Het is altijd zo afgezaagd om bij een goed album meteen ‘jaarlijst materiaal‘ te roepen. Het moet echter raar lopen wil de nieuwe langspeler van het Australische Voyager niet bij veel liefhebbers van het progressieve metal genre daadwerkelijk hoog in de ranglijst eindigen.
‘Ghost Mile’ is alweer het zesde album van de band ‘down under’, maar de bandnaam zal wellicht nog niet overal een belletje doen rinkelen. Of het moeten de bezoekers van Progpower 2014 of de 2016 Leprous headline tour of zijn, toen de band op sleeptouw door Europa werd genomen door de Scandinaviërs. Toch groeit de populariteit gestaag en deed de band inmiddels meerdere US (met Opeth) en Europese tours. In dit najaar keert de het vijftal terug naar ons land om Progpower Europe in Baarlo op vrijdag te headlinen.
Terug naar het nieuwe album. De sound is herkenbaar is ligt duidelijk in het verlengde van voorganger ‘V’. Speltechnisch maak je Voyager niets wijs. Dit is een doorgewinterde prog act met zeer bekwame (technische) muzikanten. Dat men al ruim 17 jaar samenspeelt zou je door het frisse geluid en verse songmateriaal niet zeggen. De band schakelt makkelijk van ingetogen subtiel naar dynamische en lekker uptempo. Zelfs flarden van agressie met sporadische grunts en rollende dubbel bass drums. Het geeft een hele lekkere flow aan de plaat die uitstekend is geproduceerd.
Zanger Danny Estrin heeft bovendien een bijzonder fijn en herkenbaar stemgeluid en trekt het geheel met zijn sound duidelijk nog een niveau hoger. De vier heren en dame weten naast techniek ook heel veel melodie, mede door de toesten die de stevige strakke riffs mooi tegenwicht bieden, in de muziek te verwerken. Wat echter het meest bij blijft is dat men in staat is om echte songs te schrijven, waarvan de refreinen niet zelden direct in je hoofd blijven hangen.
Van opener ‘Ascension’ tot de zeer sterke afsluiter ‘As the City Takes the Night’ is het niveau van de composities op ‘The Ghost Mile’ hoog. De kritiekpuntjes liggen misschien bij het wat saaie ‘This Gentle Earth’ of het niemandalletje ‘To the Riverside’. Maar zo hier en daar piekt de band ook behoorlijk met een track die er even flink bovenuit schiet (‘Ghost Mile’, ‘Lifeline’, ‘Disconnected’). Al met al is dit nu al één van de pareltjes in het progmetal gerne van 2017.