Counter Culture shorts nummer #110 alweer. Geen zin om complete albumreviews met hele lange lappen tekst te lezen? Dan hebben wij de shorts voor je. In deze honderdentiende editie van shorts vind je dertien mooie microreviews van de nieuwe albums van Of Mice & Men, Delaire The Liar, Gåte, Wars, Unanimated, We Are The Catalyst, Eldovar, Mayday Parade, Navian, Silent Planet, Addiktio , Youth Fountain en The Lurking Fear.

Of Mice & Men – Echo (76)
Met ‘Echo’ is Of Mice & Men aan  hun zevende werkstuk toe. Met meer dan een half dozijn albums op zak wordt het lastig om vernieuwend uit de hoek te komen. Deze plaat klinkt dan ook als een herhaling (of echo als je wilt) van zetten. Fans van metalcore met een vleugje djent zullen dat niet erg vinden en dit licht verteerbare gitaarmenu wel lekker vinden. Als je een combinatie van het oudere werk van The Devil Wears Prada en Periphery waardeert, zal ‘Echo’ je vast smaken.

Recensent: Frank van de Ven

Delaire The Liar – Eat Your Own (71)
Houd je van de bombast van My Chemical Romance en de hysterie van Panic! At The Disco? En wil je beide bands eigenlijk het liefst tegelijkertijd horen? Als het antwoord op voorgaande vragen ‘ja’ is, dan is Delaire The Liar jouw favoriete nieuwe groep. Als je van aanstellerige rockmuziek met een popsausje houdt, dan is ‘Eat Your Own’ je ding.

Recensent: Frank van de Ven

Gåte – Nord (78)
Het Noorse Gåte laat zich het best omschrijven als een kruising tussen Kate Bush en The Gathering. ‘Nord’ is een sferische en soms zelfs spirituele plaat die zich laat beluisteren als een droom. Als je graag de tijd neemt om naar muziek te luisteren en erin wilt verdrinken, dan verdient dit project je aandacht. Mocht je zin hebben in gemakkelijk entertainment dat direct blijft hangen, dan is dit niets voor jou. Deze band kiest niet voor de gemakkelijke weg of hitgevoeligheid.

Recensent: Frank van de Ven

Wars – A Hundred Shivers (61)
Britse post-hardcore klinkt precies hetzelfde als de Amerikaanse variant. ‘A Hundred Shivers’ van Wars klinkt als een oerdegelijke, ouderwetsche genreplaat. De screams zijn lekker fel, maar de cleans klinken vrij middelmatig. Dit album is niet slecht, maar ook niet heel goed. Wars is overduidelijk tevreden met een zesje. Hopelijk doen ze bij een volgende worp iets beter hun best.

Recensent: Frank van de Ven

Unanimated – Victory In Blood (75)
Met een titel als ‘Victory In Blood’ weet je al precies wat je kunt verwachten: compromisloze metal met gorgelvocalen. Unanimated voldoet aan je complete wensenpakket en gooit er ook nog een hoop haat en agressie tegenaan. Dit album klinkt ondanks al het venijn toch nog vrij melodieus.  Als je van oldschool deathmetal houdt dan is dit een mooie toevoeging aan je platenverzameling.

Recensent: Frank van de Ven

We Are The Catalyst  – Perseverance (56)
Het is altijd treurig als een band zich buitengesloten of niet geaccepteerd wordt door zaken waar ze niets aan kunnen doen. Volgens de leden van We Are The Catalyst worden zij benadeeld omdat er een dame achter de microfoon staat. De blikvanger van de band zou mensen het idee geven dat ze naar een kloon van Within Temptation gaan luisteren, terwijl dat niet zo is. Daar hebben ze gelijk in, want We Are The Catalyst is geen symfonische metalband. Deze formatie klinkt namelijk als een generieke rockband zoals je die op dorpsbraderieën ziet. ‘Perseverance’ is alweer het vierde wapenfeit van deze groep, maar deze worp gaat weinig nieuwe fans opleveren. De zang is dun, de melodieën blijven niet hangen en het gitaarwerk is op zijn best middelmatig te noemen. In plaats van te klagen over de manier waarop zij benaderd worden, kan deze band beter meer tijd in hun muziek stoppen. Met een geweldige plaat snoeren zij de mond van al hun critici. Dat betekent dus dat er nog hard gewerkt moet worden!

Recensent: Frank van de Ven

Eldovar – A Story Of Darkness & Light (83)
De coronacrisis heeft sommige mensen in een sociaal isolement geplaatst. Gelukkig zijn er ook uitzonderingen. Gelegenheidsproject Eldovar is juist door de coronapandemie ontstaan. Deze samenwerking tussen Kadaver en Elder resulteerde in ‘A Story Of Darkness & Light’. Dit album is een typisch product van zijn tijd, want deze melancholische, desolate muziek past perfect bij een lockdown. Dit album is de soundtrack voor COVID-19 en draait om gevoelens van onmacht, eenzaamheid, introspectie en verlangen naar betere tijden.

Recensent: Frank van de Ven

Mayday Parade – What It Means To Fall Apart (79)
Het Amerikaanse Mayday Parade is nooit zo populair geworden als genregenoten Fall Out Boy, All Time Low en My Chemical Romance. Toch was de formatie vrij populair en een graag geziene scene band. Na jarenlang in de vergetelheid te hebben vertoefd, vond de formatie het tijd voor een comeback. ‘What It Means To Fall Apart’ is een fijne herintroductie. Als je zin hebt in luchtige gitaarpop met passionele zang dan gaat deze plaat je heel gelukkig maken!

Recensent: Frank van de Ven

Navian – Cosmos (77)
Navian maakt instrumentele progrock. Gitaarfreaks zullen een grote glimlach op hun gezicht krijgen van ‘Cosmos’. Dit snaarinstrument vervult namelijk een prominente rol op deze plaat. Animals As Leaders is een band die als vergelijkingsmateriaal dient. De heldere productie zorgt ervoor dat alle instrumenten goed naar voren komen en er en warm geluid ontstaat.

Recensent: Frank van de Ven

Silent Planet – Iridescent (76)
De metalcore-knapen van Silent Planet klappen er goed op! ‘Iridescent’ bestaat uit een mengeling van metallic hardcore en djent. Soms dromerig als Deftones, maar even vaak beenhard als Shai Hulud. De vocalen vormen de grootste troef van deze release, want je luistert afwisselend naar fluisterzang met en melancholische toets en woeste screams. De dynamiek tussen harde passages en softe passages is goed in balans.

Recensent: Frank van de Ven

Addiktio – Anthem For The Year 2020 (79)
Het Noorse Addiktio heeft een soundtrack gemaakt voor een scifi-epos dat nog niet bestaat. ‘Anthem For The Year 2020’ klinkt als de muzikale omlijsting van een John Carpenter-achtige film vol bloot en bloed. Hakkende gitaren en een proggy vibe zorgen voor een prettig gestoorde luisterbeurt. Ondanks het gebrek aan vocalen verveelt deze plaat niet. Deze muziek heeft een filmische feel, waardoor je de beelden bij de klanken gaat zoeken. Muziek om in te verdrinken dus.

Recensent: Frank van de Ven

Youth Fountain – Keepsakes & Reminders (81)
Wat zou er gebeuren als je oldschool emopioniers als Braid in de studio laat jammen met jongere genregenoten als Armor For Sleep? Dan zou er zomaar een band als Youth Fountain kunnen ontstaan. Het Spartaanse bandgeluid van Braid wordt gecombineerd met het uitbundige zelfbeklag van Armor For Sleep. ‘Keepsakes & Reminders’ klinkt zowel fris als vertrouwd. Dit album klinkt oprecht en ambachtelijk. Je hoort gewoon dat deze gasten geloven in wat ze doen. Dat geloof in eigen kunnen, komt binnen en maakt dat deze muziek raakt.

Recensent: Frank van de Ven

The Lurking Fear – Death, Madness, Horror, Decay (76)
Aan alle beloftes uit de albumtitel wordt voldaan: dit is gestoorde deathmetal waarbij de instrumenten worden gegeseld en de vocalist klinkt alsof hij (inwendig) aan het sterven is. De teksten worden eruit geblaft en de opgefokte gitaren voelen je nadreunen in je buik. Alsof je maag in een centrifuge zit. The Lurking Fear klinkt boos, goor en intimiderend. Zo hoort deathmetal gespeeld te worden!

Recensent: Frank van de Ven