Het afgelopen jaar maakten minstens zoveel bands een comeback als dat er acts juist op een door fans zo gevreesde ‘indefinite hiatus’ gingen. De Amerikaanse poppunkband Good Charlotte laste in 2011 een lange adempauze in na hun matig ontvangen vijfde album Cardiology, maar is nu terug met een nieuwe plaat: Youth Authority. Een dertien nummers tellend schijfje waarop de band weer op zoek gaat naar zichzelf.
Even opfrissen: Good Charlotte werd twintig jaar geleden opgericht in het plaatsje Waldorf, Maryland. Het vijftal, met als boegbeeld de tweelingbroertjes Joel en Benji Madden, brak met hun tweede album The Young and the Hopeless in 2002 door bij het grote publiek, mede door de aanstekelijke singles ‘Lifestyles of the Rich and Famous’, ‘The Anthem’ en ‘Girls & Boys’ en het aan populariteit winnende poppunkgenre. Echter ging het toen de band zijn oorspronkelijke sound steeds meer achter zich liet. Het electrorockpoppy ‘Good Morning Revival’ en stadionrock-georiënteerde ‘Cardiology’ deed fans de band de rug toekeren. In de vijfjarige break die volgde kwamen de Madden broertjes regelmatig in het nieuws door hun privéleven, hun aanstelling als coaches bij The Voice Australia en hun zijproject (heel origineel genaamd ‘The Madden Brothers’), maar toch kroop het bloed waar het niet gaan kon.
Youth Authority opent sterk met ‘Life Changes’: een drie minuten durende poppunktrack pur sang, voorzien van een dansbare melodie en meezingbare coming-of-age lyrics. “You know they said that nothing lasts forever / You know they said we’d never stay together” zingt Joel. Het lijkt een reflectie te zijn op het leven van de Madden broertjes: van het achterlaten van een moeilijke jeugd, tot de kritiek die Good Charlotte kreeg rond de release van hun vorige album en de adempauze die volgde. Op het eerste gehoor zou je niet zeggen dat een vrolijk liedje als ‘Life Changes’ zo’n beladen boodschap heeft, maar het zorgt er wel voor dat de aandacht van de luisteraar meteen getrokken is.
Bovendien is het nummer gelijk een voorbeeld van de thematiek van dit album: nostalgie. “Woke up this morning with the strangest feeling / I had a nightmare but I wasn’t dreaming / I ran outside to see/ It’s not 2003” zijn de eerste regels van ’40 Oz. Dream’, tevens de tweede single van het album na het ietwat gezapige ‘Makeshift Love’. Tja, het muzikale landschap ziet er anno 2016 inderdaad anders uit, en het is als langer bestaande band lastig om te moeten kiezen tussen het pleasen van je oude fans of het aantrekken van een nieuwe generatie luisteraars. Hoewel nostalgie de rode draad is op Youth Authority, lijkt Good Charlotte op muzikaal gebied nog altijd zoekende te zijn.
De band probeert hier en daar wat te experimenteren met strijkers (‘Stick To Your Guns’), en Mumford & Sons-achtige folkpop (‘Cars Full of People’), maar leidt daarmee eigenlijk alleen maar af van het geluid dat ze kennen en waar ze goed in zijn. Toch lukt het de mannen soms wel om ineens in positieve zin op te vallen. Zo mag de samenwerking met Biffy Clyro-frontman Simon Neil een klein hoogtepunt genoemd worden. Het meeslepende ‘Reason to Stay’ had net zo goed gewoon een Biffy-track kunnen zijn, ware het niet dat de zich voor poppunk zo kenmerkende gang vocals steeds overheersender worden naarmate het nummer vordert. ‘Reason to Stay’ klinkt als een samensmelting tussen twee ervaren artiesten die weten hoe ze elkaars sterke punten optimaal kunnen combineren.
Youth Authority klinkt over het algemeen als een pure Good Charlotte-plaat, al is het maar omdat de electro dit keer grotendeels achterwege wordt gelaten en nagenoeg elke track zowel muzikaal als tekstueel refereert aan vroegere tijden. De voorzichtige uitprobeerseltjes pakken niet altijd even goed uit, maar laten wel zien dat er wel groei zit in de band. Youth Authority kan daarom misschien nog wel het beste gezien worden als een plaat die Good Charlotte weer op de kaart zet, fans van het eerste uur weer naar hen toe trekt en vervolgens een platform biedt om mee verder te werken. Zelfs binnen de beperkte grenzen van een genre als poppunk is dit album verre van een muzikaal hoogstandje, maar wel een lekker nostalgisch tussendoortje.