Voordat Aaron Bruno AWOLNATION (ja, met hoofdletters) oprichtte had hij zijn sporen in de Californische rockscene al ruimschoots verdiend met zijn bands Home Town Hero en Under the Influence of Giants. Met deze acts haalde de zanger nooit de mainstream charts, maar de eerste single van AWOLNATION (sleeper hit ‘Sail’) was wel gelijk raak. Inmiddels zijn de Amerikanen toe aan album nummer drie, Here Come the Runts, en dat wordt op een zwoele lenteavond gevierd in de Melkweg.
Showman
De excentrieke Bruno is een enorme showman, die in dit veredelde soloproject de volledige aandacht voor zichzelf opeist. Als AWOLNATION brengt hij stevige rockmuziek moeiteloos samen met electropop en dikke hiphopbeats. Moeilijk in een hokje te stoppen dus, maar dat het aanslaat blijkt uit een toch aardig gevulde The Max.
Hoe divers deze muziekmix op papier ook klinkt: in de realiteit is een liveshow van AWOLNATION weinig afwisselend. Met name het middenstuk, met o.a. de nieuwere tracks ‘Table for One’, ‘Miracle Man’ en ‘Handyman’, gaat naar verloop van tijd vervelen, al zal het aan de kwaliteit van de band niet liggen. Bruno heeft met Michael Goldman en Zach Irons twee sterke spelers op bas en gitaar en zelf is hij niet slecht bij stem. Zeker wanneer zijn screams door de boxen knallen krijgt het optreden een extra intense dimensie.
Dat de band niet vies is van een covertje hier en daar is ook niet vreemd: eerder namen de mannen voor de soundtrack van 50 Shades of Grey een halfslachtige vertolking op van Bruce Springsteen’s ‘I’m on Fire’. Veel aardiger klinkt de cover van Nirvana’s ‘Smells Like Teen Spirit’ die fans vanavond voorgeschoteld krijgen. Cliché? Ontzettend. Maar wel verrassend leuk uitgevoerd, overigens zonder Bruno op het podium.
Die ene hit
AWOLNATION is uiteindelijk een band die het heel erg moet hebben van dat ene album waar die ene megahit op staat. Debuutplaat Megalithic Symphony staat anno 2018 nog steeds als een huis, en dat er maar vier tracks van gespeeld worden lijkt dan ook aan de karige kant. Desondanks doet het oudere materiaal het vanavond veruit het lekkerst.
En die ene megahit wordt natuurlijk voor het einde van de set bewaard. ‘Sail’ is op plaat onverwoestbaar, een moderne klassieker die door vele andere artiesten al kapotgecoverd is. Live is het nummer misschien wel nog meeslepender, en hoewel het publiek er relatief rustig onder blijft, wordt er wel luidkeels meegeblèrd. Dankzij dit soort liedjes begrijp je waarom AWOLNATION met alleen maar hoofdletters wordt geschreven: dit mag je niet gewoon zingen, dit moet je schreeuwen.
AWOLNATION brengt vanavond ambitieuze stadionrock in een intieme setting. Hun materiaal is bij uitstek geschikt om een zweterige clubavond in Amsterdam mee door te brengen. Nu alleen nog even een nieuw hitje scoren om van dat eendagsvliegsyndroom af te komen.