Een nieuwe terugkerende categorie op Counter Culture: De favo van. Iedere maandag zullen de schrijvers van het hiphop-team hun licht laten schijnen over een favoriete onderdeel uit de hiphop-wereld. Denk hierbij aan de beste videoclips, de hardste lines of de meest memorabele liveshow. Vorige week trapte Chef hiphop Dirk af met zijn favoriete 101Barz-sessie, deze week is het aan Tjeerd; hij laat zijn licht schijnen over zijn favoriete track. Niet eens met zijn keuze? Laat jouw favoriet achter in de comments onder dit artikel!

Tjeerd: W I dubbel N E, de Rotterdamse Winston Bergwijn is inmiddels een fenomeen in de Nederhop. Samen met Sticks en Jiggy Djé (a.k.a. Great Minds) verovert de rapper menig podium. Hij lijkt rustig, is lyricaal gezegend en weet harten te veroveren. Mijn favoriete track komt van deze Rotterdammer. Lotgenoot is de naam. Zonder Strijd het album. Het deuntje raakte me, de lines waren uitmuntend. Het was de periode dat ik Nederhop begon te waarderen en dat kwam mede door Winne.

Persoonlijk
In die tijd was ik op een één of andere manier zoekende naar mezelf (zoals elke tiener), maar ik voelde me niet mainstream. Ik ben altijd op zoek naar afwijkende dingen, ik luister daarom ook geen Top40.

Schrijven doe ik sinds de tijd ik hiphop begon te luisteren.  En hoewel genoeg pubers dagboeken bijhouden, Twitter volspammen met allerlei liefdeszinnen en doordachte filosofieën is het niet ‘gewoon’ om te schrijven. Het is oud, uit de mode, je hoort te hangen op de straten. Alleen voelde ik daar niet zoveel voor. Ik deed het wel, maar voelde me niet echt thuis. Het liefst zat ik achter het toetsenbord en schreef ik dingen. Simpelweg om de reden dat dat meer mijn ding is. In schrijven vind ik rust, energie en mezelf.

Ik was dus op zoek naar een lotgenoot en die vond ik in Winne. Met woorden gezegend, sterk met de pen en een realistische blik op het leven.

Je zei: ”the only way is up”
In detail treden ga ik niet, maar ik was niet het meest gelukkige persoon op de aardbol. Ik was vaker ongelukkig dan gelukkig. Daarom is deze line zo toepasselijk voor mij. De enige weg was voor mij naar boven. Als licht aan het einde van de tunnel, of mocht je dat niet zien, pak je de nooduitgang. Er is altijd een weg naar boven: The only way is up‘