Het jaar zit er bijna op en dus is het weer tijd om de balans op te maken. De komende weken stellen onze reviewers een aantal platen aan je voor die je móét luisteren vóór 2021 voorbij is. In deze aflevering is het de beurt aan Sebastiaan Quekel. Deze lijst heeft meer variatie dan voorgaande jaren, hieronder lees je waarom de keuze op deze platen is gevallen. Natuurlijk is er ook wat muziek toegevoegd voor bij het onderstaande leesvoer.

1. Soen – Imperial
Soen is een band die ontroert, betovert én overrompelt tegelijkertijd. De prachtige melodieuze composities, de knijterharde gitaarrifs met daaroverheen de hemelsmooie, zalvende stem van Joel Ekelof: het is een combinatie die je in de muziek nog maar weinig tegenkomt. Op Imperial, alweer de vijfde worp van de mannen, is de band op zijn best. De vernietigende opener Lumerian heeft halverwege de song de beste break die we in tijden gehoord hebben, en met Illusion laat Soen nogmaals zien heer en meester te zijn in het schrijven van mooie ballades. Wat een album, wat een band!

2. Gojira – Fortitude
Robert Trujillo ziet in Gojira de gedoodverfde leider van de hardere gitaarmuziek. Als ze zich zo ontwikkelen als op Fortitude, hun laatste cd, dan zou de langharige bassist van Metallica daar nog wel eens gelijk in kunnen krijgen. Een achtbaanrit met ontelbaar veel loopings, dat gevoel levert deze plaat bij mij op. De vijf minuten durende afsluiter Grind is de kers op de taart en meteen een van de beste tracks van het jaar: wat een brul, wat een heerlijke agressiviteit. Laat maar komen die festivals!

3. Dream Theater – A View From The Top of The World
Alsof we zojuist een complete marathon achter de rug hadden. Onze eerste kennismaking met de nieuwe van Dream Theater was een pure aanslag op onze levensenergie, en dat bedoelen we in dit geval positief. Hijgend van vreugde legden we de koptelefoon neer toen de ruim 20 minuten (!) durende afsluiter A View From The Top of The World het gelijknamige album voor ons afsloot. Wederom progmetal op haar allerbest, met gitaarsolo’s die eindeloos lijken te duren en songteksten die onder je huid gaan zitten. Dream Theater bevestigt opnieuw zijn status van vaandeldrager van de progmetal.

4. Leprous – Aphelion
Dat het nooit te laat is om je muzikale grenzen te verleggen, laat Leprous de afgelopen jaren op vakkundige wijze zien. Wat een ontwikkeling hebben deze Noren doorgemaakt. Je doet ze tekort door ze uitsluitend een progbandje te noemen, Leprous is veel meer dan dat. Aphelion staat namelijk bol van vernuftige, jazzy composities die zo nu en dan flirten met nog andere genres, zoals blues, soul en zelfs gospel. Afsluiter Nighttime Disguise vergt het meest van zanger Einar Solberg, wiens unieke engelenstem steeds beter lijkt te worden. De vraag is nu: waar eindigt het voor Leprous?

5. Mastodon – Hushed And Grim
We vallen maar meteen met de deur in huis: Mastodon is een van de beste intelligente metalbands van het moment. Een slecht album hebben ze nog niet gemaakt, en ook Hushed and Grim is er eentje om in te lijsten. Hoewel de lange speelduur van bijna anderhalf uur (!) kan afschrikken, lukt het Mastodon om de aandacht erbij te houden. Ze verpletteren als het moet, zoals met het voor de stadions gemaakte Pushing the Tides, en emotioneren als het kan. We kunnen niet wachten om de Amerikanen eindelijk weer aan het werk te zien.

6. Trivium – In The Court of The Dragon

7. Nick Cave And Warren Ellis – Carnage

8. Iron Maiden – Senjutsu

9. Volbeat – Servant of The Mind

10. Tremonti – Marching in Time