Counter Culture shorts nummer #58 alweer. Geen zin om complete albumreviews met hele lange lappen tekst te lezen? Dan hebben wij de shorts voor je. In deze achtenvijftigste editie van shorts vind je vier mooie microreviews van de nieuwe albums van Monuments, Psycroptic, Four Stroke Baron en Tilian.
Monuments – Phronesis (92)
Het Britse Monuments maakt progmetal (of djent) voor een breed publiek. De composities zijn weliswaar technisch en complex, maar dankzij fraaie clean vocals en pakkende riffs altijd toegankelijk. Bij vlagen roept de band herinneringen op aan acts als Coheed And Cambria, The Receiving End Of Sirens, Textures en Between The Buried And Me. ‘Phronesis’ klinkt open, groots en ambitieus. Dit derde studioalbum laat een groep zelfverzekerde muzikanten horen die niet bang zijn om gevoelig uit de hoek te komen, lekkere psychedelische solo’s uit hun gitaren te persen en af en toe alle frustraties van zich af te brullen. Het resulteert in sterke plaat die continu verrast zonder aan toegankelijkheid in te boeten. Erg knappe prestatie. Dit is jaarlijstmateriaal!
Recensent: Frank van de Ven
Psycroptic – As The Kingdom Drowns (86)
Technische deathmetal staat op het menu van Psycroptic. Mocht je daar trek in hebben, dan heb je aan deze chef-koks een goede! Deze band serveert kristalheldere riffs op een bedje van furieuze schreeuwvocalen. Het geheel wordt rijkelijk belegd met een saus van onmenselijk fel drumwerk. Na afloop van deze maaltijd heb je een lekkere voedzame pot metal gehoord waar het vakmanschap én spelplezier vanaf spat. Erg lekker genrewerk. Voor de volgende luisterafspraak is alvast een reservering gemaakt. Bon appétit!
Recensent: Frank van de Ven
Four Stroke Baron – Planet Silver Screen (83)
Het bandgeluid van Four Stroke Baron is het best te omschrijven als noiserock met post-hardcore invloeden en een scheut new wave. Dat klinkt als een bijzondere combinatie en dat is het ook! De zang lijkt van een eighties new wave crooner te komen, terwijl zijn begeleidingsband vooral zin lijkt te hebben om hard te rocken. Op de een of andere manier slaagt deze groep erin om van al deze elementen één organisch geheel te maken. ‘Planet Silver Screen’ is een avontuurlijke reis geworden en het siert deze gasten dat ze de ballen hebben om wat nieuws te proberen. Fans van bands als The Mars Volta, Minus The Bear en The Static Age zullen dit een interessante release vinden.
Recensent: Frank van de Ven
Tilian – Skeptic (89)
Tilian (Pearson bekend van Dance Gavin Dance. red) maakt moderne blue eyed soul. ‘Skeptic’ bestaat uit goed in het gehoor liggende popliedjes met een indierandje. De zang is warm en de sfeer lekker zomers maar met een melancholisch randje. Tilian durft ook de minder mooie kanten van het leven te benoemen. Tekstueel mag dan niet alles koek en ei zijn: muzikaal is het dat wel. De refreintjes zijn upbeat en sprankelend. Dit album tovert een grote glimlach op je gezicht. Heerlijke schijf voor de donkere dagen.
Recensent: Frank van de Ven