“Dichterbij de ultieme Pink Floyd-ervaring ga je niet komen.” Een bekend verkooppraatje dat in de loop der jaren nogal aan kracht heeft ingeboet. Werkelijk iedere coverband belooft een zo authentiek mogelijke vertolking van Pink Floyds legendarische muziek. The Australian Pink Floyd Show is de zoveelste in het rijtje, maar eerlijk is eerlijk: het gaat ze verdomd goed af, blijkt uit hun (visueel) spectaculaire concert in het Tilburgse poppodium 013.
The Australian Pink Floyd Show is in dertig jaar tijd uitgegroeid tot een van de meest gerenommeerde coverbands ter wereld. De Australische formatie, die wereldwijd vier miljoen concertkaartjes heeft verkocht, heeft niet alleen het vermogen om de uiterst complexe songs van Pink Floyd bijna perfect na te spelen, ook geven ze tegenwoordig spectaculaire shows die met de klassieke videoprojecties en psychedelische lichten en effecten haast niet onderdoen voor hun grote helden.
En natuurlijk, door de enorme aanwas van coverbands dreigt de authenticiteit van Pink Floyds muziek in gevaar te komen. Maar The Australian Pink Floyd Show blijft verrassen, in tegenstelling tot de meeste van haar collega’s. Niet alleen hebben de Australiërs een compleet eigen interpretatie van de muziek, ook passeren er in Tilburg heel veel obscure nummers de revue. Een show beginnen met Obscured By Clouds, een donkere instrumental die Pink Floyd zelf nog niet eens vijftig keer live heeft gespeeld, je moet het maar durven…
Krankzinnige lerarenpop
Meteen laat de band hier ook zien wat het visueel in huis heeft. Een grote, doorzichtige vitrage hangt voor het podium, waar de schaduwen van alle bandleden in korte tijd levensgroot op geprojecteerd worden. Erg knap gedaan. En dan, als de bekende drums en toetsen van In The Flesh? door de zaal banjeren, valt het doek naar beneden en ziet het publiek een vertrouwd aangezicht. Overal lampen en lichten, veel muzikanten, drie achtergrondzangeressen en natuurlijk in het midden de bekende cirkel met daarin het projectiescherm. Ja, dit is Pink Floyd ten voeten uit.
The Australian Pink Floyd Show heeft, net zoals Brit Floyd dat zo goed kan, aandacht voor elk minuscuul detail. De spacende synthesizers in de eerste minuten van Shine On Your Crazy Diamond (hier in zijn totaliteit gespeeld!), het knorrende varken voorafgaand Pigs, de levensgrote en krankzinnige lerarenpop in Another Brick In The Wall en ga zo maar door. In zowel podiumpresentatie als de uitvoering van de muziek brengen de Australiërs bijna drie uur lang een indrukwekkend eerbetoon aan hun lichtend voorbeeld.
Toch die Australische tongval
Maar toch is de hommage niet perfect. Niet alleen sijpelt de Australische tongval van de leadzanger iets te veel door de nummers, ook klinken de zingende gitaristen in de verste verte niet als David Gilmour en Roger Waters. Daarmee legt The Australian Pink Floyd Show het toch duidelijk af tegen Brit Floyd, wiens frontman haast een exacte kopie lijkt van Gilmour. Ook draagt de zeer serieuze en onbeweeglijke presentatie van de muzikanten niet bij aan de authentieke ervaring die vooraf aan de bezoekers is beloofd. En, eerlijk is eerlijk, we hebben toch echt betere uitvoeringen van ‘The Great Gig in the Sky’ gehoord.
Na een pauze van twintig minuten keert The Australian Pink Floyd Show terug om onder meer het onovertroffen Pigs op te luisteren. Hierbij moet onder meer president Trump het in de videoprojecties ontgelden, geinig gedaan. Andere grappig bedoelde knipogen komen helaas niet echt aan bij het publiek. Zo verloopt de introductie van ‘Wish You Were Here’ bijzonder knullig, met totaal niet passende muziek van Men At Work en AC/DC. Later, in een verder voortreffelijk gespeelde One of These Days, verschijnt er een levensgrote roze kangoeroe op het podium. Leuk gedaan, maar wat voegt het toe?
Magie van Pink Floyd
Toch is ons grootste bezwaar dat er niet echt een vloeiend verloop te bespeuren valt in de bijna drie uur durende set. Waar Pink Floyd als geen ander een verhaal weet te vertellen op het podium, springen de Australiërs net iets te vaak van de hak op de tak.
Maar een kniesoor die daarom maalt, want dankzij groepen als The Australian Pink Floyd Show blijft de magie van Pink Floyd springlevend. En daar mogen we hen uiterst dankbaar voor zijn.
