Counter Culture shorts #6. Geen zin om reviews met hele lange lappen tekst te lezen? Dan hebben wij de shorts voor je. In deze alweer zesde editie van shorts vind je vijf mooie microreviews van onder meer de nieuwe Bloodbath, Lagwagon, Thomsen en Livingston.

Obake – Mutations

80/ 100 Colin Edwin zal bij de meesten van ons bekend staan als de goedlachse bassist van Porcupine Tree. De man die tijdens optredens van Porcupine Tree – ongeacht welke lastige passages hij speelde – altijd een brede glimlach op zijn gezicht had. Nu Porcupine Tree (definitief?) op een lager pitje staat en Edwin zich bij Obake heeft aangesloten, lijkt de glimlach opeens verdwenen en is er een demonische grimas voor in de plaats gekomen. Althans, zo doet de muziek van Obake vermoeden. Obake klinkt als een soort mengeling van Sunn O))), Melvins, Tool en Coil; het ene moment snoeihard en dan weer rustig (zoals in de vele ambientstukken die het album herbergt).’Mutations’ is een album geworden dat je niet direct bij de kladden grijpt, maar waar liefhebbers van voornoemde vier bands zeker mee uit de voeten kunnen. En of die brede glimlach nu daadwerkelijk een demonische grimas is geworden, wij weten het niet, de live optredens zullen vast uitsluitsel brengen.

Recensent: Jeroen Voncken.

[bol_product_links block_id=”bol_544220e1e7b30_selected-products” products=”1000004011706413″ name=”shorts5_1_5″ sub_id=”” link_color=”003399″ subtitle_color=”000000″ pricetype_color=”000000″ price_color=”CC3300″ deliverytime_color=”009900″ background_color=”F5F5F5″ border_color=”FFFFFF” width=”250″ cols=”1″ show_bol_logo=”undefined” show_price=”1″ show_rating=”0″ show_deliverytime=”1″ link_target=”1″ image_size=”1″ admin_preview=”1″]

Bloodbath – Grand Morbid Funeral

81/ 100 Bij de aankondiging dat Nick Holmes (Paradise Lost) de vocalen op dit album voor zijn rekening zou gaan nemen, werden de wenkbrauwen in deathmetal land eventjes flink gefronst. De beste man heeft nl. sinds 1990 (Lost Paradise) de echte bulderende grunts vaarwel gezegd. Bovendien moet je van bijzonder goede huize komen om klasse voorgangers Mikael Åkerfeldt (Opeth) en Peter Tägtgren (oa. Hypocrisy) te doen vergeten. Welnu, het Zweeds “death metal all stars instituut” (instituut, dat mag je toch wel zeggen na 14 jaar) komt ook met de Brit in de gelederen goed voor de dag. De stijl is nog immer een mooi eerbetoon aan traditionele old school deathmetal. Goed uitgevoerd, strakke composities. Naast de gebruikelijke zweedse death metal invloeden refereert de plaat hier en daar ook aan Amerikaanse grootheden, zoals Mobid Angel. ‘Grand Morbid Funeral’ is het 4e studiowerk van Bloodbath op rij waar helemaal niets aan mankeert. Je kunt het hooguit vies, smerig en lomp vinden.

Recensent: Reno van der Looij.

[bol_product_links block_id=”bol_54422060d5742_selected-products” products=”9200000035063866″ name=”shorts5_1_1″ sub_id=”” link_color=”003399″ subtitle_color=”000000″ pricetype_color=”000000″ price_color=”CC3300″ deliverytime_color=”009900″ background_color=”F5F5F5″ border_color=”FFFFFF” width=”250″ cols=”1″ show_bol_logo=”undefined” show_price=”1″ show_rating=”0″ show_deliverytime=”1″ link_target=”1″ image_size=”1″ admin_preview=”1″]

Lagwagon – Hang

72/ 100 Negen jaar na het sombere Resolve, is het dan eindelijk tijd voor de Californische punkrockers van Lagwagon om met een compleet nieuw album op de proppen te komen. Dat album heeft de titel ‘Hang’ meegekregen en werd ingeluid door single ‘The Cog In The Machine’ die aan het eind van de zomer gedropt werd. ‘Hang’ klinkt een stuk vlotter en agressiever dan zijn voorganger uit 2005 en is met zijn ouderwetse Lagwagon-dynamiek dan ook direct een veel interessantere plaat om te luisteren. De band zelf zou het nieuwe album het liefst van voor naar achteren spelen tijdens liveshows en dat klinkt niet eens zo gek. Als we dan maar wel Violins en May 16 als toegift krijgen, dan is de avond compleet.

Recensent: Haiko Peters.

[bol_product_links block_id=”bol_54421eda148dc_selected-products” products=”9200000032421617″ name=”shorts_5_1_2″ sub_id=”” link_color=”003399″ subtitle_color=”000000″ pricetype_color=”000000″ price_color=”CC3300″ deliverytime_color=”009900″ background_color=”F5F5F5″ border_color=”FFFFFF” width=”250″ cols=”1″ show_bol_logo=”undefined” show_price=”1″ show_rating=”0″ show_deliverytime=”1″ link_target=”1″ image_size=”1″ admin_preview=”1″]

Livingston – Animal

75/ 100Livingston, oorspronkelijk afkomstig uit Zuid-Afrika, verhuisd naar Londen en nu residerend in Berlijn, is met ‘Animal’ aan haar derde album toe. Het is dat we weten waar de band vandaan komt, anders hadden we zo maar gegist dat de band uit Las Vegas, Nevada afkomstig is. De band heeft op momenten namelijk wel heel veel weg van The Killers. Debet hieraan zijn zanger Beukes Willemse die qua klankkleur veel weg heeft van Brandon Flowers en het feit dat de band dezelfde voorliefde voor elektronica deelt als haar beroemde evenknie uit het Amerikaanse gokwalhalla. Om Livingston af te doen als schaamteloze kopie gaat echter veel te ver. Hiervoor schrijft de band veel te leuke nummers. Zulke leuke nummers zelfs, dat ‘Animal’ stiekem beter is dan het laatste album van Flowers en co.

Recensent: Jeroen Voncken.

[bol_product_links block_id=”bol_54421f371263c_selected-products” products=”9200000031411343″ name=”shorts_5_1_3″ sub_id=”” link_color=”003399″ subtitle_color=”000000″ pricetype_color=”000000″ price_color=”CC3300″ deliverytime_color=”009900″ background_color=”F5F5F5″ border_color=”FFFFFF” width=”250″ cols=”1″ show_bol_logo=”undefined” show_price=”1″ show_rating=”0″ show_deliverytime=”1″ link_target=”1″ image_size=”1″ admin_preview=”1″]

Thomsen –  Unbroken

65/ 100 Udo Dirkschneider, Bobby Jarzombek (Halford, Sebastian Bach), Vinny Appice (Black Sabbath, Dio) en David Vincent (Morbid Angel) zijn natuurlijk niet de minste gasten die Duitse gitarist René Thomsen op zijn tweede album mag verwelkomen. Voeg daar op zang ook nog onze eigen Robert Soeterboek (o.a. bekend van Ayreon en Star One) aan toe en het kan al bijna niet meer misgaan. Toch scoort de traditionele heavy metal van ‘Unbroken’ niet al te hoog. Want hoewel het gebodene muzikaal technisch dik in orde is en de spelvreugde van deze zilveren schijf af spat, zijn de composities doorgaans te fantasieloos en te clichématig van opzet. En dat is jammer. Want zowel Soeterboek als de overige gasten zetten puike prestaties neer. Thomsen doet er in het vervolg dan ook beter aan om zijn energie in de composities te steken in plaats van in het strikken van bekende gasten.

Recensent: Jeroen Voncken.

[bol_product_links block_id=”bol_544220ba7e34b_selected-products” products=”9200000031395655″ name=”shorts5_1_4″ sub_id=”” link_color=”003399″ subtitle_color=”000000″ pricetype_color=”000000″ price_color=”CC3300″ deliverytime_color=”009900″ background_color=”F5F5F5″ border_color=”FFFFFF” width=”250″ cols=”1″ show_bol_logo=”undefined” show_price=”1″ show_rating=”0″ show_deliverytime=”1″ link_target=”1″ image_size=”1″ admin_preview=”1″]

Jouw mening telt!

Heb jij een mening over de albums die we bespreken in deze shorts? Ben je het met onze recensenten eens of juist niet? Laat het ons hieronder in de comments weten en volg ons op Twitter om op de hoogte te blijven van alle nieuwe content op counterculture.nl