Elk jaar lezen en horen we weer goede berichten uit het Zeeuws-Vlaamse Hulst waar al voor de 6e keer Vestrock wordt georganiseerd. Elk jaar weet het festival een dijk van een line-up te verzorgen voor zo’n klein festival. Met een bezoekersaantal van maximaal 12.500 bezoekers per dag, mag dit kleine festival toch ieder jaar weer bekende internationale acts op het affiche bijschrijven. Tijd voor Counter Culture om in dit drukke festival weekend ook eens naar Hulst af te reizen.

Vestrock duurt drie dagen. Eén dag wordt ingevuld voor de jonge kinderen; Vestrock Junior. De andere twee dagen is voor de oudere jeugd en de volwassenen. Dit maakt van Vestrock een echt familiefestival. De festivalweide ligt onder een dikke laag houtsnippers om modderbaden te voorkomen, gezien de weersvoorspellingen. Het terrein ligt op het eiland Buitenvest tegen de rand van het centrum. Het affiche heeft elk jaar een internationale headliner (Therapy? in 2015 en Limp Bizkit in 2014). Dit jaar is Modestep de publiekstrekker, naast bekende Nederlandse bands als de Staat, John Coffey en Kensington. Wat Vestrock een bijzonder festival maakt zijn alle geweldige kleine acts die ook op het affiche staan. Zeeuws-Vlaanderen heeft het Belgische achterland, dus veel top-acts uit België die hier op het podium staan. Maar ook diverse internationale bands die in Nederland nog redelijk onbekend zijn.

Reptilians

Reptilians

Reptilians is de opener op mainstage. Deze band uit Eindhoven laat zich niet van de wijs brengen door een nog bijna leeg veld en zorgt er door hun enthousiasme voor dat er toch enkele rijen staan. De psychedelische punk-rock valt in goede aarde. Dat het podium nog niet ingespeeld is blijkt al snel als zanger Sauro Locchi onfortuinlijk uitglijdt. “Het podium is glad, maar wij zijn gladder!” roept Sauro voordat hij het volgende nummer inzet. De band mag zelfs twee keer spelen vandaag. Broederliefde laat op zich wachten in de tent en Reptilians vermaakt het aanwezige publiek nogmaals, nu in een uitpuilende tent. En ondanks dat iedereen wacht op Broederliefde wordt de band met veel enthousiasme toegejuicht tijdens het half uur.

My Baby

My Baby

 

Tijdens het optreden van My Baby breekt zowaar de zon even door en verdwijnt ook weer net zo snel. De muziek is toch vooral een livebeleving met de psychedelische blues-rock. Zangeres\gitarist Cato van Dijck verschijnt zoals gewoonlijk op blote voeten met verder een wit niemendalletje. De set begint met de bezwerende tonen van het zelfgemaakte eensnarige instrument van Daniel (Da Freez) Johnston. De opbouw van de set is boeiend/opzwepend tot het eind en ook het Vestrock publiek wacht nog even om een drankje of eten te halen. Op het terrein is namelijk voldoende variatie te vinden in eten. En ook nog eens voor een schappelijke prijs in festivalland.

Op het eiland is dit jaar een waar kapelletje gebouwd waar ook de kleinere optredens staan. Eén van die acts is Evil Invaders. Een Belgische 80’s trash metalband die het genre met verve levend houdt. De kapel wordt direct ontheiligd met deze donkere hoogmis. In volle vaart raast deze band met vingervlugge gitaarpartijen en beukende dubbelbasedrums door de kapel. Het heilig huisje blijkt al snel te klein, want het is hangen en wurgen binnen. The Boxer Rebellion op mainstage heeft er vandaag minder zin in en het optreden is vlak en weinig memorabel. De band doet zijn naam geen eer aan vandaag. In de tent staat inmiddels John Coffey klaar om aan hun laatste optreden in Zeeland te beginnen. De populaire band windt er geen doekjes om en haalt nog één keer alles uit de kast en de ‘Coffey-wervelwind’ raast als een dolle over het podium. Tot achteraan wordt het afscheidsfeestje meegevierd.

Evil Invaders

Evil Invaders

De hit-jukebox van Kensington draait op zijn eind op het hoofdpodium als in de Kapel Textures een verschrikkelijk brute set neerzet. Overtuigend en vol enthousiasme beuken de mannen zich door de set alsof er aan deze dag geen eind meer komt. De band, die in bloedvorm is, zet voor de vrijdag het beste optreden neer.

Op zaterdag ligt nog de helft van de bezoekers op de camping zijn kater te verwerken als Indian Askin hetzelfde doet op mainstage. De band komt net van een bruiloft en kan wel een koffie gebruiken. Als echter het bloed opgewarmd is rockt de band als een dolle en komt er best nog wat publiek op af. Prima set van de band die een later tijdstip verdient. Menig Humo’s Rock Rally bandje prijkt bij Vestrock op het affiche. De mellow rock van Douglas Firs, gevoelige indie rock met Americana invloeden, was wellicht een beter begin geweest van de day after. Het zijn sterke en makkelijk in gehoor liggende nummers.

Textures

Textures

K’s Choice staat voor zo’n bekende band redelijk vroeg geprogrammeerd. Dat komt natuurlijk ook omdat de succesjaren alweer een tijdje achter ons liggen. De band schuwt ook niet om de hits uit de jaren 90 vol overgave te spelen, naast het nieuwe werk. Ondanks een lange reis afgelopen nacht geven ze een lekkere rockshow die jong en oud laat genieten. In de tent verzorgt het Belgische Compact Disk Dummies een electro-rock show die spacet als een dolle en waar de energie vanaf spat. Een verrassend gevarieerde show die de tent steeds voller laat lopen. Ook het Gelderse Paceshifters geeft een indrukwekkend optreden waarbij geen concessies gedaan worden. Een pure ruige rockshow ‘in your face’. Een must see als je ze nog niet kent.

Typhoon was deze week voldoende in het nieuws, maar dat lijkt hem deze avond niets te doen. Samen met het publiek bouwt hij een feestje van voor naar achteren. In de finale beweegt het hele publiek samen met de rapper als een zee over het terrein. Op de Staat lijkt dit jaar geen rem te staan. Met hun succesvolle nieuwe album en de wereldwijde aandacht voor de clip ‘Witch Doctor’ werkt de band via de bekende nummers naar het slotakkoord, waarbij Torre in het publiek gaat staan en een indrukwekkend ‘Witch Doctortje’ doet met de helft van het publiek inclusief vuurwerk en confetti.

Paceshifters

Paceshifters

Modestep mag vandaag op het hoofdpodium het licht uit doen. De rock-dubstep formatie zet een dijk van een show neer, waarbij alle instrumenten live gespeeld worden. Niks nie usb’tje erin, gewoon live knallen met veel visuals zoals we dat ook gewend zijn van The Prodigy.

Vestrock zet in 2016 weer een sterk en afwisselend programma neer, want ook voor de liefhebbers van dance en hiphop is er voldoende te beleven. Wat dat betreft hoeft dit festival helemaal niet naar Mojo directeur Wilbert Mutsaers te luisteren. Vestrock heeft ons aangenaam verrast, Vlaamse gemoedelijkheid gecombineerd met een sterke programmering én ook nog eens betaalbaar. Daarmee is het een festival voor iedereen. De vraag is hoe lang dit best bewaarde geheim van Zeeland verborgen blijft. Want vergeet CAS; Vestrock is the place to be!

Compact Disk Dummies

Compact Disk Dummies