Na het plotselinge overlijden van Baron Blood in 2019 kondigde de rest van de band aan dat ze in 2020 nog één single gingen uitbrengen als eerbetoon aan hun gevallen broeder. Echter weten we inmiddels allemaal wat er toen gebeurde in de wereld en alles ging een tandje lager.
De single werd een album, een laatste album wel te verstaan. Na deze release zal Necromantia na 33 jaar en talloze releases ophouden met bestaan.
Met zes nieuwe composities en twee klassiekers in een nieuw jasje is dit een waardig afscheidsalbum en eerbetoon aan Baron Blood. Lord of the Abyss en The Warlock klinken voller en complexer dan hun originele versies. Met deze versies eindelijk op plaat is het afscheid enigszins dragelijk.
Necromantia was sinds hun begin periode altijd al een vreemde eend in de bijt die het nooit schuwde om het anders aan te pakken. Met 8-snarige basgitaren, synthesizers en saxofoons werd menig puristen hoofd gestoten maar dit weerhield ze niet om door te gaan. Ook op dit album is dit wederom te horen.
Vooral nummers als And The Shadows Wept, het epische Eldritch en Inferno weten enorm te overtuigen, een iets meer moderne sound zonder het originele en unieke Necromantia geluid verloren te laten gaan. Maar, is dit genoeg om in 2021 nog te overtuigen? Ja, dit album kan in 2021 zeker nog overtuigen met een zeer geslaagde productie en enkele waanzinnig vette tracks. Als je echter niet bekend bent met Necromantia en de backcatalog gaat checken dan is het mogelijk dat je, na het horen van dit album, een beetje teleurgesteld zult zijn qua geluid want To the Depths We Descend is bij verre de beste productie die ze ooit hebben gemaakt.
Mocht je weer eens zin hebben in een lekker potje Black Metal dan check deze pionieren. Ook al was dit hun laatste wapenfeit.
