar het publiek speelt. In het begin een beetje vreemd, maar je ziet daardoor wel precies wat hij speelt. De staande ovatie is op zijn plaats en de dankbaarheid van hem is oprecht.

Echoënde en snoeiharde gitaren

Post-rock veteranen Mogwai uit Glasgow, Schotland staan in de middag in de tent. De nieuwste plaat ‘Rave Tapes’ van vorig jaar laten ze niet links liggen. ‘Remurdered’ en ‘Deesh’ blijken live een stuk overtuigender dan op de plaat. De band moet het absoluut niet van de spetterende podiumprestatie maar wordt gelukkig ondersteund door een aardig lichtplan. ‘Mogwai Fear Satan’ is het oorverdovende hoogtepunt. Zestien minuten is de spanning te snijden en wordt langzaam naar de climax toegewerkt. Het minimalistische middenstuk wordt gevolgd door een gigantische muur van geluid. Het volume is zodanig hard dat het zelfs met oorbescherming op momenten niet uit te houden is. Maar toch: de aanhouder wint en ziet een furieus ‘We’re No Here’ als slot van een imponerende set.

Een reünie waarvan een hoop bezoekers nog niet hadden gehoord. Is het optreden van shoegaze-band Slowdive dan een overbodige boeking? Nee, dat zeker niet maar het voldoet ook niet aan de verwachtingen na de lyrische verhalen na hun optreden op Primavera Sound Festival. Dat is nauwelijks te wijten aan de band zelf. Het matige geluid en technische mankementen zorgen voor te veel afleiding. De bas staat te hard waardoor vocalen volledig verzanden in de totale mix en niet hoorbaar zijn. Ontzettend zonde want deze band moet het juist hebben van de sound. Het typerende gitaargeluid blijft gelukkig wel overeind, zoals op ‘Souvlaki Space Station’. Afsluiter ‘Golden Hair’, een cover van Syd Barrett, is misschien wel de mooiste song.

De doorbraak van The War On Drugs

Bij zonsondergang is het aan The War on Drugs om de groeiende status te bewijzen en dat doen ze met verve. Tijdens opener ‘An Ocean Between The Waves’ lijkt de band nog zoekende maar na ‘Baby Missiles’ blijft de band scoren. De set bestaat vrijwel alleen uit materiaal van de laatste plaat ‘Lost In the Dream’ die lovende recensies ontving. Frontman Adam Granduciel gooit de ene na de andere rake gitaarsolo het veld op terwijl de rest van de band het tempo hoog houdt. Hoogtepunten stapelen zich op en ‘Under the Pressure’ krijgt een weergaloze uitvoering. Opvallend is de lome afsluiter ‘Lost In the Dream’ waarbij het tempo flink omlaag gaat. Op dat moment hangt het publiek al lang aan de lippen van Adam Granduciel dus blijft ook deze song gelukkig overeind.

CHVRCHES speelt vervolgens in de tent keurig de studioversies na. Het wordt allemaal te perfect gebracht en er wordt niet geïmproviseerd. Dat kan ook helemaal niet met want de drums worden allen gesampeld. Waarom zou je ook een live-drummer meenemen? Hoewel het publiek enthousiast reageert op de technopop en langzaamaan een feestje bouwt, valt er voor de muziekliefhebber weinig te genieten. Dit komt dan ook met name door de twee bandleden naast zangeres Lauren Mayberry die verscholen achter desks staan waardoor je echt geen idee krijgt wat ze nu daadwerkelijk spelen. Op deze bijzonder sterke festivaldag is dit een kleine teleurstelling.

Hitjesmachine Franz Ferdinand

De headliner-spot is voor Franz Ferdinand. Met vier albums op zak heeft de band genoeg materiaal om een sterke greatest hits set te spelen aangevuld met nieuw materiaal. Het nieuwe materiaal is ook sterk: ‘Evil Eye’ heeft een heerlijke opzwepende hook. Het publiek reageert logischerwijs het meest enthousiast op de grootste hits en verandert al snel in een springende massa. Daarmee is het optreden van Franz Ferdinand precies wat je kunt verwachten maar is het wel uitermate geschikt voor de headliner-positie.

Lees hier het verslag van dag 1 met o.a. Interpol, James Blake en Pixies.