2014 was zonder twijfel het jaar van Against Me!. In januari van dat jaar kwam de Amerikaanse band met het langverwachte album Transgender Dysphoria Blues, de plaat waarop zangeres Laura Jane Grace een boekje open doet over haar geslachtsverandering. Het resultaat was een fantastische punkrockplaat, misschien wel de beste die de band ooit heeft gemaakt. Sindsdien is de band vrijwel nonstop aan het touren en daarbij wordt Nederland niet overgeslagen: vorig jaar was Jera On Air gastheer, begin april is de band te zien geweest op Paaspop en vanavond wordt er eindelijk een headlineshow gespeeld in de Amsterdamse Bitterzoet.

Bitterzoet ontleent zich prima voor kleinschalige, intieme optredens. Maar hoeveel sfeer de zaal ook uitstraalt, het voorkomt niet dat voorprogramma Globe Lamp verre van slaagt in het opwarmen van het publiek. Deze singer-songwriter heeft een leuk voorkomen, maar haar akoestische folkpunkliedjes klinken een beetje raar. Het geluid staat veel te hard afgesteld, wat alleen maar benadrukt dat haar gitaarspel te wensen overlaat en dat er bij vlagen kneitervals gezongen wordt. Aan het publiek is ook te merken dat het optreden van Globe Lamp er eentje is om snel te vergeten.

Gelukkig is zij dan ook niet waarvoor men gekomen is. Against Me! kan wel rekenen op een warm onthaal. De zaal is compleet afgeladen en er wordt luid geapplaudisseerd als de Amerikaanse punkband onder leiding van zangeres Laura Jane Grace het podium betreedt. De set begint lekker met ‘I Was a Teenage Anarchist’. Het publiek moet eventjes opwarmen, maar al vrij snel verandert de zaal in een dampende moshpit. De energie waarmee Against Me! hun fans weet op te zwepen is typisch voor het genre, maar zelden zie je nog punkrock die zo puur en in-your-face is als die van Against Me!. De band bestaat dan ook al zo’n 18 jaar en heeft, hoewel in verschillende lineups, zes studioalbums, een livealbum en drie EP’s uitgebracht die muzikaal ergens tussen The Gaslight Anthem en Refused in zitten. De setlist van vanavond leunt vooral op Transgender Dysphoria Blues, maar er komt ook voldoende ouder materiaal aan bod.

De stem van Grace heeft tot dusver nauwelijks te lijden gehad onder haar geslachtsverandering. Met haar krachtige, rauwe stem brult ze met gemak over de instrumentatie en het publiek heen. Ze zet op deze manier haar toch al zeer persoonlijke lyrics extra veel kracht bij. Bovendien hebben nummers als ‘Don’t Lose Touch’, ‘Thrash Unreal’ en het emotionele ‘Black Me Out’ een hoog meezinggehalte. Er is geen tijd om even op adem te komen, want Against Me! doet niet aan praatjes: hun muziek spreekt volledig voor zich. De sfeer zit er van begin af aan dan ook uitstekend in; zowel band als publiek geniet duidelijk van het optreden. Als Grace tijdens het laatste nummer tot tweemaal toe triomfantelijk het publiek in duikt is het feest compleet.

Against Me! is alles wat een moderne punkrockband zou moeten zijn: hard, oprecht, en prettig chaotisch. Maar de kracht en emotie waarmee zij zich vanavond presenteren maakt hen net even iets anders dan de rest. Hoewel de band uitstekend tot zijn recht komt in een oergezellig zaaltje in hartje Amsterdam, verdienen ze het om net zoveel aandacht te krijgen als bijvoorbeeld genregenoten The Gaslight Anthem. En laat het nu zo zijn dat ze in augustus samen met die band op bezoek komen in het Utrechtse TivoliVredenburg. Tot dan!