Counter Culture shorts nummer #121 alweer. Geen zin om complete albumreviews met hele lange lappen tekst te lezen? Dan hebben wij de shorts voor je. In deze honderdéénentwintigste editie van shorts vind je twaalf mooie microreviews van de
nieuwe albums van The Halo Effect, AViVA, Young Culture, Born Without Bones, Cherie Amour, Fit For A King, Palaye Royale, Fire From The Gods, Sunset Radio, The Pretty Reckless, Spiritworld en The Iron Roses.

The Halo Effect – Days Of The Lost (89)
Fans van het oude In Flames die hun interesse in de band na de verschillende koerswijzigingen hebben verloren, moeten The Halo Effect maar eens beluisteren. Verwacht geen metalcore maar oldschool melodeath uit Gothenburg! The Halo Effect bestaat volledig uit oud-leden van In Flames en klinkt ook zo. De bekendste namen zijn die van gitarist Jesper Strömblad en bassist Peter Iwers. Achter de microfoon staat Mikael Stanne (ook bekend als voorman van Dark Tranquillity). ‘Days Of The Lost’ klinkt als een reünie en dan ook nog eens heel gezellige! Dit is overduidelijk een passieproject want de liefde voor de stroming is onmiskenbaar.

Recensent: Frank van de Ven

AViVA – Broken Hearts (73)
Fans van bombastische pop met EDM-elementen zitten goed bij AViVA. Deze dame vist in dezelfde vijver als Charli XCX en Poppy. Helaas voor AViVA zal zij nooit de grootste vis in de vijver worden, want ze schrijft geen radiohits en is tegelijkertijd niet alternatief genoeg om een niche publiek te bereiken. Wat rest is een aardig popalbum van een zangeres die graag een beetje raar doet. ‘Broken Hearts’ blijft niet hangen. De nummers vloeien op den duur in elkaar over en het stemgeluid van AViVA dat wel wat wegheeft van Ellie Goulding kent weinig variatie.

Recensent: Frank van de Ven

Young Culture – You Had To Be Here (53)
Fall Out Boy meets Sheppard of State Champs op de handrem. Young Culture weet niet precies wat het wil zijn: een gladde poprockband met stadionambities of een poppunkband met dikke laag glazuur. ‘You Had To Be Here’ is uiteindelijk vlees noch vis geworden. Een marketeer zou zeggen dat de Unique Selling Points (USP’s) van deze groep onduidelijk zijn. Als er langer over de liedjes was nagedacht, had dit album meer impact gemaakt.

Recensent: Frank van de Ven

Born Without Bones – Dancer (71)
Als je no-nonsens rock zoekt, dan is Born Without Bones jouw ding. ‘Dancer’ klinkt als een kruising tussen Weezer en Matchbox 20. Het tempo ligt hoog en de zang is ietwat rauw wat deze band net dat beetje extra geeft. Dit is een goedgemaakt album dat lange autoritje een stuk draaglijker maakt.

Recensent: Frank van de Ven

Cherie Amour – Spiritual Ascension (85)
Dit is een lekkere binnenkomer zeg! ‘Spiritual Ascension’ is het debuutalbum van poppunkband Cherie Amour en laat een bevlogen en zelfverzekerde band horen. Deze gasten willen de wereld veroveren en dat merk je aan alles! De zang is soms ietwat monotoon maar dat gebrek wordt ruimschoots gecompenseerd door de bravoure waarmee Trey Miller tekeer gaat. Alle liedjes hebben een eigen identiteit maar blijven herkenbaar als het werk van deze band. Erg gaaf album!

Recensent: Frank van de Ven

Fit For A King – The Hell We Create (91)
Krijg jij geen genoeg van glossy metalcore en behoren Bury Tomorrow en As I Lay Dying tot jouw favoriete bands? Is het antwoord op voorgaande vraag een volmondig ‘ja’ dan moet je NU met terugwerkende kracht het oeuvre van Fit For A King aan je platencollectie toevoegen. De nieuwste worp van deze Amerikanen is opnieuw een ijzersterke genreplaat. Galopperende gitaren, emotionele cleans en vuige schreeuwzang: alle ingrediënten voor een smakelijk geheel zitten in ‘The Hell We Create’. De donkere, goed geschreven lyrics zijn de kers op de taart!

Recensent: Frank van de Ven

Palaye Royale – Fever Dream (86)
Voor sleazerock uit de koker van een larger than life rockband moet je bij Palaye Royale zijn. ‘Fever Dream’ is een vat vol tegenstrijdigheden en dat maakt dit juist zo’n interessante plaat. Deze gasten zijn erin geslaagd een geheel eigen geluid te creëren dat even theatraal als vuig is. Palaye Royale speelt een spelletje van aantrekken en afstoten. Uiteindelijk weet deze band je toch weer moeiteloos voor zich te winnen. Deze plaat is – net als voorgaande albums – vol bravoure gemaakt en laat muzikanten horen die geloven in wat ze doen. Palaye royale is compromisloos en heeft schijt aan de regels. Cheesy pop staat naast theatrale emorock en wordt afgewisseld met vuige sleazerock en kitscherige progpop. Al deze genres worden door elkaar gebruikt maar blijven herkenbaar als het werk van Palaye Royale.

Recensent: Frank van de Ven

Fire From The Gods – Soul Revolution (70)
Sevendust mag wel oppassen want het ambitieuze Fire From The Gods lijkt onstuitbaar. Beide bands vissen in dezelfde vijver en met ‘Soul Revolution’ laat de nieuwkomer weten dat er een nieuwe nu-metalkoning aan het firmament is. Fire From The Gods heeft met voorman AJ Channer een ijzersterke vocalist in de gelederen. Jammer dat zijn passionele voordracht zo glad wordt gestreken in de productie. Met wat meer oneffenheden had de zang meer indruk gemaakt. Je hoort de emotie in Channer’s stem maar het klinkt wel erg clean. In een live setting zal deze beste man een stuk rauwer overkomen. ‘Soul Revolution’ is een protestalbum waarvan een producer de rafelrandjes heeft
weggepoetst en dat is doodzonde! Muzikaal gezien, hoef je weinig verrassingen te verwachten. Dit is oerdegelijke Amerikaanse radiorock.

Recensent: Frank van de Ven

Sunset Radio – Thank You, Goodbye! (67)
Sunset Radio maakt gruizige poppunk en heeft een kleine beurs. De productie van ‘Thank You, Goodbye!’ is erg mat waardoor de nummers onaf klinken. Alsof je naar een demo luistert. Als een rauw geluid je niet afschrikt, hoor je een mix tussen NOFX en State Champs. Helaas zonder de hooks en scherpe teksten.

Recensent: Frank van de Ven

The Pretty Reckless – Other Worlds (77)
De leden van The Pretty Reckless zijn de beroerdste niet en hebben een verzameling kliekjes in de vorm van covers en akoestische versies van oude krakers bijeen gebracht. Het geheel wordt aangevuld met een paar herbewerkingen van ouder materiaal. Klinkt misschien heel lui maar dat dondert niet als je beschikt over een zangeres als Taylor Momsen. Deze dame gebruikt deze schijf om te laten zien wat ze kan op vocaal gebied. Ook in de akoestische tracks blijft ze overeind en bewijst ze dat ze een getalenteerde frontvrouw is. Fans van deze band zullen deze schijf zeker waarderen!

Recensent: Frank van de Ven

Spiritworld – Deathwestern (82)
Spiritworld maakt oldschool metalcore. Dit genre werd deels gecreëerd door bands als Shai Hulud en Earth Crisis. Deze pioniers mengden hardcore en heavy metal door elkaar en blusten het geheel af met bijtende schreeuwzang. ‘Deathwestern’ laat zich beluisteren als een ode aan de grondleggers van het genre. Deze plaat is melodieus maar ook primitief en rauw. Spiritworld heeft een heus conceptalbum gemaakt want deze schijf draait om het harde leven in het Wilde Westen. Tekstueel; gezien gaat dit over cowboys en Indianen maar op muzikaal vlak wordt er gewoon ouderwetsch gebeukt en kun je je lasso gerust thuislaten als de circle pit ingestart wordt.

Recensent: Frank van de Ven

The Iron Roses – Rebel Psalms (92)
Hoewel deze EP onder de naam Nathan Gray werd uitgebracht, is dit toch echt een uitgave van The Iron Roses. Dit gezelschap onder leiding van Gray groeide van een begeleidingsband uit tot een heus collectief. ‘Rebel Psalms’ bestaat uit liedjes die niet op het vorig jaar verschenen ‘Rebel Songs’ terechtkwamen. Het is fijn dat de wereld alsnog van deze muziek kan genieten want wat is dit toch fijne muziek zeg! Gray is een zanger die zoveel emotie in zijn stem weet te leggen dat zijn nummers altijd weet te raken. Hij klinkt kwetsbaar en krachtig tegelijk. De voorman van The Iron Roses ís zijn muziek en dat levert continu kippenvel op! Dat belooft wat voor 9 december! Je kunt deze dag Gray & co live namelijk live aan het werk zien in poppodium Volt in Sitttard.

Recensent: Frank van de Ven