Eerder dit jaar verscheen ‘Phenotype‘ van Textures. Deze plaat gaat ongetwijfeld hoog scoren in de jaarlijsten, want de band maakte een meesterwerk. Deze Hollandse meesters gebruiken een groot sonisch palet en vermengen techniek met melodie en brute kracht. Als grondleggers van de djent is hun invloed in de metalscene onmiskenbaar. Roem is niet iets waar deze band naar zoekt, vertelt drummer Stef Broks aan Counterculture.nl.

Kun je van de band leven?
Broks: “We hebben er expres voor gekozen om dat niet te doen. Of te willen eigenlijk. We hrebben allemaal normale banen. Dat besluit kwam nadat we zagen hoe het een aantal bevriende bands verging. Zij kozen ervoor volledig voor de muziek te gaan. Toen de stekker eruit getrokken werd, hadden ze niets meer. Ze hadden geen andere inkomsten meer en moesten noodgedwongen weer bij hun ouders intrekken. Dat was een doemscenario voor ons. Dat moeten we niet willen. Daarom besloten we om allemaal een baan ernaast te houden. Wij bepalen zelf hoe vaak we optreden en wanneer we dat doen. De regie is in onze handen. We spelen nooit moetjes. We acteren op het hoogste niveau, maar op onze manier. De high score hebben we al gehaald en zitten nu in een bonus level.”

Het beperkte aantal optredens is de reden dat jullie niet groter zijn?
Broks: “Dat weet ik niet. We zijn geen commerciële band. Onze insteek is niet om een groot publiek te bedienen. We doen wat we zelf willen en dat maakt ons een eclectische band. We gooien al onze invloeden door elkaar en zo ontstaat onze muziek. De gemakkelijke weg kiezen we niet. Je moet moeite doen om onze muziek te beluisteren. Dit is geen popmuziek die je op de radio hoort. Misschien heeft het er ook mee te maken dat we geen full time tourende band zijn en dat we daardoor niet wereldberoemd zijn. Als je niet overal je gezicht laat zien, kent niet iedereen je. Dat maakt ons niet uit. We zijn niet uit op roem. Het rocksterrendom is zo’n zeepbel die je direct doorprikt. Het is zo nep. De meeste bands weten dat maar al te goed. Na je twintigste zie je hoe leeg en fake het is.”

Wat is het idee achter ‘Phenotype’?
Broks: “Het idee komt van toetsenist Uri van Dijk. Zijn broer is helemaal into biologie. Deze plaat past in het thema van nature en nurture. Word je gevormd door je genen of door je opvoeding? ‘Phenotype’ staat in het teken van nurture. Later dit jaar verschijnt ‘Genotype’ dat in het teken van nature staat. De volgorde klopt eigenlijk niet, maar goed. ‘Genotype’ is het bronmateriaal van ‘Phenotype’. Eerstgenoemde plaat bestaat uit één nummer van 40 minuten. Een heleboel elementen uit die track zijn tot een volledig nieuw album bewerkt.”

Eigenlijk is ‘Genotype’ dus een lange demo.
Broks: “Ja in feite wel. Dit is het bronmateriaal. Het klinkt heel pretentieus een nummer van 40 minuten, maar zo moeilijk is het niet. Iedereen kan het maken. Momenteel zijn we er nog aan het sleutelen. Net als journalisten als jij willen we verhalen vertellen. Het draait om opbouw, spanningsbogen en afgeronde eindes. Mijn journalistieke achtergrond helpt me daar een beetje bij. Bart (Hennephof. Gitarist. red) en Remko (Tielemans. Bassist. red) denken weer heel filmisch. Of we een film maken bij ‘Genotype’? Het zou kunnen. Remko is video-editor, maar ik denk het niet.”

Wat was er anders aan het maken van deze plaat?
Broks: “Na het vertrek van Jochem (Jacobs. Gitarist. red) was de banddynamiek anders. Ditmaal was de rol van Joe (Tal. Gitarist. red), Uri en Daniël (de Jongh. Zanger. red) groter. Toen ons vorige album ‘Dualism’ in 2011 verscheen, was hun rol vrij klein. De plaat was bijna af toen ze in beeld kwamen. Bij ‘Phenotype’ draaiden ze volledig mee. Hun inbreng was veel groter. Daardoor moest de oude garde een stap terugdoen, maar dat vind ik niet erg. Vers bloed geeft nieuwe inzichten. Textures is een democratisch gezelschap. Iedereen heeft evenveel te zeggen. Leuk, maar daarom duurt het een eeuwigheid voordat we een nummer af hebben. Joe noemt het maken van een album een puzzel. Iedereen gooit ideeën op één hoop en uit die chaos moet muziek ontstaan. De code moet gekraakt worden. Als de puzzelstukjes in elkaar vallen, gaat het snel.”

Na afloop van het gesprek zette de band de 013 op z’n kop. Een verslag van die avond lees je hier.