Wel eens van Don Broco gehoord? Zo nee, dan komt daar binnenkort misschien verandering in. Deze Engelse rockband heeft een bijzonder goed jaar achter de rug en bekroont dat met hun eerste Europese headlinetour, met als afsluiter twee uitverkochte avonden in de Amsterdamse Tolhuistuin. Dat lijkt al een grote stap richting een mogelijke doorbraak te zijn, maar nu moet de band zich nog even komen bewijzen.
Dat is dan ook de insteek van Don Broco: vanavond moeten ze knallen. Opener ‘Everybody’ draagt daar in elk geval goed aan bij, want deze nieuwe single doet het prima bij de vele fans die het viertal er het afgelopen jaar bij kreeg. Veel van hen zijn ongetwijfeld in aanraking gekomen met de band doordat de heren eerder dit jaar in een uitverkochte Ziggo Dome het voorprogramma waren van het populaire 5 Seconds of Summer.
Niet geheel verrassend kwam dat moment een klein jaartje na de release van Don Broco’s tweede album Automatic, waarop de band vele malen poppier klinkt dan voorheen. Op deze plaat ligt vanavond dan ook de nadruk: de catchy liedjes in combinatie met het jeugdige, charmante voorkomen van de band werkt als een tierelier bij het publiek, dat veelal uit jonge meisjes bestaat. Niet de moeilijkste doelgroep om indruk op te maken, maar toch doen de mannen hun uiterste best.
Met name frontman Rob Damiani, van nature al een charismatische zanger, geeft alle beetjes energie die hij nog in zich heeft. Dat uit zich in een enthousiaste, aanstekelijke performance, maar halverwege de show lijkt de vermoeidheid al toe te slaan. Steeds vaker vliegt Damiani’s zang uit de bocht of wordt hij volledig overstemd door zijn medebandleden, die ieder overigens wel in topvorm zijn. Met name de gitaarpartijen van Simon Delaney klinken strak.
Gelukkig is er vanavond ook voldoende ruimte voor wat ouder materiaal van debuutplaat Priorities. Dan laat Don Broco een ander gezicht zien: op bijvoorbeeld ‘Hold On’ en titeltrack ‘Priorities’ hoor je namelijk een behoorlijk funky alternatief rockbandje dat met bizarre, maar pakkende melodietjes speelt. Het nieuwe materiaal komt daarentegen wat geformuleerd en routineus over, maar dat neemt niet weg dat het publiek liedjes als ‘Superlove’ en ‘Money Power Fame’ slikt als zoete koek. De simpele coupletten en refreintjes heb je na een luisterbeurt of twee al uit je hoofd geleerd, dus worden alle tracks vol overgave meegezongen. En of Damiani nu vraagt om gespring, een moshpit, een cirkelpit of een wall of death: het lukt allemaal vrij moeiteloos.
De stijl van Don Broco mag tegenwoordig worden vergeleken met die van acts als Busted, McFly en het eerder genoemde 5 Seconds of Summer: de geliktheid van een boyband met het repertoire van een geoliede rockband. Randje fout dus, en dit concert is ook verre van foutloos, maar eerlijk is eerlijk: als je honderden mensen ruim een uur lang non-stop laat dansen en zingen heb je als opkomende band gewoon een geslaagde avond gehad. Onthoud de naam Don Broco, want het zou zomaar eens kunnen dat deze jongens binnenkort hun definitieve doorbraak gaan beleven.