In het verleden leek New Found Glory een abonnement te hebben op de Amsterdamse Melkweg, maar de Amerikanen stonden op dinsdag 2 december voor de tweede achtereenvolgende keer in Utrecht: vorig jaar De Helling, nu in de Pandora van TivoliVredenburg. Hoewel opnieuw blijkt dat de band aan de nodige populariteit heeft ingeboet, staan er toch weer een paar honderd fans met smart te wachten op Jordan Pundik en consorten.

Als main support heeft New Found Glory de hulp ingeroepen van Chunk! No, Captain Chunk!. Deze Franse, maar erg Amerikaans klinkende band maakt een catchy mix van poppunk en metalcore. De heren weten in eerste instantie vooral de voorste rijen lekker wakker te schudden, maar als hun cover van Smash Mouth’s ‘All Star’ wordt ingezet, leeft de hele zaal op. Natuurlijk is het jammer dat je met andermans materiaal meer reacties krijgt dan met je eigen muziek, maar laten we eerlijk zijn: wie kent dat liedje nu niet? Al met al is Chunk! No, Captain Chunk! een heel degelijke opwarmer, maar zo memorabel als hun bandnaam wordt het optreden helaas niet.

New Found Glory is een poppunkband van het eerste uur, die samen met bands als Green Day en blink-182 gerekend mag worden tot de godfathers van het genre. Afgelopen oktober zag alweer hun achtste album, getiteld Resurrection, het levenslicht. Het zal veel fans niet zijn ontgaan dat deze plaat het resultaat is van een roerige periode, waarin gitarist Steve Klein noodgedwongen opstapte en de band zodoende voortaan met z’n viertjes op het podium staat. Gelukkig heeft het vertrek van Klein de band geen windeieren gelegd; integendeel, Resurrection is best een aardige plaat en bovendien zitten de overgebleven leden van New Found Glory als vanouds goed in hun vel.

Ze hebben er blijkbaar dan ook veel zin in vanavond, want al vanaf de eerste track wordt het een gezellig zooitje ongeregeld, zowel op het podium als in de zaal. Vervolgens wisselen zowel recente nummers als ‘Selfless’ en ouder werk als ‘Listen to Your Friends’ en ‘Hit Or Miss’ elkaar in rap tempo af. Tussendoor neemt vooral gitarist Chad Gilbert regelmatig de tijd om de fans te bedanken voor hun support. Samen met Jordan vormt hij toch min of meer de ruggengraat van New Found Glory, al heeft iedereen in de band het duidelijk naar de zin op de bühne. De sfeer dreigt heel even grimmig te worden als Gilbert een zich misdragende bezoeker uit het publiek haalt en vrijwel letterlijk in de hoek zet, maar ook dat brandje is snel geblust dankzij de vrolijke, opzwepende liedjes die er voorbij komen.

Alles gaat er vanavond in als zoete koek. Ook als na een paar nummers al blijkt dat Pundik moe begint te worden en zijn zang daardoor een beetje stagneert, gaat het feestje vrolijk door: New Found Glory is in hun 17-jarig bestaan eigenlijk nauwelijks veranderd. Ook zij wagen zich aan een anthem uit de jaren ’90, ‘Kiss Me’ van Sixpence None The Richer, die terug te vinden is op het (tweede) cover-album dat New Found Glory uitbracht in 2007. Het nummer past prima in een set die dankzij de groeiende catalogus van de band toch al lekker gevarieerd is.

New Found Glory is niet perfect, soms zelfs best rommelig, maar wel altijd goedgemutst. Met zulke onschuldige, blije muziek en een gezonde attitude zouden de heren zelfs een bejaardentehuis nog op z’n kop kunnen zetten. De band geeft aan volgend jaar weer naar Europa te komen: hopelijk wordt ook dan Nederland niet overgeslagen!