Prophets of Rage is met afgevaardigden van Rage Against the Machine, Public Enemy en Cypress Hill met stip dé supergroep van het moment. De band ontstond begin 2016 als direct antwoord op de Amerikaanse verkiezingen. Sindsdien kwam er een self-titled album uit en wordt er intensief getourd. De eerste echte Nederlandse headlineshow is in een volle, maar net niet uitverkochte 013.
Vuisten
Met geheven vuisten komt Prophets of Rage het hoofdpodium van de Tilburgse 013 op: Tom Morello, Tim Commerford en Brad Wilk van Rage Against the Machine en Audioslave, B-Real van Cypress Hill en Chuck D en DJ Lord van Public Enemy. Lord heeft op dat moment de show al geopend met een live dj-set die zo lang duurt dat zelfs klassiekers van Michael Jackson en Beastie Boys op de zenuwen van het ongeduldige publiek werken. Maar dat geduld wordt beloond, want Prophets of Rage komt er gelijk in met titeltrack ‘Prophets of Rage’ en Rage Against the Machine’s ‘Testify’ en ‘Take the Power Back’. “Make the Netherlands rage again!” brult Chuck D. De toon is gezet.
Het mooie van een supergroep is dat je echt een greatest hits show kan doen en toch goed kan afwisselen. Naast nieuw materiaal komt er heel veel Rage Against the Machine voorbij en een handjevol Cypress Hill en Public Enemy. De focus ligt op het hardere werk, ‘Living on the 110’ uitgezonderd. “That’s as close as we get to a ballad,” grapt B-Real. Niet helemaal waar, zou later blijken: Prophets of Rage speelt namelijk een instrumentaal eerbetoon aan hun goede vriend en voormalig Audioslave-bandgenoot Chris Cornell, die eerder dit jaar overleed. Het publiek neemt voorzichtig de teksten van ‘Like a Stone’ voor z’n rekening, terwijl de schijnwerpers gericht zijn op een microfoonstandaard zonder zanger.
Contrast
De rustmomenten zijn wel heel spaarzaam. Vooral Chuck D, wiens raps vanavond ongelofelijk strak zijn, is erg bezig zijn fans op te jutten. Zijn stijl is wat rauwer dan die van B-Real, die net als in Cypress Hill vooral een erg relaxte, laconieke houding aanneemt. Hij steekt er nog even een jointje bij op. Dit grote contrast werkt echter wel heel goed, zelfs als wordt de snerende flow van RATM-frontman Zack de la Rocha soms gemist.
Van Public Enemy wordt verder alleen hiphopklassieker ‘Fight the Power’ in z’n geheel uitgevoerd, voor Cypress Hill blijft het bij ‘How I Could Just Kill a Man’. Andere hits van B-Real, Chuck D en DJ Lord worden even snel op een hoop gegooid in een hiphopmedley (zelfs ‘Insane in the Brain’ wordt ingekort), zodat zo snel mogelijk de gitaren er weer bij gepakt kunnen worden. Voor gitarist Morello is dus een belangrijke rol weggelegd. Terecht, want zijn zinderende spel ligt aan de basis van wat Prophets of Rage live zo sterk maakt.
Woede
Prophets of Rage is echt ontstaan uit woede. Uit onvrede over hun president, hun land, internationale spanningen en de algemene staat van de wereld om hen heen. Alles wat zij doen is een politiek statement. In Tilburg zet de band die boosheid om in tomeloze energie, waar fans graag aan meedoen. Op de vloer reikt de moshpit zowat tot aan de uitgangen, en het gaat er hard aan toe. Met name RATM-juweeltjes als ‘Guerilla Radio’ en ‘Sleep Now In The Fire’ houden de gemoederen flink bezig.
Veel bezoekers zullen vast wel hebben gehoord (of zelfs getuige zijn geweest) van de aardbeving die Rage Against the Machine veroorzaakte op Pinkpop 1994. Anno 2017 is het Prophets of Rage dat met grande finale ‘Killing in the Name’ de 013 op z’n minst een paar centimeter van z’n plek verschoven moet hebben. De totale chaos die dan ontstaat onderstreept het ijzersterke optreden van de profeten, die 30 jaar sinds het begin van hun carrières eigenlijk relevanter dan ooit zijn. Prophets of Rage heeft Nederland vanavond weer woest gemaakt!