September is in onze ogen toch een beetje de blue monday onder de maanden. De dagen worden voelbaar korter, telkens als de zon zichzelf laat zien verzucht uw zwartgallige buurman dat het wel eens de laatste mooie dag van de zomer kan zijn, u heeft het gros van uw vakantiedagen gespendeerd aan een welverdiende zomervakantie en het festivalseizoen zit er ook weer op. Hoe over al die malheur te komen? Onze tip: trakteer uzelf eens op een concertje. Waar u dan heen moet? Wij hebben zoals iedere maand tien uiteenlopende tips voor u op een rijtje gezet. Dit zijn de tien concerten die u de komende maand eigenlijk niet mag missen!
U2 (Ziggo Dome, 8-9-12-13 september)
Geen mogelijkheid een concertoverzicht voor september te starten zonder de vier shows van U2 in de Amsterdamse Ziggodome te noemen. De iconische formatie rondom zanger Bono en gitarist The Edge is sinds 2009 niet meer in ons land geweest en kiest met de Ziggo Dome voor locatie van zeer beperkte omvang. Tickets voor de concerten waren dan ook bijna niet te krijgen. Wie wél het geluk heeft ziet – als we de reviews van de Amerikaanse leg van de wereldtour van de Ieren mogen geloven – een U2 in blakende vorm. De formatie komt met de gebruikelijke spectaculaire set albumtrilogie Songs of Innocence, Experience en Ascent aanprijzen. Tot nu toe blijven nummers van de laatste twee platen overigens achterwege. Daarnaast wisselt U2 tijdens deze tour opvallend vaak van setlist, waardoor tijdens de concerten ook grote hits worden vervangen door wat zeldzamere liveuitvoeringen. Zoals Oasis-voorman Noel Gallagher liet optekenen na het zien van het U2-concert in San Jose: “It starts as a punkrock gig, than it’s gets intimate and it ends as a giant leap forward”. Wordt naar wij vermoeden in ieder geval het meestbesproken concert van 2015.
My Morning Jacket – Paradiso (Riverenhof Deurne, 1 september; Paradiso, 10 september)
My Morning Jacket is Kentucky’s grootste attractie als we de fried chicken niet mee rekenen. Sinds debuutplaat ‘The Tenessee Fire’ (1999) is de formatie in het Amerikaanse indiecircuit synoniem voor kwaliteit, maar in Europa werd de formatie pas populair na klassieker ‘Z’ (2005). De huidige Europarondgang van de formatie staat in het teken van nieuwste plaat The Waterfall. Op die plaat heeft My Morning Jacket de keyboards ingewisseld voor (meer) gitaren. Dat levert een heerlijk nieuw geluid. Wat dat doet met de uitstekende livereputatie van de formatie? Zie het in Paradiso of Rivierenhof!
Unknown Mortal Orchestra (TivoliVredenburg, 20 september, tevens op Incubate Festival Tilburg)
Op internationale blogs de meestgelauwerde artiest die je deze maand op de Nederlandse podium kan zien. De Nieuwzeelands/Amerikaanse indierockers hadden met So Good At Beïng In Trouble een aantal jaren geleden een bescheiden radiohitje, maar de band ging daar met Multi Love begin dit jaar nogmaals keihard overheen. Studio Brussel plaatste die single in hun hitlijst, en ook de 3fm-playlist werd gehaald. Inmiddels heeft Unknown Mortal Orchestra bij bijna alle grote Amerikaanse televisieshows mogen optreden, heeft de band bijna op alle grote zomerfestivals gespeeld – in Amerika zelfs vaak op het hoofdpodium – en heeft de formatie drie achten van Pitchfork op zak. Tel daarbij het uitstekende concert op het Valkhof in de voorzomer op en weet dat het alleen beter kan worden in een zaal als TivoliVredenburg. Absolute kwaliteitsformatie on-stage.
Happyness (De Nieuwe Anita Amsterdam, 18 september; Merlyn Nijmegen, 19 september)
De debuutplaat van Happyness wordt door ondergetekende geroemd zijnde één van de allerbeste die dit jaar is uitgekomen. Een formatie die zó goed naar bands als Sparklehorse, Pavement en – recenter – Real Estate heeft geluisterd en hun geluid tot in de puntjes heeft geïmiteerd mag dan wel niet erg origineel zijn, goed zijn ze wel. Dat bleek al tijdens de beperkte festivaltour van de Engelsen, waarin de groep onder meer een uitstekende show op Down The Rabbit Hole afleverde. Nu gaat de groep voor het eerst op eigen kracht Europa door. Heerlijke lome nazomermuziek met een gezonde scheut humor en zelfrelativering, traag doorjakkerend in lijn met de briljante geest van Sparklehorse.
Foals (Melkweg, 7 september)
In twee jaar is Foals van een talentvol indiebandje uitgegroeid tot festivalheadliner en livefavoriet. Het is dan ook best opvallend dat de Grieks-Engelse formatie na hun glorieuze, gelauwerde en spectaculaire passages op Rock Werchter en Down The Rabbit Hole het nu met de Melkweg moeten doen. Daar komen ze hun derde album voorstellen, die eerder deze maand uit is gekomen. Verwacht lekkere indie, veel geschreeuw en een schitterende laser- en lichtshow.
Action Bronson (Paradiso, 23 september)
In de basis is Action Bronson een bijzonder begenadigd rapper met intelligente teksten en een sterke nieuwe plaat (Mr. Wonderful). Bij Action Bronson is dat echter maar een klein deel van de werkelijkheid. De New Yorker is daarnaast namelijk weinig stereotype. Hij is vermoedelijk de enige blanke rapper uit Queens en valt op door zijn imposante omvang. Daarnaast is Bronson een ster op Youtube en is hij ook op het podium niet vies van een controversiële move. In ieder geval in uw favoriete fastfoodketen is Bronson de meest besproken alternatieve rapper van dit moment.
Sufjan Stevens (Carré Amsterdam, 23 en 24 september)
Boeking die ons erg doet denken aan Damien Rice, die andere credible singer-songwriter die vorig jaar in Carré mocht optreden. Die had toen een week een nieuwe plaat uit en kreeg een regen van 5-sterren-reviews over zich heen. De lat ligt dus hoog, maar van te voren is de buzz rondom de show van Sufjan Stevens nog veel groter. De maker van modern meesterwerk Illinois bracht dit jaar Carrie & Lowell uit, zijn eerste plaat in drie jaar. Die plaat werd redelijk goed ontvangen. Live kunnen de concerten van Stevens altijd al rekenen op vijf sterren, en volgens internationale media is Stevens tijdens zijn huidige tour beter in vorm dan ooit.
Beirut (Paradiso, 17 september)
Beirut is naast een uitstekende band ook uw favoriete topografieklas. De band verstopt in veel van hun beste nummers topografische namen. De melodische, sterk in het verleden hangende indie van de Amerikaanse formatie klinkt altijd warm, zwoel en vol. U kent de formatie vermoedelijk van hits Nantes en Santa Fe, maar u mag van ons aannemen dat de nieuwe langspeler No No No wederom zeer de moeite waard is. Singles No No No en Gibraltar zijn daar een uitstekend voorproefje van.
Youssou ‘n Dour (Paradiso, 22 september)
Als in één gesprek de begrippen ‘muziek’ en ‘Afrika’ op een bepaald moment een centrale rol krijgen, komt vermoedelijk Youssou ’n Dour ook snel voorbij. De Senegalese zanger was van doorslaggevende betekenis voor de doorbraak van Afrikaanse muziek in Europa. Album Set (1990) was voor veel Europese radiostations zelfs de eerste Afrikaanse plaat die door hen op de playlist werd geplaatst. Na een periode in de politiek – tussen 2011 en 2013 was ’N Dour Minister van Toerisme – maakte ’N Dour vorig jaar een comeback. Het concert in Paradiso is zijn eerste sinds de comeback. Muziekgeschiedenis op het podium.
Fu Manchu – (Doornroosje, 26 september; Patronaat, 27 september)
Zware maand voor zware jongens, want maar weinig tips van hardere makelij. Gelukkig is daar eind deze maand Fu Manchu. De stonerrockers uit Palm Desert, California draaien al jaren mee in de top van het stonergenre en kan sinds het uiteenvallen van Kyuss in dat genre eigenlijk alleen met Karma To Burn en Monster Magnet écht wedijveren om de titel strafste stonerformatie. Fu Manchu is in vergelijking met die formaties echter veel meer van de oude stempel; harder dan hard, retestrak en relatief korte, repetitieve songs. Voor een avond vol snoeiharde rock en in volledige trans.