2018 is voor mij een jaar waar veel grote namen mooie degelijke albums afleverden, maar slechts een enkeling echt een juweeltje. Dat biedt in de top 10 wel ruimte voor allerlei andere erg gave releases, want een gaaf muzikaal jaar was het uiteindelijk zeker wel. Here we go:

10. REALM – Red Clay Dead River

Wat een vuige bak doomy stoner! Verrassender dan menig andere release in t genre.

9. Tyler Childers – Purgatory

De vreemde eend in de bijt in deze lijst. Wat een fantastisch rauwe country is dit!

8. YOB – Our Raw Heart

Met Our Raw Heart doet YOB als een van de grotere namen wel exact wat van hen verwacht wordt. De plaat en vooral de riffs blijven zich opbouwen naarmate het album vordert.

7. Svalbard – It is Hard to Have Hope

Damn… It is Hard to Have Hope zeg… Zowel textueel als muzikaal blaast Svalbard je overhoop & ondanks alle heftige teksten, aan t eind van het album is er toch, of juist, ’n gevoel van opluchting.

6. Vola – Applause of a Distant Crowd

Duidelijk toegankelijker en poppier dan de voorganger, maar met behoud van dat typische Vola geluid. De afwisseling tussen hardere en meer ingetogen passages, maakt Applause of a Distant Crowd toch weer tot een erg fraai album.

5. Black Peaks – All that Divides

Waar de band rond de release van Statues voor mij nog als verrassing uit de bus kwam vallen, pakte All that Divides me direct vanaf de release datum. De met Statues ingezette lijn met prachtig complexe composities en gevarieerde zanglijnen wordt op All that Divides met verve voortgezet.

4. The Ocean – Phanerozoic I: Palaeozoic

Vijf jaar na het geweldige Pelagial is er eindelijk het vervolg, Phanerozoic, of in ieder geval het eerste deel van het tweeluik, Paleaozoic. Geheel in lijn van de geweldige concept-achtige albums van The Ocean Collective, wordt je op epische wijze meegevoerd door de krochten van doomy, melodieuze, experimentele prog.

3. Conjurer – Mire

Wat een verpulverende energie levert Conjurer af met Mire. De meest smerige doom en sludge laten werkelijk niets van je huiskamer heel. Een van de verrassingen van 2018!

2. Oceans of Slumber – The Banished Heart

Mijn eerste kennismaking met Oceans of Slumber is met Banished Heart een hele fijne. De doomy metal tracks worden gaaf opgebouwd, het samenspel van grunt en soul of soms Portishead-achtige zang en ongenaakbare drums. Genieten.

1. A Perfect Circle – Eat the Elephant

Net als bij Tool, is het bij A Perfect Circle altijd ‘even’ wachten op nieuw materiaal. Eat the Elephant was het wachten echter meer dan waard. Wat een parel van een album. Ik kan geen zwakke plek aan dit album ontdekken. Verreweg het album dat de meeste rotaties op de platenspeler heeft gedraaid & daarmee de voor mij terechte nummer 1.