Counter Culture shorts nummer #10 liet even op zich wachten, maar hij is er weer. Geen zin om complete albumreviews met hele lange lappen tekst te lezen? Dan hebben wij de shorts voor je. In deze tiende editie van shorts vind je zes mooie microreviews van onder meer de nieuwe albums van Raketkanon, Tank86, The Prodigy, Sue the Night, Carl Barat en Jesse Malin.
Tank86 – Obey
94/ 100 Toegegeven, we zijn wat laat met een review van deze instrumentale mokerslag. Maar de release van het Nederlandse Tank86 smeekt om aandacht. Zelden was een instrumentale plaat in het stonergenre zo boeiend en divers. ‘Obey’ staat vol met krachtige, maar kleurrijke riffs die samen met een beukende en spannende ritmesectie zorgen voor een divers pallet aan heavy tracks. Een afwisselend maar toch opvallend consistent geheel. De enorme dynamische titeltrack ‘Obey’ (probeer hier maar eens stil bij te blijven zitten) en het spannende ‘Conquistador’ (met de fraaie trompetklanken van Pendejo frontman El Pastuso) als absolute uitschieters. Hier kan Karma to Burn mooi een puntje aan zuigen. Neo-klassieker in het instrumentale stonergenre.
Recensent: Reno van der Looij
[bol_product_links block_id=”bol__selected-products” products=”9200000039402895″ name=”Tank86″ sub_id=”Obey” link_color=”003399″ subtitle_color=”000000″ pricetype_color=”000000″ price_color=”CC3300″ deliverytime_color=”009900″ background_color=”FFFFFF” border_color=”D2D2D2″ width=”250″ cols=”1″ show_bol_logo=”undefined” show_price=”1″ show_rating=”1″ show_deliverytime=”1″ link_target=”1″ image_size=”1″ admin_preview=”1″]
Carl Barat & The Jackals – Let it Reign
79/ 100 Hé lekker. Terwijl we reikhalzend uitkijken naar de eerste Libertinesplaat sinds meer dan tien jaar, is het wachten ons wat confortabeler gemaakt door Carl Barat. De helft van het legendarische duo Barat/Doherty – in Engeland qua grootte vergelijkbaar met Waters/Gilmore, Gallagher/Gallagher en McCartney/Lennon – bracht zijn eerste soloplaat op de markt. Precies zoals je zou verwachten is die net wat toegankelijker en gestroomlijnder dan het werk dat we kennen van The Libertines, maar gelukkig is het allemaal wél een stuk spannender dan de platen die Barat met zijn Dirty Pretty Things opnam. Op Let it Reign over het algemeen prima ene-oor-in-andere-oor-uit poprocksongs, met een aantal sterke uitschieters naar boven. Zo is Glory Days een uitstekende single die naar onze mening wel wat meer airplay mag krijgen, maar bevallen ook The March of the Idle, We Want More, War of the Roses en A Storm is Coming. Let it Reign is al met al een prima album dat het wachten op de nieuwe Libertines een stuk makkelijker zal maken. Absolute musthave voor de liefhebber van Britpop-met-een-rauw-randje.
Recensent: Camiel van Houdt
Sue the Night – Mosaic
75/ 100De naam Sue the Night gaat al maanden als een lopend vuurtje door Nederland Indieland heen. Singer-songwriter Suus de Groot staat sinds 2011 al op verschillende Nederlandse podia en de rootspop die ze daar laat horen bracht haar onder meer tot de finale van de Grote Prijs van Nederland. Nu is daar dan ook het debuutalbum. Openingstrack en debuutsingle The Whale is op die plaat het absolute hoogtepunt. De aanstekelijke Americana van die plaat doet ons denken aan internationaal vermaarde acts als Arcade Fire, War on Drugs en Fleetwood Mac. Op de rest van het album staan overigens nog een aantal pareltjes. Wij noemen Top of Mind, Fool’s Gold en She. Hollands Glore, vindingrijk én een bijzonder origineel debuut dat het zonder twijfel ook uitstekend gaat doen op de podia.
Recensent: Camiel van Houdt
Raketkanon – Rktkn2
82/ 100Vlaamse live sensatie Raketkanon heeft een tweede plaat uit, met Steve Albini (Nirvana, Jezus Lizard, Pixies) als producer. Waarom? De opnames zijn puur en dat hoor je, dat voel je. Een beknopte essentie van de Gentse noise rockers. Vier uiterst creatieve muzikanten vormen één raketkanon en vuren met #2, ondanks de titel, geen inspiratieloze opvolger af. Acht nummers, acht namen. Lancering gebeurt kort maar krachtig met single Florent en Nico van der Eeken, een ode aan de geluidsman. Suzanne, Mathilde en Elisa vormen het vrouwelijke hart van de plaat, vol mood swings. ‘’When I’m calm…’’ lijkt fonetische woordenfluisteraar Pieter-Paul Devos te mompelen. Prompt nemen gitaar en drumkit de controle over. Ondanks schreeuwpartijen en geluidseffecten weet het viertal meer de balans te vinden, alsof een vizier is gemonteerd op het kanon. Aan de mannen het laatste woord. Ibrahim en Harald klinken lekker ouderwets, denk aan Herman van het debuut. Afsluiter Hanz is verreweg het zwaarste projectiel met ruim 9 minuten op de klok. Totale impact bedraagt veertig minuten maar vergeet de repeat knop niet.
Recensent: Lodewijk Hoebens
The Prodigy – The Day is my Enemy
75/ 100 Toen The Prodigy zes jaar geleden met hun vijfde studio-album op de proppen kwam, was het Britse electronische trio met dansvloerknallers als titeltrack Invaders Must Die en het aanstekelijke Omen weer een gigantisch commercieel succes, maar de critici waren niet allen even positief. Vermoedelijk zal dat bij The Day Is My Enemy niet anders zijn, want wederom bevat de plaat een handjevol prima samengestelde danshits (zoals de titeltrack, Nasty en Wall Of Death), maar ontbreekt zowel de vurigheid als de rauwe power van The Prodigy van weleer. The Day Is My Enemy is hierdoor een dansbaar, energiek en uitgebalanceerd album geworden, maar echter wel zonder nieuwe instant-classics.
Recensent: Haiko Peters
Jesse Malin – New York Before the Ware
75/ 100 Het heeft eventjes geduurd, maar het nieuwe album van de New Yorkse muzikant Jesse Malin, New York Before The War, is eindelijk klaar. Acts als Ryan Adams, Bruce Springsteen en Green Day behoren tot de vriendenkring van Malin en dat is aan New York Before The War goed te merken, want daarop horen we een aangename mix van punkrock, americana en een vleugje indiepop. Het album luistert lekker weg, met kleine hoogtepuntjes in de vorm van opener ‘The Dreamers’, de single ‘Addicted’ en het folky ‘Immigrant Boots’. New York Before The War is een fijne plaat die liefhebbers van punky rootsrock ongetwijfeld zal bekoren.
Recensent: Jessica de Rooij
Jouw mening telt!
Heb jij een mening over de albums die we bespreken in deze shorts? Ben je het met onze recensenten eens of juist niet? Laat het ons hieronder in de comments weten en volg ons op Twitter om op de hoogte te blijven van alle nieuwe content op counterculture.nl