Soms, in hele zeldzame gevallen, is een voorprogramma zó onvoorstelbaar goed dat het met kop en schouders boven de main act uitstijgt. In het Tilburgse poppodium 013 liet het Franse Klone, als opwarmer voor de grote almachtige Devin Townsend, eens temeer zien wie er écht de baas was vanavond.

We vallen maar meteen met de deur in huis: Klone is met afstand de meest ondergewaardeerde symfonische rockband van het moment. Wat begon als een dertien in een dozijn grungeband, is in de loop der jaren uitgegroeid tot een muzikaal wonder, met getalenteerde muzikanten die hun  invloeden halen uit prog, jazz, ambient en hardrock.

Klone maakt muziek die je tot in het diepste van je ziel raakt. Je zou kunnen opmerken dat ze nog wel één of twee krachtige tracks als Yonder kunnen gebruiken, maar vocalist Yann Ligter zingt de melancholiek meanderende meerderheid zo waanzinnig mooi dat je die gedachte laat varen. Die engelenstem trouwens, afgewisseld met brute grunts die je tot diep in je maag voelt: het is een combinatie die we zelden bij een artiest gezien hebben.

In de drie kwartier durende set geeft Klone een bloemlezing van de laatste jaren, met een specifieke nadruk op de laatste twee albums. Het nieuwe Meanwhile is weliswaar niet zo goed als voorganger Le Grand Voyage – wat in onze ogen een klassieker is onder de symfonische rockplaten – maar ook hier staat de kwaliteit van de muziek buiten kijf.

Within Reach, met dat heerlijke strakke baswerk, dromerige galmende gitaren, perfect getimede drums en een memorabel refrein (we have to try agaaaaain), wat een juweel van een nummer. Bystander, de andere single, overtuigt ook live met die verrassende muzikale explosie op het einde, waarin de grommende riffs, stuwende drums en het krachtige geschreeuw van Ligter sámen als een mokerslag aankomen.

Klone laat er geen misverstand over bestaan: deze band verdient veel meer dan het nu krijgt. In eigen land spelen ze in talloze clubs en theaters, maar in de rest van Europa lijkt het kwartje maar niet te vallen. En dat is merkwaardig, want de sfeer die Klone in elk nummer weet te creëren is ronduit buitenaards. Deze Fransen verdienen de wereld, en tot dat gebeurt verdienen zij de steun van iedere zelfrespecterende liefhebber van atmosferische rock.