Wat begon als een soort uit de hand gelopen hobbyproject van Björn ‘Speed’ Strid is inmiddels bijna zijn broodwinning geworden. De Zweed brengt met AOR-band The Night Flight Orchestra zijn liefde voor de jaren 80 naar voren en krijgt daarbij hulp van een indrukwekkend stel muzikanten. Zo staan onder andere leden van Arch Enemy en Soilwork hem bij. Strid zelf vergaarde bekendheid als boegbeeld van Soilwork, maar lijkt zich de laatste jaren beter te voelen bij dit zijproject. Het derde studio-album ‘Amber Galactic’ sleepte zelfs een Grammy-nominatie in de wacht. Op alweer het vijfde studioalbum van The Night Flight Orchestra is de kale zanger opnieuw in bloedvorm. Wat heet! Strid klonk nog nooit zo zelfverzekerd. Zelfs de normaal gesproken zo spuuglelijke albumhoezen hebben een update gekregen. Dit is The Night Flight Orchestra 2.0.
‘Aeromantic’ slaagt erin de lat nog hoger te leggen voor deze band. The Night Flight Orchestra heeft nog nooit een slap album uitgebracht, maar deze worp slaat alles. Wat een plaat is dit zeg! Strid & co zijn erin geslaagd om nog meer pakkende composities te maken. Elk liedje heeft een eigen identiteit. Bands als Journey, Foreigner, Toto en Boston hebben het geluid van deze groep zeker beïnvloed, maar ook ietwat cheesy acts als Starship drukt zijn stempel op de sound van The Night Flight Orchestra. De synths staan net wat vetter in de mix en Strid laat zich vocaal net iets meer gaan in de refreintjes. En wat zijn die refreinen toch rete-lekker! Een track als ‘Divinyls’ krijg je na een keer luisteren niet meer uit je hoofd.
Naast prijsnummer ‘Divinyls’ staan er meerdere krakers op deze schijf. Het strakke ‘Taurus’ bijvoorbeeld is ook een liedje dat blijft plakken, maar dat geldt ook voor ‘Transmissions’ en ‘If Tonight Is Our Only Chance’. Elk nummer heeft wel iets bijzonders te bieden in de vorm van die ene gitaarsolo, dikke synth-laag of krachtige uithaal. De riffs en hooks zijn erg aanstekelijk en de passionele voordracht van Strid sluit daar geweldig bij aan. Ja, dit is zo’n recensie waar de superlatieven je om de oren vliegen. Deze band verdient alle lof dan ook.
‘Aeromantic’ is een oprechte liefdesverklaring aan een vergeten genre. The Night Flight Orchestra slaagt erin deze stroming weer te reanimeren en als herboren te laten klinken. De vrolijke riffs, de toffe solo’s en de direct meezingbare teksten klinken fris en zomers. Waar deze band in slaagt – net zoals eerder genoemde eighties formaties – is het oproepen van een euforisch gevoel. De koortjes en de slim ingezette keyboardpartijen tillen de toch al opbeurende melodietjes naar een hoog hoger niveau en nodigen uit om een dansje te wagen. Dit album is bedoeld om te entertainen en slaagt daar dubbel en dwars in. 2020 is nog maar net begonnen, maar knappe jongen (of dame) die deze plaat kan overtreffen!