‘Death to False Metalcore’. Unearth en vrienden laten met de naam van hun huidige tournee weinig aan de verbeelding over. Al die veredelde bandjes die claimen het metalcoregenre opnieuw te hebben uitgevonden, die verdienen van deze bands een dikke middelvinger. Het is niet duidelijk op wie Unearth nou precies doelt, maar dat zal de liefhebber worst wezen: zij worden met dit rondreizend pakket niet op één, maar op vijf metalbands getrakteerd in TivoliVredenburg.

Een hele avond snoeiharde metalcore uit de koker van enkele gevestigde namen uit het genre. Dat moet haast wel een stormloop op de tickets teweegbrengen. Toch? Niets blijkt minder waar: Death to False Metalcore wordt gehouden in de Pandora (capaciteit zeshonderd bezoekers), maar het lijkt erop dat de zaal nog niet eens voor de helft gevuld is. Bijna iedere band moet voorafgaand de show aan het publiek vragen om een paar meter dichterbij te komen.

Geen grote achterban?

Waar het aan ligt? Wij zullen het eerlijk gezegd niet weten. Dankzij commercieel groot geworden bands als Parkway Drive en Architects is metalcore populairder dan ooit. Maar klaarblijkelijk hebben bands als Unearth en Darkest Hour, vanavond de headliners van de avond, toch niet zo’n grote achterban in Nederland als gedacht.

Dat terwijl vooral Unearth door de jaren heen zijn sporen wel heeft achtergelaten in het metalcore-landschap. Zo groot als Lamb of God en Killswitch Engage zullen ze misschien nooit worden, maar met klassieke tracks als ‘Black Hearts Now Reign’ en ‘My Will Be Done’ is Unearth een belangrijke inspiratiebron voor zowel aanstormende als gevestigde bands in het genre.

Zaal splijt uiteen

Unearth treedt niet vaak op in Nederland, maar als ze ons land aandoen stellen ze eigenlijk zelden teleur. Ook vanavond niet. Een show van Unearth gaat precies volgens het boekje: snoeiharde metalcore met overduidelijke hardcore- en punkinvloeden, opgesierd met melodieuze gitaarlijnen van bovengemiddelde kwaliteit. Met het nieuwe album Extinction in haar kielzog heeft Unearth er weer een paar nieuwe knallers bij om het publiek te doen laten ontploffen.

En ja, dat gebeurt in de TivoliVredenburg eigenlijk onophoudelijk. De mannen hebben er overduidelijk zin in en blaken van het zelfvertrouwen. Unearth op cd is al bruut, maar live doen ze er nog zowaar een schepje bovenop: iedere breakdown en iedere brul van zanger en oerlid Trevor Phipps komt aan als een mokerslag. De zure nasmaak die het vreselijk monotone en eenzijdige Darkest Hour achterliet wordt door deze mannen direct weggepoetst.

Originaliteitsprijs

Toegegeven: de originaliteitsprijs zal Unearth nooit winnen. De liedjes zijn veelal makkelijk verteerbare deathcoretracks met hier en daar een melodieetje, een lekkere bulderzang en een pakkend refrein.

Op het nieuwe album wordt deze lijn prima doorgezet. Nummers als Incinerate, Survivalist en Dust zijn allesbehalve wereldschokkend, maar doen live exact wat ze moeten doen: de zaal uiteen splijten en het publiek laten beuken van vreugde.

Unearth bewijst met een krap uur durende set dat metalcore allemaal niet zo hoogstaand of ingewikkeld hoeft te zijn. Efficiëntie en overtuigingskracht zijn de sleutelwoorden voor deze band, die de metalcoreliefhebber hopelijk snel nog een keer in ons land mag verwelkomen.