Ze dreigden een beetje in de vergetelheid te raken, de punkrockers van Billy Talent. Maar na ruim drie jaar afwezigheid zijn de Canadezen eindelijk weer in Nederland voor een headlineshow, mét een vers album op zak. Alle kaarten gingen vliegensvlug over de toonbank en zodoende krijgt de Amsterdamse Melkweg vanavond ruim 1500 punkliefhebbers op bezoek.
Billy Talent heeft als main support het Engelse Young Guns op sleeptouw genomen door Europa. Niet zomaar een openingsact, want Young Guns heeft zelf al vele succesvolle optredens gegeven in Nederland. Dat de band ook bij fans van Billy Talent geen onbekende is blijkt al gauw, want velen van hen zijn op tijd naar de Melkweg afgereisd en geven de vijf mannen uit High Wycombe een warm onthaal. De korte set van Young Guns leunt vooral op hun laatste twee platen, waarop de band een groots en gepolijst rockgeluid laat horen. Gecombineerd met een strakke liveshow en de zelfverzekerde, charmant ogende frontman Gustav Wood is dit een uitstekend begin van de avond.
De laatste keer dat Billy Talent in Nederland te vinden was, was in 2013: in het voorjaar in het oude Tivoli Oudegracht en in het najaar nog eens als één van de hoofdacts op de eenmalige Nederlandse editie van Vans Warped Tour. Daarna nam de band een korte pauze – niet alleen om het goed ontvangen nieuwe album Afraid of Heights op te nemen, maar ook omdat drummer Aaron Solowoniuk dusdanig veel last kreeg van multiple sclerose dat hij voorlopig niet meer kan drummen. Billy Talent schakelde daarom de hulp in van goede vriend en Alexisonfire-lid Jordan Hastings, die ook vanavond plaatsneemt achter de drumkit.
Al vanaf de eerste seconden wordt duidelijk dat deze avond een feest der herkenning. Al ruim tien jaar staat Billy Talent aan de top van de moderne punkrockscene en dat levert onbewust toch een soort greatest hits show op. De heren openen furieus met ‘Devil in a Midnight Mass’, waarop de zaal zich direct ontpopt tot een grote kolkende moshpit. Als vervolgens ook ‘This Suffering’, ‘Big Red Gun’ en ‘Surprise Surprise’ al vroeg de revue passeren, moge eigenlijk al duidelijk zijn hoe Billy Talent in al die jaren zijn strepen heeft verdiend: woeste, politiek geëngageerde punkrock met ook nog eens een heel eigen sound waaraan de band altijd erg trouw is gebleven.
Billy Talent beschikt namelijk niet over de minste muzikanten en zeker niet over de minste frontman. De groep speelt al sinds 1993 in dezelfde formatie en door die ervaring zijn ze beter op elkaar ingespeeld dan de meeste van hun concullega’s. Bovendien worden de imponerende bas- en gitaarpartijen van respectievelijk Jonathan Gallant en Ian D’Sa extra benadrukt door de goede geluidmix en de steeds betere akoestiek in de Melkweg. Dit terwijl zanger Benjamin Kowalewicz als een bezetene over het podium kronkelt, zijn hart lucht over onder andere Donald Trump, vrouwenmisbruik en terrorisme, en vol overgave krakers als ‘River Below’, ‘Louder Than the DJ’ en ‘Viking Death March’ zingt. Je zou bijna denken dat de drugs die hij (naar eigen zeggen) gisteren heeft genomen nog niet zijn uitgewerkt, maar het doet aan de kwaliteit van het optreden in elk geval niets af.
Zelfs op een avond als deze waarbij eigenlijk elk nummer een schot in de roos is, sluit Billy Talent natuurlijk af met de twee allergrootste hits: ‘Fallen Leaves’ en ‘Red Flag’, waarbij The Max nog één keer helemaal losgaat. Al sinds jaar en dag is dit het tweeluik waarmee Billy Talent vrijwel alle shows afsluit, maar toch komen de vier mannen uit Toronto vanavond geen seconde plichtmatig over. Billy Talent overweldigt met kwaliteit, passie en plezier, en bewijst daarmee maar weer eens waarom ze zo aanhoudend populair zijn. Van dit soort shows kun je er nooit genoeg hebben!