Karma to Burn, het Amerikaanse rocktrio uit West Virginia, tourt al sinds haar reünie in 2010 door stad en land met maar één missie: de boel op stelten zetten. Dat gaat niet altijd even makkelijk: de Nederlandse poppodia blijven bij een optreden meestal angstvallig leeg. Dat is in Altstadt, een van de bekendste rockcafe’s van Eindhoven, wel anders. Ruim twee uur van tevoren puilt de bruine kroeg uit. Voor Karma to Burn maakt het aantal bezoekers echter geen moer uit: de zaal moet en zal platgespeeld worden, vol of niet.
Met zeven verpletterende studioalbums en twee ep’s op zak is Karma to Burn stevig verankerd in het stonerlandschap. Beïnvloed door genres als heavy metal, desert rock en zelfs blues laten de Amerikanen geen spaan heel van het Eindhovense publiek.
Beestachtige riffs
Ruim een uur lang beuken de bebaarde mannen vanaf de razende opener ‘Fourteen’ naar de met die heerlijke groove opgedirkte afsluiter ‘Twenty’. Niet ieder nummer is even pakkend, maar leadgitarist William Mecum slaagt er telkens in om beestachtige en pakkende riffs uit zijn gitaar te persen.
Daarmee zorgt de bandleider, vanavond gestoken in een dikke sweater, voor die lekkere, zware groove waar niemand op kan stil blijven staan. Drummer Evan Devine, opnieuw in ontbloot bovenlijf, zorgt er net zo goed voor dat de hoofdjes synchroon op en neer bewegen.
Trommelvliezend hard
De vervanger van Rob Oswald tourt nu al enkele jaren mee met Karma to Burn en is langzaamaan uitgegroeid tot een belangrijke factor binnen de band. Met zijn eigen drumkit brengt hij een eigen stijl in de muziek die eerlijk gezegd een stuk dynamischer klinkt dan van zijn voorganger.
Zoals gewoonlijk wisselen de heren amper een woord met hun publiek. Maar dat is typisch Karma to Burn. Praten, dat doe je maar thuis. Deze heren laten de muziek het werk doen. Op een manier die ook in Eindhoven niet te weerstaan is: smerig, lekker rechttoe-rechtaan en natuurlijk trommelvliezend hard.
