Van 25 t/m 29 juni vond het Glastonbury Festival plaats en CounterCulture deed verslag.

De weersverwachtingen waren een aantal dagen voor aanvang erg ongunstig, met alleen maar regen in het vooruitzicht maar wat een geluk hebben we gehad. Op een paar hevige buien na en een korte onderbreking van 30 min op het gehele festival i.v.m. noodweer mogen we van geluk spreken met zon en begaanbare modder.

De openingsdagen op woensdag en donderdag met het traditionele Bonfire, vuurwerk en de verkenning van het enorme terrein achterons latende beginnen we snel aan de eerste festivaldag.

Friday:

We beginnen de dag bij de Pyramid stage met een bijzondere openingsact uit Japan: Turtle Island. Een dertien koppig punk orkest waarbij een mix van punk, rock en traditionele Koreaanse muziek samen komt. Een zeer interessante opening. Daarop volgend zijn de heren van The War on Drugs dit het weekend daarvoor nog hoge ogen gooide op het Best Kept Secret festival in Hilvarenbeek. Met een top album op zak verwachten we dan ook veel.
Teleurstellend zouden we het niet willen noemen maar het komt niet goed uit de verf, hoe wel de show ok is om de middag op te warmen weet het niet constant te boeien. John Newman die daarna op het andere hoofdpodium staat: The Other zet eigenlijk een soortgelijke show neer, aardig maar niet pakkend.

Tijd voor een stukje historie met De La Soul, het trio staat er ter ere van het 25 jarig jubileum van hun album 3 Feet High & Rising. Het jubileum wordt dan ook goed gevierd met een klassieke hiphop show met de nodige humor. Zo stoppe de heren hun volledige show totdat beveiliger 242 ook zijn handen omhoog doet; rasentertainers. Tip: hun complete oeuvre is momenteel gratis te downloaden op hun website.

Nu we er lekker in zitten is het tijd voor een show van Crystal Fighters. Kwalitatief laat te show soms wat te wensen over maar 1 ding is het wel: feest. Van begin tot eind is het springen, feest, meezingen en energie overbrengen met het verassende aantal hits die ze al hebben.

Na wat mooie momenten lijkt het dan toch weer in te kakken met Foster The People, evenals hun nieuwe album is het optreden bij vlagen leuk. Alleen bij de hits als Pumped Up Kids en Call It want you want krijgen ze het publiek mee.

Interpol

De avond valt en we mogen gaan genieten bij Interpol, want genieten is het met de strakke live show die ze brengen. Het is duidelijk een studioband want het voelt alsof je bij een repetitie staat die retestrak is.

Gevolgd door Paolo Nutini, die zorgde voor een van de hoogtepunten met zijn show: puur, oprecht en prachtig. Hoewel hij al een grote naam was wordt deze door zijn nieuwe album en dit optreden alleen maar groter. Vooral bij Iron Sky is het kippenvel.

Video: Paolo Nutini – Iron Sky live @ Glastonbury 2014

Hoe meer het einde nadert van dag 1 des te moeilijker wordt de keuze waar naar toe te gaan, we kiezen uiteindelijk voor M.I.A. op de West Holts Stage en achteraf gezien geen verkeerde keuze. Bij aankomst staan de eerste 10 rijen met lichtgevende stroken in hun hand en geeft het een mooi effect aan de rest van het decor dat de Sri Lankaans-Britse zangeres/ rapper mee heeft genomen. Opvallend is het Nederlandse tintje aan de show, The PartySquad verzorgt nl. de beats en ondersteund soms vocaal.

Kortom een eerste dag met aardige optredens begeleid door hoogtepunten en bijzonderheden.

M.I.A.

Not so Saturday:

Met een aantal minder namen op het programma waar we heen gaan en een berg modder voor ons begint dag 2 ook op de Pyramid met Angel Haze. Een UK hiphop artieste die aardig opent en met het eindigen van haar show midden in het publiek een leuke indruk achterlaat. Daaropvolgend staat Kelis waarvan we veel clubhitjes verwachten maar we hebben het mis. Een mooie soulvolle en jazzy set volgt. Met een geweldige band achter haar verrast ze vriend en vijand.

Het wordt drukker en drukker als Lana Del Rey haar opwachting maakt op de Pyramid. Wat volgt is statische perfectie. Met een geweldige stem en rust komen de nummers direct bij je binnen, klein puntje blijft wel de te gelikte Amerikaanse show waarbij alles vooraf zo duidelijk ingestudeerd is dat het eraf straalt. Haar performance en aanwezigheid nemen uiteindelijk dat nare smaakje weg.

Naast grote namen is er natuurlijk ook veel plaats voor talent, zo spotte wij Bern/hoft. Een Noorse Multi- instrumentalist / zanger die de sound van Jamie Lidell een mooie toevoeging is. In Noorwegen scoorde hij al twee nummer 1 hit albums en Europa komt er aan voor hem.

Jack White: met zo veel albums op zijn naam in verschillende projecten beloofd dit een spektakel en dat wordt het. Muzikaal gezien strakker dan strak, met een wereldband achter zich. Vele nummers van zijn net verschenen album Lazeretto worden afgewisseld met hits. Wederom een hoogtepunt van het festival.

Ook deze dag sluiten we niet af op de Pyramid, we pikken de intro nog mee van Metallica waarbij de
band verwijst naar het akkefietje met de petitie getekend door 35.000 man tegen het optreden van hun op dit festival. Reden hiervoor was dat de zanger een beer had doodgeschoten en een foto hiervan online had geplaatsts. We verplaatsen ons naar de John Peel Stage waar MGMT de zaterdag zal afsluiten. De electro groep uit Connecticut brengt een fijne mix ondersteund door sterke visuals. Bij de hit: Kids gaat het dak eraf.

Video: MGMT – Kids live @ Glastonbury 2014

Sunny Sunday:

Hoewel je 5 dagen op het terrein bent vliegt de tijd voorbij en komt het einde in zicht. Met een dijk van een programma deze laatste dag begeven we ons naar de Pyramid. Ook deze dag heeft een Nederlands tintje met de voetbalwedstrijd Nederland – Mexico die avond en Caro Emorald op de mainstage. Een keurige prestatie en optreden, waarbij ze duidelijk geëmotioneerd is door de grootte.

Op een enkel buitje na doet de zon aardig zijn best om door te breken, bij elke lichtstraal die de bezoeker raakt volgt er een oorverdovende blijfschap van 170.000 man.

Ook George Ezra, de singer songwriter die met Budapest een hit te pakken heeft is overrompeld door de opkomst en enthousiasme bij zijn show. Overrompeld of niet zet hij een prima show neer. Naast het al mega aanbod aan artiesten op Glastonbury zijn er ook nog altijd de ‘verassingoptredens’. Shows die niet op de line up staan maar vlak voor aanvang aangekondigd worden; zo waren er shows van Chase & Status, The 1975’s, Mumford & Sons en The Kooks. Die laatste zetten een hitshow neer. Iemand die het nog met minder hits moet doen maar misschien wel een van de grootste heeft op dit moment is Sam Smith. Net als John Newman op de vrijdag weet hij een leuke show te geven en knalt met Money on my mind. Met Ed Sheeran hadden we zelf niet veel maar vanaf het begin weet hij het gehele veld op de Pyramid stage in zijn eentje mee te krijgen. Muzikaal en qua show ook echt een hoogtepunt, zeker verassend. Het wordt al lastiger met de keuzes maken en we pikken nog een stuk mee van Bombay Bicycle Club, ook na hun overtuigende show in Paradiso, begin dit jaar, spelen ze The Other stage plat, echt nog steeds een leuke band die weet te boeien.

The Black Keys staan even later op de Pyramid waar wederom weer veel publiek op af is gekomen, naast alle andere grote acts die dan op de andere hoofdpodia staan. De setlist is leuk maar in vergelijking met hun show een aantal jaar geleden is het geen vuurwerk, we verlaten dan ook halverwege de show om via The Other naar The Park te lopen waar James Blake gaat starten, een geweldige show met non stopkippenvel volgt. Achter het podium gaat de zon langzaam onder wat een prachtig effect geeft en bij het einde van zijn show eindigt ook bijna het festival. We keken er al enorm naar uit maar dat het beste hoogtepunt nog moest volgen was een verassing. Namelijk London Grammar: meeslepend, magistraal, puur en overweldigend. Met Strong, Metal & Dust en een cover uit de film Drive is dit het hoogtepunt van Glastonbury 2014. Heel fijn om het zo af te sluiten.

Video: London Grammar – Sights live @ Glastonbury 2014

Naast de vele muzikale acts, 86 podia en zoveel meer dan alleen optredens blijft Glastonbury toch het festival der festivals en moet je als muziekliefhebber deze beleving ooit eens meegemaakt hebben. Volgend jaar is het festival weer in het laatste weekend van juni en de kaartverkoop start in Oktober.

Over de auteur

Tom
Recensent

Gerelateerde berichten