Hij was één van de grootste sensaties van 2016: Rag’n’Bone Man. De Brit ziet eruit als de frontman van een numetalband, maar heeft de stem van een doorgewinterde soulzanger. Zijn repertoire ligt er ergens tussenin: door hiphop en rock beïnvloede soul, en mede dankzij wereldhit ‘Human’ en een optreden op Pinkpop mag hij spelen in een strak uitverkochte 013.
Langere aanloop
Rag’n’Bone Man, die in het dagelijks leven gewoon Rory Graham heet, begint wat stroef. De eerste tien minuten is hij nauwelijks zichtbaar en zoekt hij nog naar zijn vorm. Hij lijkt nog te moeten wennen aan zijn publiek, dat zich erg afwachtend opstelt. Gelukkig is daar een zevenkoppige liveband, die niet alleen uitstekend klinkt maar ook inspringt waar nodig. De podiumaankleding is vrij sober, zeker voor een zaal van dit formaat.
Maar laten we ook eerlijk zijn: Rag’n’Bone Man is een zanger, maar geen entertainer. Hij laat zijn stem en zijn liedjes het werk doen. “I write quite miserable songs,” legt hij uit. “I think I have three happy songs.” Dan heeft hij dus misschien een langere aanloop nodig, maar als hij zijn publiek eenmaal beetheeft laat hij ook niet meer los. Bovendien is de Engelsman erg relatable: hij ziet er niet uit als de gemiddelde popster, heeft geen gekke podiumfratsen en schrijft toegankelijke liedjes over zijn leven. Zoals het prachtige ‘Life in Her Yet’, dat hij schreef over zijn oma.
Stil
Dat is ook het moment waarop het concert pas echt lijkt te beginnen. Rag’n’Bone Man is los, de fans zijn bij de les. Een mooi moment om ‘Skin’ te doen, maar dan in uitgeklede versie. Het is wachten op een singalong, want ook ‘Skin’ was een bescheiden hit, maar eigenlijk is de uitvoering te mooi om dat te doen. Rag’n’Bone Man is een van de weinige artiesten die een grote zaal als 013 nog stil kan krijgen – om de juiste redenen.
De Brit weet zelf gelukkig ook heel goed waar hij de mosterd haalt: Charles Bradley. Het lukt niet veel zangers om de pas overleden soullegende succesvol te coveren, maar Rag’n’Bone Man’s versie van ‘Changes’ is er één om je vingers bij af te likken. Zijn diepe, rauwe stem klinkt toch het allerlekkerst bij de meer soulvolle nummers. Hij laat zich dan ook vooral van die kant zien.
Human
Het onvermijdelijke hoogtepunt van de avond is natuurlijk ‘Human’. Dat nummer heeft werkelijk alle elementen van een hit: het swingt, het is catchy en het leunt iets meer op de hiphopkant van Rag’n’Bone Man. Live knalt hij net iets minder, al is wel duidelijk dat deze track de voornaamste reden is dat hier vanavond 3.000 mensen staan.
En toch doen we deze artiest echt tekort met zo’n uitspraak. Rag’n’Bone Man is een waanzinnig goede livezanger die ook nog eens geweldige liedjes kan schrijven. Hij heeft misschien wat meer hits nodig (hij heeft tenslotte nog maar één album op zak) en zou live wel wat meer punch kunnen gebruiken. Maar wie vanavond voor mooie, sfeervolle soulmuziek kwam, is absoluut aan zijn trekken gekomen.
Foto’s door Jos Berbee Photography