Het is éindelijk zover: dit weekend trappen we de deur van het festivalweekend weer keihard in. Counter Culture begint de zomer met bijdragen vanaf Rock am Ring, Rock im Park en FortaRock. Ook deze zomer is dat slechts het begin. We volgen namelijk de komende weken een behoorlijke variatie aan nationale én internationale topfestivals. Om je op die festivals voor te bereiden ontvang je van ons iedere week de beste, vuistdikke previews op basis waarvan jij kunt bepalen wat jij wil zien. Deze week previewen we Neerlands oudste, bekendste en – oké, we zeuren er wel eens over, maar toch – misschien wel allermooiste poprockfestival van Nederland: Pinkpop.
Wat je moet weten
Pinkpop behoeft als festival geen preview meer. Het driedaagse Limburgse evenement is in Nederland bijna het equivalent geworden van een zomerfestival. Al sinds 1970 wordt het festival iedere zomer georganiseerd in het zuiden van Limburg. Heel vroeger in Geleen, later in Baarlo, nu sinds jaar en dag in Landgraaf. Tot 2005 vond Pinkpop jaarlijks in het Pinksterweekend plaats, maar nadat het festival in dat jaar bijna geen grote bands kon boeken vanwege het extreem vroeg vallen van Pinksteren, maakt men tegenwoordig regelmatig een uitzondering. De oplettende lezer weet inmiddels: Pinksteren achter de rug, dus Pinkpop maakt dit jaar voor de vierde keer een uitzondering om de beste bands te boeken.
Pinkpop staat nou niet bepaald bekend om haar enorme vernieuwingsdrang. Het recept is al jaren hetzelfde. Drie podia, nationale én internationale topbands, combinatie van pop en rock, en drie grote headliners. Dat vasthouden aan een bestaand concept heeft met name te maken met de invloed die de originele organisatie van het festival, Buro Pinkpop, nog altijd heeft op de programmering en organisatie van het festival. Want hoewel Leon Raijmakers en zijn Mojo-collegae steeds meer te zeggen schijnen te krijgen over de programmering, ‘ome’ Jan Smeets houdt de touwtjes nog steeds stevig in handen. Mede dankzij zijn doorzettingsvermogen en ondernemersgeest is Pinkpop inmiddels het oudste festival van Nederland en één van de oudste festivals ter wereld.
Onder invloed van Mojo/LiveNation veranderde de afgelopen jaren overigens wel het één en ander. Zo hebben wij het idee dat het programma de laatste jaren wat in de lift zit, worden meer internationale topbands geboekt en boekt het festival de laatste jaren nadrukkelijk op dagpubliek; het aantal te verkopen dagkaarten is sinds vorig jaar daardoor ook flink gestegen.
We pakken het festival in 2015 op na een megasuccesvolle editie in 2014. Pinkpop wist een uitstekend programma samen te stellen. Bijna alle topbands uit eigen land waren aanwezig, er was in de breedte genoeg te beleven en met de headliners zat het ook goed. Meest memorabele momenten? Wij noemen de organisch bewegende Stromae, het afscheid van Thé Lau en The Script en de perfectie van de Arctic Monkeys. Maar veel meer denken wij aan de legendarische passage van The Rolling Stones op het Pinksterfestival en aan de onvergetelijke donderstorm en het sferische concert van Metallica dat volgde. En in onze ogen zonder twijfel hét hoogtepunt van Pinkpop 2014; het magische concert van Arcade Fire, dat de strijd tegen de naderende megastorm glorieus won.
Om die onvergetelijke concerten te overtreffen moet er door de bands die dit jaar het podium beklimmen nog een aardige inspanning worden geleverd. Één ding weten wij echter zeker: er is ook dit jaar weer voldoende te genieten in Landgraaf. Vandaar dat hier onze tips voor het komende festival volgen. Wij gidsen je door het programma, en jij hoeft alleen die acts te selecteren die jij écht wil zien. Zet je schrap, want als jij drie dagen in Landgraaf vertoeft kun je onder meer onderstaande bands verwachten. Wij wensen je ongelofelijk veel plezier op Neerlands grootste festival!
Vrijdag 12 juni 2015
BODY COUNT FT. ICE-T (Mainstage, 16:15-17:15)
Pinkpop start dit jaar met een legende. Voor het eerst in jaren is Body Count mét originele frontman Ice-T weer op de festivalpodia te bewonderen. Body Count was de eerste band die metal en rap samen durfde te voegen, en legde zo de basis voor een complete stroming. Paar voorbeelden? Zonder Body Count geen Linkin’ Park en Limp Bizkit. Nog niet overtuigd? Luister fantastische crossoversingles als Talk Shit, Get Shot en je bent het wel. Wie denkt dat Pinkpop een kinderfestival is, zal daar rond twintig over vier op vrijdagmiddag wel spijt van krijgen. Vlammend je weekend in!
PALOMA FAITH (Brand Bier Stage, 17:15-18:15)
Van een compleet andere orde is singer-songwriter Paloma Faith. De Britse diva valt al jaren op door een bijzonder stemgeluid en mooie soul-jazzalbums. Tel daarbij de excentrieke liveshow en fantastische backline met de crème de la crème van de Engelse soulcommunity bij op en je weet dat dit wel eens een van de hoogtepunten van Pinkpop kan worden. De ideale middenweg tussen Duffy en Amy Winehouse.
FAITH NO MORE (3fm Stage, 19:15-20:15)
Behoeft geen enkele introductie. Daarom houden we het bij steekwoorden. Één van de meest invloedrijke bands van de laatste dertig jaar. Sloot nog geen vijf jaar geleden Lowlands én Pukkelpop af, en staat nu op een zijpodium op Pinkpop. Kneitergoede livereputatie. Mike Patton. Midlife Crisis. Epic. Moet je bij zijn geweest. Misschien wel de belangrijkste reden waarom u Landgraaf deze zomer niet mag overslaan. You want it all, and you can have it!
SLASH FT. MYLES KENNEDY AND THE CONSPIRATORS (3fm Stage, 21:15-22:15)
Als u enigszins voldoet aan het beeld dat wij van onze lezer hebben gaat er bij u wel een belletje rinkelen als u deze naam hoort. Slash kent u natuurlijk van Guns ’n Roses, Myles Kennedy is nog altijd ook actief als zanger van Alter Bridge. Met hun band The Conspirators staan zij dit jaar voor de tweede keer op Pinkpop. De eerste passage van die gelegenheidsformatie was absoluut de moeite waard, en met het aardige nieuwe album World on Fire hebben wij er alle vertrouwen in dat het ook dit keer weer goed toeven gaat zijn. Als u van muzikale verrassingen houdt zouden wij u willen aanraden deze over te slaan, als u van een goed potje rocken houdt kunt u zich hier eigenlijk geen buil aan vallen.
ABOVE & BEYOND (Brand Bier Stage, 21:15-22:15)
De naam die onze wenkbrauwen het meest lieten fronsen van deze complete Pinkpopeditie. Het trio wordt over het algemeen gezien als dé grondlegger van de trancemuziek en draaien sinds het begin van dit millennium leuk mee in de subtop van het trancegenre, net achter met name ‘onze’ Armin. Above & Beyond zijn echter altijd net wat meer credible gebleven dan Armin, met name dankzij spetterende liveproducties en vanwege het feit dat bijna alles wat op het podium gebeurt, ook daadwerkelijk live is. Interessant wat de diepe trance van de heren op Pinkpop gaat doen. Potentieel hoogtepunt.
MUSE (Mainstage, 22:15-23:30)
U leest het goed, Muse hoeft op de laatste festivaldag pas om 22:15 (lees: in het donker) te beginnen. Pinkpop mag een uurtje langer doorgaan dan we gewend waren! De eerste band die dat late timeslot mag invullen hoeven wij u natuurlijk niet te introduceren, want Muse is niet bepaald voor het eerst in Landgraaf. Sinds de afgelopen passage zijn we drie albums verder, en heeft Muse haar liveact verder uitgebreid. Het recept? Verwacht 3D-schermen, extreem goed geluid, een fantastische band en de meest moderne snufjes in livemuziekland. Verwacht daarnaast zowel klassiekers als nieuwe nummers. In het weekend van Pinkpop wordt het zevende album van Muse, Drones, namelijk gepresenteerd. Uitstekende liveband, combinatie van nieuw werk en meezingers en state-of-the-art visuals; kan wel eens een aardige afsluiter van de eerste dag worden.
Zaterdag 13 juni
THE LAST INTERNATIONALE (3fm Stage, 14:00-14:40)
Een van de meest talentvolle namen op Pinkpop dit jaar. Na een paar jaar spelen in het New Yorkse clubcircuit werd The Last Internationale op een goede avond gadegeslagen door niemand minder dan Tom Morello (Rage Against The Machine). Hij vond het geluid uitstekend, maar de drummer verschrikkelijk. “Ontslaan die gast, ik weet wel een andere”. Zoiets moet Morello hebben gezegd op deze avond. Een paar repetities later stond er dan ook iemand anders op de stoep. Niet zomaar een drummer, maar niemand minder dan Brad Wilk. Met de slagwerker van Rage Against The Machine, Audioslave, Black Sabbath en The Smashing Pumpkins maakte de folkrockers hun debuutalbum. Of hij er op Pinkpop bij is? Hij wil in ieder geval nog wel eens aansluiten tijdens concerten. Ideale kans dus om een van de beste drummers ter wereld (wellicht!) eens aan het werk te zien, anders gewoon een uitstekende band om gade te slaan.
JOHN COFFEY (Brand Bier Stage, 17:15-18:15)
De Pinkpopzaterdag kan op z’n zachts gezegd wel wat peper in het programma gebruiken. Die peper komt uit eigen land. Om precies te zijn uit Utrecht. John Coffey staat namelijk voor de eerste keer op een van de hoofdpodia van het festival. Mocht u na – wij noemen een dwarsstraatje – Johnatan Jermiah en Dotan echt even behoefte hebben aan wat harders zit u bij de Utrechters absoluut goed. Concerten van Coffey staan garant voor chaotische taferelen, klimmen in palen, rauwe rockmuziek en een uur vermaak van de bovenste plank. Meer pit dan Anouk en Kensington bij elkaar. Moet u dus gewoon bij zijn geweest.
EAGLES OF DEATH METAL (Brand Bier Stage, 21:15-22:15)
Ooit de liefdesbaby van wereldmuzikanten Jesse Hughes en Josh Home, maar inmiddels veel meer dan dat. De als zijproject van Kyuss’ Desert Sessions en van Queens of the Stone Age opgerichte band is inmiddels alweer bijna twintig jaar actief en heeft in die twintig jaar een heerlijk vuig rockgeluid gecreëerd. De formule? De muzikale eigenheid van Josh Homme vermenigvuldigd met de cheesyness van Jesse Hughes. Resultaat? Een tombola van testosteron, gemixt door twee op een sweet sixteen losgelaten veertigers met een vrij rauw gevoel voor humor. Zo’n concert waarbij u het beste uw dochters kunt thuislaten, om vervolgens zelf op de eerste rij te gaan staan. Hoewel Homme er live bijna nooit bij is, is dit muzikaal de beste formatie in drie dagen Pinkpop!
AVICII (3fm Stage, 21:15-22:15)
Direct al een tip voor waar u dan het beste uw dochters naartoe kan brengen. Gelijk met de Ealges staat op de 3fm-stage de wereldberoemde Finse danceproducer Avicii. Met Hey Brother, Levels, Wake me Up en I Could Be The One was hij verantwoordelijk voor de grootste zomerhits van de laatste vijf jaar. Inmiddels heeft hij een switch gemaakt van pure EDM naar een meer door Country ingegeven geluid. Wij trokken zijn duoproductie met Lenny Kravitz wel redelijk. Wat we er verder over kunnen zeggen? Als u dé meest invloedrijke en populaire hitjesmaker van dit moment een keer in het echt wil zien, moet u zeker naar de 3fm Stage afreizen zaterdag. Als u helemaal into popmuziek bent kunt u beter voorgaan gaan staan bij Robbie Williams, en als u van muziek houdt bent u gek als u de Eagles of Death Metal overslaat. No-brainer.
ROBBIE WILLIAMS (Mainstage, 22:15-23:30)
U vroeg zich af of de Pinkpop mainstage wel open was op zaterdag? Wij kunnen ons dat voorstellen, want de programmering van het podium laat ernstig te wensen over. The Wombats, Dotan, Anouk, The Script. Wij worden er allemaal niet echt warm of koud van. Waar we wel iéts warmer van worden is van Robbie Williams. Het voormalige lid van boyband Take That is inmiddels uitgegroeid tot een van de allergrootste popsterren ter wereld en heeft een imposante hitlijst op zijn conto staan. De usual suspects kent u, dus wij noemen een paar iets minder bekende nummers die de moeite waard zijn. Wat dacht u bijvoorbeeld van electro-expirimenten Lovelight en Rudebox? Of van het licht geflopte Bodies? En van de wat rauwere nummers uit zijn begintijd, zoals I Am The (Res)Erection? Conclusie: Het is niet allemaal even goed en soms wel erg gelikt, maar Williams is wel een entertainer pur sang wiens show het aanzien absoluut waard is. Zeker live, want Williams wisselt ieder concert op z’n Pearl Jams zijn setlist en gooit er altijd een flinke lading covers in. Want zo is hij, de showman van het weekend. Ideale meezing-jamboree om de zaterdagavond mee af te sluiten.
Zondag 14 juni
URBANUS (Brand Bier Stage, 13:00-13:45)
Voor Pinkpop valt Urbanus al jaren onder de categorie ‘vriend van de show’. Hij mocht Pinkpop al ooit afsluiten met een onvergetelijk slaap kindje slaap, maar nu is hij er voor een hele show. Waarom de absurdistische Belgische komiek is geboekt is volledig onduidelijk – schijnt iets met de manager te maken hebben – maar drie kwartier de humor van Urbanus is nooit echt een straf. U kende hem niet? Luister Bakste Vol Met Stro en als u niet moet lachen moet u hier absoluut wegblijven.
FRANK TURNER AND THE SLEEPING SOULS (Mainstage, 13:45-14:30)
Meestal een beetje een ereplek voor lievemeisjesrockers, de mainstageopening op de laatste Pinkpopdag. We zagen ooit een uitstekend concert van Pete Murray (wie kent hem nog), zagen een aantal jaar geleden het toen nog onbekende Scouting For Girls en zagen er The Gaslight Anthem voor het eerst. Dit jaar is de eer aan Frank Turner. De Engelse singer-songwriter komt uit de punkmuziek, ging naar folk en is nu overgestapt op het The Scriptgenre. Door zijn muzikale roots is de sound van Turner nog altijd een stuk rauwer dan die van zijn Ierse collegae die een dag eerder het podium hebben beklommen. Gewoon een hele fijne kerel met hele fijne liedjes. Perfecte opener.
TYPHOON (3fm Stage, 14:30-15:30)
Bumaye! De meester van de Nederlandse hiphop op dit moment komt uit Zwolle en luistert naar de naam Typhoon. Eerste album Tussen Licht En Lucht was een ontzettend sterke plaat, tweede album Lobi De Basi is een instant klassieker. Tel daar een uitstekende liveband en een enorme bak positieve energie bij op en weet dat u hier absoluut bij moet zijn geweest.
DE JEUGD VAN TEGENWOORDIG (Mainstage, 15:30-16:30)
Weet u nog waar u was toen u exact tien jaar geleden voor de allereerste keer Watksebeurt? van De Jeugd van Tegenwoordig hoorde? Ondergetekende weet het nog precies. Heel hard ging het singletje in de CD-speler, in het technieklokaal van een lokale middelbare school in het oosten van het land. De verbazing om het K-woord na een aantal seconden was nog niet half ingezonken, en toen moest het nummer nog beginnen. De docent besloot de luistersessie toen helaas vroegtijdig de beëindigen, maar het nummer was een maandje later niet meer te stoppen. Net zoals DJVT – zo heet de formatie tegenwoordig voor vrienden – al tien jaar niet te stoppen is. Verwacht op Pinkpop klassiekers als Sterrenstof, Hollereer, Shenkie, De Formule en ja, natúúrlijk Watskebeurt?, maar hoop ook op minder bekende topnummers als (hier volgen een paar favorieten van uw reviewer) Niet Als Jouw, Voorjekijkendoorlopen, Centje Centje en Huilend naar de Club.
RISE AGAINST (3fm Stage, 18:30-19:30)
Geen enkele discussie mogelijk, in de Amerikaanse punkrockscene is Rise Against de absolute vaandeldrager. Vaak letterlijk, want de teksten van de formatie staan meestal vol van oorlogs- en wapenverwijzingen. Rise Against voldoet in veel opzichten aan de omschrijving van een typische festivalband; weinig diepgaande en redelijk gestandaardiseerde melodische punkstampers, keurig gespeeld door een energiek mannenclubje. Toch onderscheiden de Amerikanen zich op een aantal vlakken. De belangrijkste is de buitengewone muzikale kwaliteit van de formatie. Ook belangrijk: de maatschappelijke waarde van de Amerikanen. Het is maar dat u het weet. Strakst geregisseerde bak herrie van het Pinkpopweekend.
PHARRELL WILLIAMS (Mainstage, 19:30-20:30)
Ondergetekende vergeet het niet snel, de enige passage van N*E*R*D in Landgraaf. Niet bepaald de beste festivaldag in de Pinkpopgeschidenis – we hadden ons die dag al door de Black Eyed Peas én de Sugababes heen moeten slepen – compleet verregend voor het podium, maar mét een legendarisch goed concert van de formatie rondom Pharrell Williams. Dat is dus meer dan tien jaar geleden. Nu is hij terug, maar dan zonder zijn maten van N*E*R*D. Dat wil niet zeggen dat het succes is afgenomen. Williams is groter dan ooit en megahit Happy gaat de geschiedenis in als één van de allergrootste successen in de geschiedenis van de hitlijsten. Helaas kan dat over debuutplaat G I R L niet worden geschreven. Die viel namelijk toch een beetje tegen. Maar met voldoende werk uit betere tijden kunt u zich hier zeker geen buil aan vallen. Drop it like it’s hot!
PLACEBO (3fm Stage, 20:30-21:30)
Kitsch met een hele dikke vette K. Daarnaast stiekeme favoriet bij iedere rocker met een gevoelig randje. Sloot de formatie rondom beroepsklager Brian Molko eerder nog ooit een Pinkpopdag af, daar is de band nu naar het Noordpodium van het Limburgse festival gedirigeerd. Vermoedelijk komt de band daar veel beter tot z’n recht. Mét de altijd in duizendvoud aanwezige Placebo-bakvissen, zonder de meestal even goed vertegenwoordigde Placebohaters. Én – niet onbelangrijk – met voldoende ruimte voor de spectaculaire showset van de Amerikanen. Altijd goed voor glitter, glamour en muzikaal theaterspektakel. Voor eenieder die warm wordt van rockmuziek en van de musicals van Albert Verlinde.
FOO FIGHTERS (Mainstage, 21:30-23:30)
Misschien wel de gedroomde headliner voor het Limburgse festival. Misschien wel de meest pure rockgroep van het moment. Misschien wel in de vorm van hun leven. Zomaar drie quotes uit (inter)nationale media om de buzz rondom de komst van de Foo Fighters naar Limburg te bevestigen. De formatie die door frontman Dave Grohl werd opgericht na het tragisch uiteenvallen van Nirvana draait sinds moment één mee in de top van de internationale muziekscene. De Foo’s kwamen de laatste jaren best vaak naar Pinkpop, maar nemen dit jaar wel een bijzondere nieuwe plaat mee. Met name op het eerste deel van Sonic Highways staat weer voldoende wat écht de moeite waard is om live te horen. Zoals de Foo Fighters eigenlijk altijd wel zorgen voor een show die de moeite van het aanzien waard is. Precies zoals Jan Smeets het graag op ‘zijn’ Pinkpop ziet; echte rockband, lange staat van dienst, en toch actueel. Zonder enige twijfel dé primaire reden om een ticket voor het Limburgse festival te kopen.