Het was even schrikken voor de meeste Alcest fans toen voorganger ‘Shelter’ in 2014 uitkwam. Weg was de shoegaze black metal die de Fransen op haar voorgaande albums bezigden. In plaats daarvan kregen we een soort van minimalistische dreampop voorgeschoteld. Op gezette tijden erg mooi, maar lang niet zo mooi als de shoegaze black metal van albums als ‘Souvenirs d’un autre monde’, dat onlangs nog door Pitchfork werd verkozen als een van de 50 beste shoegaze albums aller tijden (nummer 32), en ‘Écailles de Lune’.
Gelukkig kunnen de oude Alcest fans weer rustig ademhalen, want op nieuweling ‘Kodama’ (Japans voor boomgeest) is de vertrouwde shoegaze black metalsound weer terug. Neige en Winterhalter zullen ook geconcludeerd hebben dat de nieuwe richting hun niet helemaal lag en grijpen derhalve op ‘Kodama’ weer terug naar de oude sound.
‘Kodama’ laat zich dan ook beluisteren als een feest der herkenning. Helemaal mooi wordt het bij de nummers ‘Eclosion’ en ‘Je suis d’ailleurs’ wanneer blijkt dat Neige het krijsen nog niet verleerd is. Zijn screams en de fijne tempoversnellingen maken deze twee nummers tot de twee absolute hoogtepunten op ‘Kodama’. Het zal me dan ook niet verwonderen wanneer de oude fans stiekem een traantje wegpinken bij het horen van deze nummers.
Zo goed en baanbrekend als op ‘Souvenirs d’un autre monde’ en ‘Écailles de Lune’ wordt het echter nergens, maar het is mooi om te horen dat de Fransen met ‘Kodama’ weer op het rechte pad zijn.