Het triumviraat Omnium Gatherum, Insomnium en Ensiferum zorgt met melodic death en folk metal voor een stevige start van het weekend. Het Vossselaarse Biebob noemt zichzelf the greatest metal concerthall of Belgium en daar is niks van gelogen. Wat een ambiance heerst er in de uitverkochte zaal en dat komt niet alleen door het rijkelijk vloeiende Belgische bier.
We zijn net op tijd voor Insomnium, maar een goed plekje bemachtigen lijkt onbegonnen werk want er staan 400 man voor ons. Links zijn de toiletten, rechts bevindt zich de toog en richting het podium zorgt een soort van fuik dat je op de ‘dansvloer’ terecht komt. Een crowdsurfer heeft de uitweg gevonden, eerst surft hij richting de zanger voor een boks waarna hij zich helemaal tot de bar laat voeren. Voorprogramma Omnium Gatherum hebben we helaas gemist, gelukkig zien we gitaarwonder Markus Vanhala terug bij Insomnium waar hij sinds 2011 actief is.
Als een ware Rhandy Rhoades laat Markus zijn gitaar alle hoeken van het podium zien en finger tapt hij zich rot à la Eddie Van Hala. Pure klasse. Wat sowieso gezegd kan worden over het spel van Insomnium. Gebaseerd op de Gothenburgse metalschool, weet de melodische deathmetalband een gotisch sfeertje te kweken. Single ‘While We Sleep’ van Shadows of the Dying Sun uit 2014 laat melancholische grunts en growls, supersnelle arpeggio’s en vervaarlijke blastdrums afwisselen met akoestisch gitaarspel, sierlijke samenzang en treffend tromgeroffel. ‘’We need to slow down’’, fluistert zanger Niilo Sevänen.
Nee hoor, ‘Every Hour Wounds’ slaat vervolgens hyper kinetisch in. De folky intermezzo’s doen niets af aan de impact van de Finnen, het maakt de muziek des te melodieuzer en dat waardeert het publiek. De devil horns gaan regelmatig de lucht in, terwijl er nog druk bier gehaald word, in nette bierglazen nota bene. ‘’You guys are much better then the Dutch!’’ Beetje clichématig van de zanger, maar de drie bands touren in rap tempo door Europa. Ruim twee weken onderweg en elke avond een show, dat zorgt voor een strak schema.
Logisch dat direct na de show, bandleden en roadies snel afbouwen en het materiaal afvoeren dwars door het publiek, richting de tourbus. Uiteraard komen ze nog terug voor de merchandise. ‘’Support Finnish metal!’’, liet de frontman eerder al weten. Inmiddels is er een volksverhuizing bezig en staan we rechtsvoor bij het podium waar men met man en macht de gitaren, versterkers en cymbalen heen en weer sjouwt.
Ondertussen raakt het publiek meer en meer enthousiast dankzij Finse folk en klassieke muziek, wat het wachten op Ensiferum enigszins verzacht. Dan klinkt ‘March of War’, de intro van nieuwe plaat One Man Army. De band komt op en start furieus met opvolger Axe of Judgement. ‘’Waaaaaaar !’’ De gehele setlist kan je omschrijven als een Vikingentocht want al snel gaan we mee ‘Into Battle’. ‘’Heathen Horde make some noise!’’ roept zanger Petri Lindroos. De zaal lijkt vol ‘Warriors Without a War’.
Vrienden genieten met een pint in de hand en de vuist in de lucht maar de ontstane moshpit oogt voorlopig wat mak. Naast de immer hyperactieve bassist, met maar liefst zes snaren op zijn bass, valt vooral de lieftallige dame met haar digitale accordeon op. Als vervangster voor de vaste toetseniste weet Netta Skog haar mannetje te staan, vroeger zat ze bij de collega’s van Turisas. Helaas neemt ze regelmatig op de achtergrond plaats. Met momenten kan ze, in het begin, met haar glimlach voor wat vrolijkheid zorgen bij de norse mannen.
Bassist en wildeman Sami Hinkka, als enige met een kilt, trommelt hartstochtelijk de manschappen op. Tijd voor ‘Two of Spades’, tijd voor disco. Ensiferum wordt niet altijd serieus genomen. Dankzij covers als ‘Bamboleo’, country invloeden en meer waardeert niet iedere metal liefhebber de band. Dat is jammer want de Finnen uit Helsinki vinden overal invloeden om zich opnieuw uit te vinden. Het nieuwe nummer begint met het kenmerkende, snelle spel van Ensiferum maar gedurende de break horen we eerst accordeon en dan gooit Lindroos er enkele Nile Rodgers licks overheen, aangevuld met Finse samenzang. De bekende Finse Hummpa is nooit ver weg, daar zorgt de accordeon wel voor.
Als broeders staan bassist en gitarist Markus Toivonen arm in arm. De frontman oogt vooral koelbloedig. Het duurt even voordat hij een glimlach toont. Elke avond, al twee weken aan een stuk gitaar spelen en zingen zal hem niet in de koude kleren gaan zitten. Bovendien hanteert hij ook nog even de bass. Dankzij het strakke schema kunnen niet alle nummers gespeeld worden maar het epische, tien minuten durende Victory Songs wordt feilloos gebracht. Het geluid van Ensiferum zit vol mythische melodieën maar de titeltrack van Victory Songs uit 2007, het eerste album van leden Petri en Sami, klinkt als een waardige afsluiter van de Vosselaarse veldslag. ‘’I need a drink, catch you later!’’ Waarna massaal applaus volgt.
Netta Skog krijgt haar verdiende five minutes of fame en hoe. Met een politiepet en zonnebril komt ze terug en stelt op charmante wijze een voor een de bandleden voor. Opvallend kiezen de mannen voor een ander instrument. ‘’Who will sing?’’, vraagt ze vervolgens. Dat lijkt een beetje voor de hand liggend, met pet en bril heeft ze zeker wat weg van Rob Halford, zanger van Judas Priest. Elk Ensiferum album bevat een cover en voor One Man Army is dat de klassieker ‘Breaking the Law’ geworden. Vooral leuk om de gitarist Markus als een echte animal achter de drumkit te zien en de zanger op bass maar de Judas Priest hit wordt ook fijn gespeeld, terwijl Netta als zangeres de honneurs waarneemt.
Stukjes ‘No Limit’ en ‘Everybody (Backstreet’s Back)’ dikken de sfeer lekker aan. Vooral de woorden tussen bassist en zanger zijn erg komisch. Sami maakt het volgens de frontman iets te gezellig met het publiek, waardoor hij vraagt om zijn basgitaar op te pakken. ‘’Partypooper!’’, klinkt het weerwoord. ‘’I know where you sleep, partypooper!’’ Het feestje wordt verder gezet met twee publiekfavorieten, titeltracks van de albums Iron uit 2004 en From Afar uit 2009. Het tweetal zorgt voor de eerste echte circle pit en besluit, onder luide samenzang van band en publiek, na een anderhalf uur de tocht van Ensiferum door de Benelux. Na twee shows in Nederland en één in België, staat de volgende dag Duitsland alweer op het programma. Niet gevreesd want in de zomer worden zowel Graspop als Into the Grave aangedaan.
