Beginnen als melodische hardcore band, vervolgens emocore omarmen en daarna met shoegaze flirten. Je moet het maar durven! Title Fight trekt zich niets van muzikale genres aan en doet waar het zin in heeft. Deze Amerikanen weten keer op keer te verrassen en met succes, want geen fan had deze koerswijziging aan zien komen…
Op ‘Hyperview’ heeft Title Fight zich in shoegaze verdiept. De hardcore punk achtergrond komt slechts sporadisch naar boven. Op dit derde studioalbum ligt het tempo behoorlijk laag. De formatie heeft voor een sfeervol dromerig en dreigend geluid gekozen. Daarvoor is hoorbaar inspiratie geput uit het werk van My Bloody Valentine en Deftones. Ook postpunk uit de jaren 80 is van invloed geweest op het bandgeluid. Dit is geen opbeurend plaatje geworden, maar een album met een wanhopige en melancholische ambiance. Er zit galm op de gitaren en de vocalen. Ideale muziek voor de koptelefoon.
Title Fight bewijst ook met shoegaze en postrock uit de voeten te kunnen. ‘Hyperview’ overtuigt van begin tot eind. De band is erin geslaagd de spanningsboog gedurende de volle speelduur strak gespannen te houden. Deze derde schijf bevat aangrijpende muziek die de liefhebber van shoegaze en dromerige, sfeervolle rock zeker zal bekoren.
Het is begrijpelijk dat fans van het eerste uur weinig met dit album kunnen, want dit is duidelijk niet dezelfde band die hardcore punk debuut ‘Shed’ uit 2011 maakte. Ook fans van de naar emocore neigende opvolger ‘Floral Green’ uit 2012 zullen zich flink achter de oren krabben. Title Fight is veranderd en het is aan jou om met hen mee te groeien of om te besluiten deze vriendschap te beëindigen. Feit is wel dat deze band heeft en buiten de gebaande paden durft te treden. Benieuwd waar deze gasten de volgende keer mee komen aanzetten…