Anderhalf jaar geleden liet Crippled Black Phoenix met een 2,5 uur durende marathonshow een verpletterende indruk achter in de Nieuwe Nor te Heerlen. Niet gek, dat de band wederom door het poppodium werd uitgenodigd om haar ding te komen doen. Met een uitstekend nieuw album onder de arm en een nieuwe zanger (exit Nick Cave look-a-like John E. Vistic enter Daniel Anghede) in de gelederen, probeert de band afgelopen vrijdagavond haar prestatie van anderhalf jaar geleden te evenaren.
De voortekenen hiervoor zijn echter niet al te bemoedigend. De band heeft namelijk een reis achter de rug, waar de Wet van Murphy vrij spel op had. Werkelijk alles ging mis, wat maar mis kon gaan. De veerboot had vanwege een technisch mankement zoveel vertraging, dat de band zich genoodzaakt zag vanuit een andere plaats de grote kanaaloversteek te maken. Dientengevolge diende de gehuurde tourbus de band op een ander punt op te pikken dan afgesproken. Wat weer tot gevolg had dat de chauffeur van de tourbus eenmaal aangekomen op het nieuwe punt door zijn maximale rij uren heen was. Hierdoor kon de bus pas weer vertrekken nadat de chauffeur zijn noodzakelijke rust had genomen. U begrijpt, de landing van de geallieerden destijds in Normandië had minder logistieke voeten in aarde.
In ieder geval om een lang verhaal kort te maken. De band arriveert pas ’s avonds rond de klok van tienen in plaats van de geplande een uur ’s middags. Dus niks uitgebreide soundcheck, niks rustig toeleven naar een optreden, maar snel alles opbouwen, rap een sandwich naar binnenwerken en spelen alsof je leven er vanaf hangt.
Wanneer Crippled Black Phoenix uiteindelijk begint om kwart voor elf, zit voorprogramma A Liquid Landscape al lang en breed in de bus/auto richting huis en kan terugblikken op een geslaagd doch weinig memorabel optreden. De band geldt al jaren als een van Nederlands best bewaarde geheimen op progrock gebied. En dat zal jammerlijk genoeg zo blijven als de band niet wat meer dadendrang aan de dag gaat leggen op het podium. De ingrediënten zijn aanwezig, alleen komt het er op het podium nog niet helemaal uit.
Aan dadendrang bij Crippled Black Phoenix in ieder geval geen gebrek. Ondanks het feit dat de band een 14 uur durende reis in de benen heeft, met lege magen optreedt en zich maar minimaal kon voorbereiden op haar optreden, maakt zij bij aanvang direct indruk. Als je daarbij in ogenschouw neemt dat de band net als een buizenversterker even moet opwarmen en gaandeweg het concert alleen maar beter wordt, kun je op vijf vingers uittellen dat Greaves & Co. ons vanavond (of vannacht zo u wilt) evenals anderhalf jaar geleden op een prachtig sonisch avontuur meenemen.
In vergelijking tot anderhalf jaar geleden valt wel duidelijk het verschil tussen frontman Daniel Anghede en voormalig roerganger John E. Vistic op. Vistic was met zijn Cave-maniertjes meer een showman, terwijl Anghede meer opgaat in de band en zich ook tussen de nummers door wat meer afzijdig houdt. Niet alleen qua presentatie, maar ook qua geluid heeft de wisseling gevolgen. De schuiftrombone wordt in deze opzet vervangen door een derde gitaar. De muur aan geluid wordt hierdoor nog net even imposanter. Daarnaast valt op dat Anghede over een iets minder donker stemgeluid dan Vistic beschikt.
Welke van beide frontmannen je voorkeur ook verdient, imposant is de 2,5 uur durende show wederom (de band speelt als gevolg van het late aanvangstijdstip doodleuk door tot kwart over één). De heerlijke stoner/spacerockriffs die Justin Greaves uit zijn mouw schudt, het sublieme toetsenwerk en de retestrakke ritmesectie van Ben Wilsker en Christian Heilmann zorgen voor een stomende en goed geoliede rockshow. En dan hebben we het nog niet gehad over de puntgave gitaarsolo’s van de vuisthoge Karl Demata, die op basis van zijn gitaargeluid zo kan doorgaan voor een bastaardzoon van David Gilmour. En bij die prachtige gitaarlicks moet Karl het ook laten vind ik. Want het door hem in de toegift gezongen Italiaanse partizanenlied ‘Bella Ciao’ is tenenkrommend vals. Sowieso is de toegift niet het sterkste onderdeel van de show vanavond, want ook de gespeelde Misfits cover komt niet helemaal uit de verf. Gelukkig bevat de reguliere set meer dan genoeg hoogtepunten om wederom te mogen spreken van een fenomenaal optreden.
Daarnaast was het ook goed om te zien dat de publieke opkomst een stuk hoger lag dan anderhalf jaar geleden. Wat Counter Culture betreft mogen ze bij de Nieuwe Nor Crippled Black Phoenix over anderhalf jaar opnieuw programmeren. Wedden dat ze dan voor een uitverkocht huis staan?