“Ik zeg niet dat een kunstenaar moet lijden, maar het leven moet wel door hem heen zijn gegaan; onder de huid van het schilderij moet je het hart voelen kloppen.”
Corneille
Waarschijnlijk was de in 2010 overleden kunstenaar Corneille geen fan van Lamb Of God, maar zijn uitspraak is op het lijf geschreven voor deze Amerikaanse metalband. Frontman Randy Blythe heeft veel voor zijn kiezen gehad de afgelopen jaren. Mocht je onder een steen hebben geleefd of je nu pas in Lamb Of God verdiepen dan kun je hier uitgebreid lezen wat er zich allemaal in het Tsjechische Praag heeft afgespeeld. Als je daar geen zin in hebt, volgt hier een korte samenvatting: Blythe werd aangeklaagd voor doodslag na een fatale stagedive van een fan tijdens een show in Tsjechië. Uiteindelijk werd hij vrijgesproken. Afijn, die vleesgeworden nachtmerrie heeft zijn sporen nagelaten. Niet alleen bij de vocalist, maar ook bij zijn bandmaten en andere artiesten. Crowdsurfers en stagedivers zullen steeds zeldzamer worden op festivals.
Op het achtste studioalbum heeft de tragedie in Oost-Europa voor inspiratie gezorgd. Lamb Of God klinkt dynamischer , intenser en dramatischer dan ooit. ‘Storm Und Drang’ laat een herboren band horen. Lamb Of God is veranderd en zal nooit meer hetzelfde worden. Het gezelschap durft meer te experimenteren en dat heeft in een beklemmend en spannend album opgeleverd. Blythe gebruikt zelfs cleane zang op het emotionele ‘Overlord’. In het verleden was zoiets ondenkbaar. Ook de gastbijdrage van Deftones-kopstuk Chino Moreno op ‘Embers’ is een onverwachte zet. Dit geëxperimenteer maakt het album ontzettend goed en spannend. De laatste jaren stagneerde Lamb Of God. Een slecht album heeft dit collectief nooit gemaakt, maar de verrassing was er wel af. De Amerikanen vielen in herhaling.
Op ‘Storm Und Drang’ schreeuwt, zingt en croont Blythe alle frustratie van zich af. Dit album gunt je een kijkje in zijn hoofd. Het is een intense plaat geworden. Alsof je naast een getormenteerde patiënt zit die helemaal leegloopt bij zijn therapeut. Behalve een in bloedvorm verkerende frontman word je ook getrakteerd op vlijmscherpe riffs, pakkende hooks en toffe gastbijdrages. Dit album een meesterwerk. Spijkerhard en compromisloos, maar ook kwetsbaar en melancholisch. Zowat het hele spectrum van menselijke emoties passeert de revue.
Het is verschrikkelijk wat deze band heeft moeten doorstaan, maar de lijdensweg heeft wel in prachtige kunst geresulteerd. Lamb Of God is herboren.