Nadat vorige week Opeth al een geslaagd optreden verzorgde in de Heineken Music Hall, kon diezelfde Amsterdamse popzaal op donderdag 13 november weer een band van formaat verwelkomen: Rise Against. De Amerikaanse punkrockers zijn al jarenlang mateloos populair, en spelen vanavond zelfs hun grootste show in Nederland ooit. De HMH is in elk geval lekker goed gevuld en iedereen lijkt er veel zin in te hebben.

Één van de twee special guests op deze tour is Pennywise. Ook zij staan normaal gesproken garant voor een denderende punkrockshow, maar vanavond duurt het even voordat de boel op gang komt. Gelukkig beschikt de band over genoeg charisma om het publiek op te zwepen, en aan het eind komt dan uiteraard de megakraker ‘Bro Hymn’: je weet wel, dat liedje dat iedereen altijd meezingt, maar waarvan de meesten niet weten van wie het is. Vrolijk gilt iedereen mee met Pennywise, waardoor de keeltjes goed zijn opgewarmd voor het echte werk: Rise Against.

Rise Against heeft een aantal goed ontvangen albums op naam staan, waarvan de meest recente, The Black Market, afgelopen zomer uitkwam. De band, onder leiding van frontman Tim McIlrath, weet altijd weer de juiste toon aan te slaan bij hun fans, en trekt met elke plaat ook weer een groter publiek. Het is dus geen wonder dat de Heineken Music Hall vanavond zo goed als uitverkocht is. Er wordt geopend met ‘Ready to Fall’, en eigenlijk is daar al veel mee gezegd: al snel ontstaan er door de hele kolkende moshpits en wordt elk woord gepassioneerd meegezongen. Dat de geluidmix niet helemaal perfect is en McIlrath af en toe een beetje wegvalt deert eigenlijk helemaal niemand. Rise Against slingert de ene na de andere hit de zaal in, en dat bevalt prima.

Het is dan ook opvallend dat er vrij weinig wordt gespeeld van The Black Market. Deze plaat deed het op kritisch en op commercieel niveau aardig goed, maar wordt op een aantal nummers na achterwege gelaten. Wel komen bekende songs als ‘Prayer of the Refugee’, ‘Swing Life Away’ en ‘Savior’ voorbij. Deze nummers kunnen ook rekenen op de beste respons, al wordt tijdens ‘Swing Life Away’ wel duidelijk dat Rise Against met volledige band beter tot zijn recht komt dan wanneer er, in dit geval, een (semi-)akoestische track wordt ingezet. Desalniettemin brengt de setlist vanavond genoeg variatie en enthousiasme.

In feite doet Rise Against vanavond weinig verkeerd. De hitjes komen voorbij, er worden een aantal nieuwe nummers ten gehore gebracht  en het livespel zit prima in elkaar. Toch mist er iets. Misschien is het juist de spontaniteit, de rommeligheid, net dat wat punkrock zo punkrock maakt, hetgene wat een beetje gemist wordt vanavond. Het zou zomaar kunnen dat precies dezelfde show in een kleine clubzaal anders over was gekomen, maar toch lijkt het erop dat Rise Against zijn ogen echt gericht heeft op de massa. Dat is misschien jammer, maar voor zo’n toffe show als vanavond verdient de band toch niets dan hulde.