Counter Culture shorts nummer #57 alweer. Geen zin om complete albumreviews met hele lange lappen tekst te lezen? Dan hebben wij de shorts voor je. In deze zevenvijftigste editie van shorts vind je zeven mooie microreviews van de nieuwe albums van Boston Manor, Counterparts, Four Seconds Ago, HAPPY, Vitja, WSTR en The Cruel Intentions.
Boston Manor – Welcome To The Neighbourhood (89)
Het Britse Boston Manor maakt broeierige poppunk met een bite. Bij vlagen doet de band aan Anberlin denken. Niet qua zang, maar qua instrumentatie. Het spannende gitaarspel en de pulserende drums zorgen voor een dromerige en melancholische sfeer. Dit tweede studioalbum zit goed in elkaar en beklijft dankzij de smaakvolle composities en het snufje elektronica. Bijzondere plaat.
Recensent: Frank van de Ven
Counterparts – Private Room (78)
Counterparts is kwaad. Heel kwaad. Op deze drie tracks tellende EP trekt de band flink van leer en moet alles en iedereen het ontgelden. Deze melodische hardcore is dan ook zeer intens te noemen. De teksten worden er vol woede uitgespuwd en het gitaarwerk is genadeloos te noemen. Fijn tussendoortje. Laat dat volwaardige studioalbum maar snel komen.
Recensent: Frank van de Ven
Four Seconds Ago – The Vacancy (81)
Jake Bowen en Misha Mansoor staan aan de basis van Four Seconds Ago. Die namen zullen je misschien niet zoveel zeggen, maar de band waar ze samen inzaten vast wel. Dit duo vergaarde namelijk bekendheid met Periphery. Zijproject Four Seconds Ago is echter geen progmetal, maar een elektronisch gebeuren. Lang uitgesponnen soundscapes en sporadisch ingezette dromerige vocalen maken hier de dienst uit. Debuut ‘The Vacancy’ is een uiterst relaxte plaat die het best gedijt met een hoofdtelefoon, een lege agenda en een uitgezette telefoon.
Recensent: Frank van de Ven
HAPPY – Cult Classic (85)
Weezer ten tijde van ‘Hash Pipe’: zo kun je het bandgeluid van HAPPY het beste omschrijven. ‘Cult Classic’ klinkt erg nineties. De gitaren klinken lekker crunchy en de zang is behoorlijk nasaal. Deze schijf ligt goed in het gehoor en doet aan lang vervlogen tijden denken. Fans van Weezer moeten deze plaat zeker checken. De melodieën zijn tof, de zang dik in orde en het spelplezier spat ervan af. Zo hoort poprock te klinken!
Recensent: Frank van de Ven
Vitja – Mistaken (77)
Het Duitse Vitja maakt moderne metal. Het bandgeluid is groots en schreeuwt om publieksparticipatie. De refreinen zijn direct meezingbaar en bedoeld om tot de nok toe gevulde festivalweides aan het springen te krijgen. Vorig jaar verscheen voorloper ‘Digital Love’ en het is duidelijk waarneembaar dat deze groep grote sprongen heeft gemaakt. Vooral op vocaal gebied. De zang is veel sterker, de composities zijn spannender en de band heeft voor een meer commercieel geluid gekozen. Toffe plaat.
Recensent: Frank van de Ven
WSTR – Identity Crisis (75)
WSTR maakt upbeat poppunk. Snotty zang, simpele maar aanstekelijke gitaarpartijen en fel drumwerk: check! Van een identiteitscrisis is geen sprake, want de bandleden weten precies waar ze mee bezig zijn en waar hun kracht ligt. Blink-182, Sum 41 en het oude Green Day zijn de inspiratiebronnen. Dat niveau haalt WSTR niet, maar feit blijft dat ‘Identity Crisis’ een zeer vermakelijk album is dat perfect is voor lange autoreizen.
Recensent: Frank van de Ven
The Cruel Intentions – No Sign Of Relief (91)
Sodeju wat klinkt dit lekker! The Cruel Intentions maken gelikte glamrock voor radiostations. Alles is tot in de puntjes verzorgd: de gitaarsolo’s zijn moddervet, de zang lekker brutaal en het drumwerk is lekker pittig. De kraakheldere productie laat alle instrumenten ademen en sterk naar voren komen. Frontman Lizzy DeVine heeft een opmerkelijk stemgeluid dat aan de vocalen van Courtney Love doet denken. Het bandgeluid doet aan een kruising tussen Papa Roach, Guns ‘N Roses en Mötley Crue denken. De composities zitten slim in elkaar en blijven meteen in je hoofd hangen. Dit album bezorgt je als genrefan gegarandeerd een glimlach van oor tot oor. Geweldige schijf!
Recensent: Frank van de Ven