Counter Culture shorts! Nummer #7 alweer. Geen zin om complete albumreviews met hele lange lappen tekst te lezen? Dan hebben wij de shorts voor je. In deze alweer zesde editie van shorts vind je vijf mooie microreviews van onder meer de nieuwe albums van Bjørn Riis, And You Will Know Us By The Trail Of Dead, Emergency Gate en SOEN.

Bjørn Riis – Lullabies in a Car Crash

79/ 100 Ook zo onder de indruk van het nieuwe Pink Floyd album? Luister dan eens naar ‘Lullabies in a Car Crash’, het nieuwe solo album van Airbag gitarist Bjørn Riis. Het gitaarspel van de heer Riis doet namelijk met enige regelmaat aan dat van David Gilmour denken. Niet vreemd ook, wanneer je weet dat Airbag ooit begonnen is als Pink floyd coverband. Op ‘Lullabies in a Car Crash’ komt Riis in 50 minuten met een zestal mooie uitgesponnen progcomposities op de proppen. Composities die nog het meest het ‘Animals’-tijdperk van Pink Floyd in herinnering roepen. Onbetwist prijsnummer is ‘Out of Reach’. Hierop trekt Riis alle gitaarregisters open. Fijn album van deze sympathieke Noor!

Recensent: Jeroen Voncken.

[bol_product_links block_id=”bol_544220e1e7b30_selected-products” products=”9200000032854877″ name=”shorts5_1_5″ sub_id=”” link_color=”003399″ subtitle_color=”000000″ pricetype_color=”000000″ price_color=”CC3300″ deliverytime_color=”009900″ background_color=”F5F5F5″ border_color=”FFFFFF” width=”250″ cols=”1″ show_bol_logo=”undefined” show_price=”1″ show_rating=”0″ show_deliverytime=”1″ link_target=”1″ image_size=”1″ admin_preview=”1″]

And You Will Know Us By The Trail Of Dead – XI

81/ 100 Het is voor de 9e keer je tong breken over de bandnaam bij deze release. Het is ook de 9de keer dat het je als luisteraar niet altijd even makkelijk wordt gemaakt door de experimentele-prog-post-rock (om het maar eens in hokje probereren te stoppen). ‘Lie without a Liar’ en in mindere mate ‘The Ghost Within’ zijn twee van de weinige makkelijk in het gehoor liggende tracks met een meer traditionele opbouw. De overige tracks vergen duidelijk meer luisterbeurten om tot de kern te komen. Maar je wordt daar wel uitermate dik voor beloond. Neem nu het instrumentale ‘How to avoid Huge Ships’. Wauw. De Texanen zijn soms grillig en moeilijk te doorgronden, maar maken wel weer een zeer fraaie alternatieve gitaarrock plaat.

Recensent: Reno van der Looij.

[bol_product_links block_id=”bol_54422060d5742_selected-products” products=”9200000033410361″ name=”shorts5_1_1″ sub_id=”” link_color=”003399″ subtitle_color=”000000″ pricetype_color=”000000″ price_color=”CC3300″ deliverytime_color=”009900″ background_color=”F5F5F5″ border_color=”FFFFFF” width=”250″ cols=”1″ show_bol_logo=”undefined” show_price=”1″ show_rating=”0″ show_deliverytime=”1″ link_target=”1″ image_size=”1″ admin_preview=”1″]

Calvin Harris – Motionwagon

65/ 100 U kent Calvin Harris misschien wel. Ooit begonnen als hippie indiejongen (Ready For the Weekend, I m Not Alone), maar ergens in zijn carrière getransformeerd tot EDM-hitkanon. Dat klinkt als een vreselijke transformatie waarbij alle muzikaliteit uit een persoon geknepen wordt, maar Harris is al jaren Guilty Plessure bij een aanzienlijk deel van de zichzelf respecterende muziekpers. Ook bij het grote publiek overigens, want van de veertien nummers op zijn laatste album 18 months zijn er liefst acht in de top 40 beland. Aardig percentage dus, en het hitkanon heeft nu een nieuw salvo afgevuurd. Wij tellen dit keer allereerst een indrukwekkend aantal gastoptredens. Hoewel Harris zelf zeer verdienstelijk zingt (luister Feel So Close en Summer), roept de ultraverlegen megaster toch de hulp in van onder meer Gwen Stefani, Hurts, John Newman, Ellie Goulding en Haim. Resultaat van dit buskruitvat aan hitpotentie is een groot aantal topsingles; naast de al bekende singles Blame(met John Newman), Summer en Under Control (met Hurts én Alesso)  zetten wij in op openerFaith, Pray to God (met Haim), Outside (met Ellie Gouding), Love Now (met All About She én een supercatchy pianoriedeltje) en de EDM-stamper Open Wide (met Big Sean). Verder? Weinig verassend, oerdegelijk en een te hoge EDM-factor om écht hoge ogen te scoren. Geen pareltje, wel zekerheidje op de dansvloer.

Recensent: Camiel van Houdt.

[bol_product_links block_id=”bol_54421eda148dc_selected-products” products=”9200000032969810″ name=”shorts_5_1_2″ sub_id=”” link_color=”003399″ subtitle_color=”000000″ pricetype_color=”000000″ price_color=”CC3300″ deliverytime_color=”009900″ background_color=”F5F5F5″ border_color=”FFFFFF” width=”250″ cols=”1″ show_bol_logo=”undefined” show_price=”1″ show_rating=”0″ show_deliverytime=”1″ link_target=”1″ image_size=”1″ admin_preview=”1″]

Emergency Gate – Infected

75/ 100Een kleine veertig minuten metalcore en melodische death metal met een flinke Fear Factory-saus, is wat het Duitse Emergency Gate ons op ‘Infected’ voorschotelt. En het moet gezegd, hoewel niet erg origineel, smaakt dit erg lekker. De nummers hebben een kop en een staart, zanger Matthias Kupka komt zowel gruntend als clean zingend goed voor de dag en muzikaal staan de nummers als een huis. Favorieten? Niet echt. Ieder nummer heeft wel iets. Zo opent het album bijvoorbeeld lekker agressief met ‘Sons of the Second’ en beukt de band in nummers als ‘Revelation‘ en ‘Crushing Down’ er flink op los. Enige mispeer op dit album is het misschien wat obligate ‘We wanna Party’, maar dat is een klein smetje op een verder bijzonder leuk album.

Recensent: Jeroen Voncken.

[bol_product_links block_id=”bol_54421f371263c_selected-products” products=”9200000031674750″ name=”shorts_5_1_3″ sub_id=”” link_color=”003399″ subtitle_color=”000000″ pricetype_color=”000000″ price_color=”CC3300″ deliverytime_color=”009900″ background_color=”F5F5F5″ border_color=”FFFFFF” width=”250″ cols=”1″ show_bol_logo=”undefined” show_price=”1″ show_rating=”0″ show_deliverytime=”1″ link_target=”1″ image_size=”1″ admin_preview=”1″]

SOEN –  Tellurian

84/ 100 SOEN zal niet snel van het stigma Tool-kloon afkomen. De vergelijking is begrijpelijk. Echter, het af te doen als een goedkope rip-off slaat de plank finaal mis. De band liet op het debuut ‘Cognitive’ (2012) namelijk al zien dat het daarvoor over veel teveel kwaliteit beschikt. De stijl van het debuut wordt op ‘Tellurian’ mooi verder uitgediept. Sterke zang (zanger Ekelöf is een schot in de roos), fraaie melodien, mooi gedrumde ritmes en lekkere stevige gitaarriffs. De progmetal kent veel dynamiek en tempowisselingen, waardoor het wellicht wat doorzettingsvermogen kost om het geheel te doorgronden. Het zegt iets over de zorgvuldige gelaagdheid van de tracks. Een virtuoos en inventief plaatje met een speciale vermelding van het ruim 8 min durende prijsnummer ‘Void’. Voer voor de fans van Porcupine Tree, Karnivool, Opeth, en ja, Tool.

Recensent: Reno van der Looij.

[bol_product_links block_id=”bol_544220ba7e34b_selected-products” products=”9200000035455071″ name=”shorts5_1_4″ sub_id=”” link_color=”003399″ subtitle_color=”000000″ pricetype_color=”000000″ price_color=”CC3300″ deliverytime_color=”009900″ background_color=”F5F5F5″ border_color=”FFFFFF” width=”250″ cols=”1″ show_bol_logo=”undefined” show_price=”1″ show_rating=”0″ show_deliverytime=”1″ link_target=”1″ image_size=”1″ admin_preview=”1″]

Jouw mening telt!

Heb jij een mening over de albums die we bespreken in deze shorts? Ben je het met onze recensenten eens of juist niet? Laat het ons hieronder in de comments weten en volg ons op Twitter om op de hoogte te blijven van alle nieuwe content op counterculture.nl