Counter Culture shorts nummer #136 alweer. Geen zin om complete albumreviews met hele lange lappen tekst te lezen? Dan hebben we de shorts voor je. In deze 136e editie van shorts vind je tien mooie microreviews van de nieuwe albums van Sólstafir, Body Count, Distant, Múr, State Champs, The Retaliators, Klogr, Jerry Cantrell, Less Than Jake en K. Soto.
Sólstafir – Hin Helga Kvol (81)
Het IJSlandse Sólstafir maakt atmosferische post-metal. Wat knap is, is dat deze band in hun moerstaal zingt en er toch in slaagt poppy te klinken. Je krijgt zin om fonetisch mee te brullen en zingen met deze gasten. Hoewel ‘Hin Helga Kvol’ behoorlijk zwaar kan klinken, verliest de band de melodie nooit uit het oog. Deze formatie blijft toegankelijk.
Recensent: Frank van de Ven
Body Count – Merciless (83)
Body Count is natuurlijk een instituut. Deze crossover tussen keiharde rap en metal zette de band – en vooral frontman Ice-T – op de kaart. De ooit zo gevaarlijke Ice-T is tegenwoordig vooral bekend als acteur. Op ‘Merciless’ bewijst hij dat hij nog steeds gevaarlijk en venijnig uit de hoek kan komen. Deze plaat knalt er lekker in en de band heeft er zin in. De heldere productie zorgt ervoor dat deze schijf modern klinkt en nergens oubollig.
Recensent: Frank van de Ven
Distant – Tsukuyomi: The Origin (86)
Dutch Deathcore! Onze landgenoten van Distant trakteren hun luisteraars op brute deathcore met fraaie melodielijnen. Tussen al het gitaargeweld dat op je afgevuurd wordt, is er altijd ruimte voor een aantal rustige en sfeervolle soundscapes. Even bijkomen. Bij vlagen klinkt ‘Tsukuyomi: The Origin’ erg filmisch. Distant durft nieuwe paden te bewandelen en hun bandgeluid te verbreden. Dat verdient respect.
Recensent: Frank van de Ven
Múr – Múr (84)
Het IJslandse Múr debuteert met deze titelloze plaat. Deze eerste worp voorspelt alvast veel goeds! Deze band schotelt je atmosferische deathmetal met doom-elementen voor. ‘Múr’ klinkt somber, zwaarmoedig en melancholisch. Toch wordt de muziek dankzij de fraaie melodielijnen nooit topzwaar. Geen vrolijke kost, maar wel een sterk album dat pas na meerdere luisterbeurten al zijn geheimen prijsgeeft.
Recensent: Frank van de Ven
State Champs – State Champs (87)
State Champs klinkt als een combinatie tussen Blink-182 en Yours Truly. Frisse poppunk met een dikke emosaus mag je verwachten. Op dit titelloze album perfectioneren de mannen hun formule. De tracks klinken allemaal als single-materiaal en hebben allemaal een specifiek kenmerk dat de aandacht trekt. Een tof refrein, een catchy riff of lekker energiek drumwerk. Eigenlijk is elk liedje een cadeautje. Terwijl je het uitpakt, word je steeds blijer omdat je weet wat erin zit. In het geval van State Champs is dat een lekker ambachtelijk poppunknummer dat zich direct in je hoofd nestelt.
Recensent: Frank van de Ven
The Retaliators – Deluxe Edition Soundtrack (-)
In 2022 verscheen ‘The Retaliators’: een film die weinig potten wist te breken. De bijbehorende soundtrack is echter een ander verhaal. Deze compilatie bestond uit een zwik toffe (nu-)metalcore en hardrocknummers. Twee jaar later verschijnt een deluxe editie van deze soundtrack en die is nóg smakelijker! Deze 34(!) tracks tellende schijf bevat liedjes van artiesten als Notthing More, The Hu, Papa Roach, From Ashes To New. Fans van moderne hardrock zullen hier heel blij van worden. Zo tref je bijzondere samenwerkingen aan tussen onder meer Papa Roach en The Hu en Cory Marks en DL van Bad Wolves. Persoonlijk prijsnummer is de cover van The Hu. Deze Mongoolse band heeft een geheel versie van ‘The Trooper’ van Iron Maiden opgenomen. In het Mongools!
Recensent: Frank van de Ven
Klogr – Fractured Realities (78)
Evergrey meets Scar Symmetry. Klogr maakt verhalende progrock met een metalen randje. Het stemgeluid van frontman Rusty heeft wel wat weg van de vocalen van David Draiman van Disturbed. ‘Fractured Realities’ is een gave plaat die soms net iets te gekunsteld overkomt. Sommige passages komen nogal theatraal over. Jammer.
Recensent: Frank van de Ven
Jerry Cantrell – I Want Blood (80)
Alice In Chains-kopstuk op de solotour: dat is eigenlijk al een review op zich. De iconische Jerry Cantrell roept ook in zijn uppie direct herinneringen op aan zijn oude band. ‘I Want Blood’ laat zich beluisteren als een warm bad voor fans van Alice In Chains.
Recensent: Frank van de Ven
Less Than Jake – Uncharted (76)
Je kunt Less Than Jake als de AC/DC van de ska-punk scene beschouwen. Deze gasten maken continu dezelfde plaat en dat is precies wat de fans verwachten en willen. Deze EP laat opnieuw de kenmerkende, vrolijke deuntjes horen.
Recensent: Frank van de Ven
K. Soto – Your Love Is Conditional (91)
Kyle Soto van Seahaven heeft onder de titel K. Soto een solocarrière opgestart. Hij biedt je uitgeklede, verstilde indierock waarin hij zijn diepste zielenroerselen voorlegt. ‘Your Love Is Conditional’ is zwelgmuziek. Muziek voor op de koptelefoon waarin je je volledig in kunt verliezen. Emotioneel, dromerig en breekbaar. En mooi, vooral mooi.
Recensent: Frank van de Ven