Het had weinig gescheeld of er was geen nieuw album verschenen van Billy Talent. Ben Kowalewicz, Ian D’Sa, John Gallant en Aaron Solowoniuk maken al sinds de middelbare school samen muziek en vormen inmiddels één van de bekendste punkrockbands van de afgelopen vijftien jaar. Helaas moest het viertal onlangs een enorme tegenslag verwerken toen Solowoniuk dusdanig veel last kreeg van multiple sclerosis dat hij voorlopig niet meer kan drummen. Hoewel hij nog wel deel uitmaakt van de band, wordt zijn plek tijdelijk ingenomen door Alexisonfire’s Jordan Hastings. Met hem ging Billy Talent de studio in en het resultaat, Afraid of Heights, mag er zijn.
Billy Talent heeft binnen de punkscene een van de meest herkenbare geluiden en ook dat is op Afraid of Heights weer goed te horen. Vanaf de eerste tonen van ‘Big Red Gun’, hoewel dat nummer ongebruikelijk aan het oppervlak blijft, weet de luisteraar dat de punkers uit Toronto terug zijn. Vooral de thematiek op dit album is iets anders dan we van hen gewend zijn. Waar vrijwel alle voorgaande platen zeer politiek geëngageerd zijn, is Afraid of Heights meer gericht op persoonlijke problemen en overwinningen. Logisch ook, gezien wat de band tijdens de opnames meemaakte.
Toch is het venijn er nog lang niet uit. De kenmerkende riffs van D’Sa zijn op tracks als ‘The Crutch’, ‘Horses & Chariots’ en ‘February Winds’ pakkender dan ooit en de baslijntjes van Gallant zijn mooi verwerkt in de sterke productie. Kowalewicz is tegenwoordig een stuk terughoudender met zijn opvallende, soms bijna snerpende stemgeluid, maar haalt op de juiste momenten uit. Hierdoor zijn alle tracks wat beter uitgebalanceerd en bovenal gewoon lekker om naar te luisteren – enkele uitzonderingen daargelaten.
Zo’n uitzondering is ‘Louder Than The DJ’. Zoals de titel al een beetje doet vermoeden, is dit nummer velen malen gelikter dan de rest van het album. Zich te vaak herhalende lyrics en ietwat afgezaagde gang vocals kun je normaal gesproken verwachten van een dertien-in-een-dozijn punkbandje, maar niet van Billy Talent. Het is dan ook een raadsel waarom deze track al eerste single is uitgebracht, want het demonstreert niet de hoge kwaliteit van de rest van het album.
Hoewel Billy Talent doorgaans excelleert in tempotracks, is juist het wat tragere ‘Rabbit Down The Hole’ een hoogtepunt op Afraid of Heights. De opbouw van het nummer doet denken aan ‘Nothing To Lose’, een oude fan favourite van de band, en gaat over het overkomen van moeilijke situaties. Daarmee kan de band refereren aan zowel de ziekte van Solowoniuk als de politieke problemen waarin de wereld momenteel verkeert – het is maar net hoe de luisteraar dit maar liefst zes minuten durende nummer interpreteert.
De pretentieloosheid en het ogenschijnlijke gemak waarmee Billy Talent dit album heeft geschreven en uitgebracht toont aan hoe de Canadezen nog altijd vaandeldragers van de moderne punkrock zijn. De band heeft allang en breed bewezen dat ze goed zijn in wat ze doen, simpelweg doordat ze 100% achter hun muziek staan en zich weinig laten beïnvloeden door het alsmaar veranderende muzikale landschap om hen heen. Het is bewonderenswaardig hoe de heren al dik twee decennia continu kwaliteit leveren. Afraid Of Heights is een album dat je met gemak op repeat kunt zetten zonder dat het gaat vervelen, en is daarmee een mooie toevoeging aan het repertoire van Billy Talent.