Als ondergetekende op eerste indrukken afging, dan had hij dit plaatje bij het zien van de albumhoes direct links laten liggen. De albumhoes, met daarop de vier bebaarde bandleden gezamenlijk gezeten op een in de fik staande bank en geflankeerd door een elektrische gitaar, getuigt namelijk van weinig originaliteit. Gelukkig voor mij heb ik toch nog even uit nieuwsgierigheid het cd’tje in de lade gelegd. Wat er vervolgens uit mijn speakers knalde compenseerde die foeilelijke hoes vervolgens volledig.
Het West-Vlaamse King Hiss laat er namelijk geen gras over groeien op haar debuut ‘Sadlands’ (de in 2013 EP ‘Snakeskin’ even daargelaten) en gaat voortvarend van start met de drietrapsraket ‘La Haine’, ‘Bite the Bait’ en ‘Serpentagram’. Stuk voor stuk heerlijke uptempo stonerrockers die dankzij de stem Jan Coudron een meerwaarde krijgen. In de verte doet de band me enigszins denken aan My Sister’s Machine, een grungeband uit Seattle die begin jaren ’90 (hoe kan het ook anders) furore maakte. Beide bands bezitten eenzelfde drive en feel.
Echte uitschieters zijn op het album ‘Sadlands’ moeilijk te benoemen, maar dit is ook niet echt nodig als je 12 nummers lang op zo een hoog niveau weet te musiceren. Als ik dan toch zou moeten kiezen, dan zou het gek genoeg het instrumentale ‘Weight of a Tombstone’ worden. Dit nummer bevat enkele niet te versmaden gitaarriffs en idem dito gitaarsolo van gitarist Josh Fury.
Al met al is ‘Sadlands’ een meer dan uitstekend debuut van een band, die wellicht niet bijster origineel is, maar wel ontzettend lekkere stoner maakt en mede dankzij gitarist Josh Fury en zanger Jan Coudron genoeg eigen gezicht heeft.