Dweezil Zappa, zoon van, stort zich al bijna heel zijn leven op het zo nauwkeurig mogelijk nabootsen van Frank Zappa’s songmateriaal. Dat gaat zo goed, dat Dweezil (ja, hij heet echt zo) de wereld overgaat om de muzikale nalatenschap van zijn vader in ere te houden. Zijn ruim drie uur durende show in 013 moet even op gang komen, maar na verloop van tijd lijkt het alsof de grote meester van de jazz zelf uit de dood is opgestaan.

Frank Zappa, overleden in 1993, brak halverwege de jaren zestig door met ingewikkelde en tegendraadse, vaak tegen de gevestigde orde schoppende undergroundmuziek. Zijn nagelaten repertoire geldt nog steeds als een van de meest omvangrijke en veelzijdige uit de geschiedenis van de pop.

Meer dan zeventig albums maakte hij, en de teller blijft oplopen. Van zijn vele liveshows, die barstten van de muzikale improvisatie en onverwachte jamsessies, zijn namelijk nog altijd nieuwe albums te maken. Met het krankzinnige talent van Zappa wordt dus nog altijd goed geld verdiend, maar helemaal lekker gaat het niet in het Zappa-kamp.

Oorlog in familie Zappa

Zo sleepten Ahmet en Diva Zappa hun broer Dweezil voor de rechter, omdat zij vinden dat hij de nalatenschap van hun vader verkwanselt. De rechter stelde hen deels in het gelijk en sommeerde Dweezil niet meer te toeren onder de naam ‘Zappa Plays Zappa’. De muzikant pikte dat niet en doopte zijn tournee om tot ‘Dweezil Zappa Plays Whatever the F@%k he wants’.

Het komt niet vaak voor dat een tourtitel zodanig de lading dekt, als deze. Dweezil – rustig en goedlachs als altijd – staat in Tilburg langer dan drie uur op het podium en weet van geen ophouden. Hij speelt grote klassiekers van zijn vader, maar ook vergeten nummers en zelfs een paar onverwachte covers.

Het concert schommelt continu tussen jazz, (hard)rock, avant-garde en psychedelica, en is vooral voor een leek bijna niet meer te volgen.

Indrukwekkende bloemlezing

Het focuspunt ligt vanavond op ‘Freak Out!’, het legendarische debuutalbum van The Mothers Of Invention, de band van Frank Zappa, dat nu een halve eeuw oud is. ,,We gaan bijna alles van dat album spelen, en voor de rest zien we wel waar de show eindigt. We gaan zo veel spelen als we kunnen”, zegt Dweezil zijn fans toe.

Die krijgen een indrukwekkende bloemlezing van Frank Zappa’s carrière te horen. Van de jazzy opener Latex Solar Beef, met die heerlijke krijsende vocals, de onnavolgbare avant-gardesong It Can’t Happen Here, met stukjes van AC/DC tussendoor, tot de publieksfavoriet Cruisin’ for Burgers, dat nog altijd bekend staat om die jammerende kermisorgel.

Fluitjes en kazoo’s

Dweezil, drie uur lang de rust zelve, let in 013 op de kleinste details en kijkt glimlachend toe hoe zijn extreem getalenteerde collega’s de muziek van zijn vader ten gehore brengen. Naast een zeer veelzijdige drummer, een toetsenist en een volleerd gitarist op vocalen introduceert Dweezil ook twee ijzersterke zangeressen die ook nog eens uitstekend uit de voeten kunnen met toetsen, saxofoons, fluitjes en kazoo’s.

Dweezil zelf houdt zich verrassend veel op de achtergrond, en dat is jammer. Het blijft slechts bij een handjevol gitaarsolo’s. Eigenlijk zijn het de bandleden die de echo van Frank Zappa weer in volle glorie laten horen. De onvoorspelbaarheid in zijn shows wordt ook op een mooie manier hier verwerkt.

Phil Collins?

Zo speelt de band I am the Walrus van The Beatles, de officiële soundtrack van James Bond en wordt afgesloten met de Zappa-klassieker The Mud Shark, opgesierd door de feestelijke deuntjes van Phil Collins’ Sussudio.

Zo waarde de geest van Frank Zappa ruim drie uur lang rond in de 013. De grote zaal was voor een groot deel afgesloten en dus lang niet uitverkocht, maar de mensen die er waren – veelal oudere mannen die zijn opgegroeid met de muziek van Frank – genoten met volle teugen.

Op naar de volgende show in Tivoli in december, waar Dweezil orkestrale favorieten gaat spelen met het Noord Nederlandse Orkest.