De Californische oerpunkers van Descendents namen in hun carrière nogal wat tussenpauzes, maar zijn inmiddels al ruim zes aaneengesloten jaren bij elkaar (een persoonlijke record). Toch hebben fans maar liefst twaalf jaar moeten wachten op album nummer zeven, maar met de aankomende release van Hypercaffium Spazzinate worden zij eindelijk getrakteerd op nieuw materiaal.
De Amerikanen maakten ooit hardcorepunkliedjes die niet langer dan een minuut duurden, maar richtten zich later op de inmiddels meer standaard punkformule met tracks die een minuutje of 2,5 à 3 vullen. Bovendien werd de band tekstueel steeds serieuzer en schreef de groep liedjes over liefdesperikelen, vriendschap en politiek. Daarmee wordt de band gezien als één van de voorvaders van de moderne skate- en poppunk. Hypercaffium Spazzinate grijpt in zekere zin terug op het beste van beide werelden. Het schijfje telt 16 tracks en duurt net iets langer dan een half uur – de deluxe editie telt er nog een minuutje of tien bij op.
Is er dan wel sprake van enige progressie in die voorbije twaalf jaar? Nee, eigenlijk niet. Descendents houdt vast aan de trucjes die zij al kennen. Het gros van Hypercaffium Spazzinate had net zo goed op debuutplaat Milo Goes to College (1982) kunnen staan. Dat valt met name op door de gepassioneerde vocalen van frontman Milo Aukerman. Descendents wordt gedreven door sterke gevoelens: of het nu gaat om blijdschap, woede, afgunst, of iets anders. Dat blijkt ook maar weer op opener ‘Feel This’, een track waarin de band zich uitspreekt tegen het verbergen van emoties. Anderzijds gaat ‘Victim of Me’ juist over hoe je zelf de grootste invloed hebt op je eigen geluk. Een klassieke DIY-mentaliteit in een modern jasje.
Zo neemt Descendents meer persoonlijke problemen onder de loep. ‘Smile’ is één van de hoogtepunten van het album. Het is één van de langere nummers en ook de meest beladen track. De vrolijke, poppy melodie zou bijna verbloemen dat Aukerman op deze track een ode brengt aan drummer Bill Stevenson, die in de put zat nadat hij een paar jaar geleden te maken kreeg met aanzienlijke gezondheidsproblemen. Zelden hoor je een band die na bijna vier decennia nog steeds zo hecht is, en waar vele andere artiesten bij dit soort thema’s afgezaagd en geforceerd klinken, blijft Descendents dichtbij zichzelf en oprecht.
Naarmate Hypercaffium Spazzinate vordert, worden de nummers minder zwaar en meer reflecterend. ‘Full Circle’, ‘Comeback Kid’ en afsluiter ‘Beyond the Music’ geven het album een passende afsluiting. Descendents kijkt terug op hun lange carrière, en hoe de bandleden elkaars gezelschap nog steeds waarderen. Bovendien bewijzen de heren daarmee dat Hypercaffium Spazzinate niet alleen hun reünie rechtvaardigt, maar ook dat deze band gewoon houdt van muziek maken.
Hypercaffium Spazzinate is weinig vernieuwend, maar zet Descendents wel weer op de kaart. Het album is voorzien van een strakke productie, aangrijpende thema’s, aanstekelijke melodieën en een herkenbare punkmentaliteit. Bovendien zullen liefhebbers van het genre dik tevreden zijn met deze comebackplaat. En dat is uiteindelijk waar het vooral om draait.