Counter Culture shorts nummer #141 alweer. Geen zin om complete albumreviews met hele lange lappen tekst te lezen? Dan hebben we de shorts voor je. In deze 141e editie van shorts vind je dertien mooie microreviews van de nieuwe albums van Mugshot, Stateside, For Your Health, Kaonashi, Garbage, Stray From The Path, Wolves At The Gate, SENNA, Arm’s Length, Orthodox, AVKRVST, Heaven Shall Burn en The Haunted.
Mugshot – All The Devils Are Here (77)
Zin in logge, lompe metalcore zonder cleans? Dan is Mugshot misschien wel wat voor jou. Deze kruising tussen Slipknot en Heaven Shall Burn bereikt nooit het niveau van eerder genoemde bands, maar blijft wel genietbaar. Gewoon een toffe plaat voor liefhebbers van compromisloze herrie.
Recensent: Frank van de Ven
Stateside- Where You Found Me (72)
De poppunk van Stateside ligt in het verlengde van State Champs en The Story So Far. ‘Where You Found Me’ is geen slecht album, maar weet zich helaas nergens te onderscheiden van de concurrentie. Als je verslaafd bent aan het genre is dit geen miskoop, maar verwacht geen verrassingen.
Recensent: Frank van de Ven
For Your Health – This Bitter Garden (78)
Mathcore is wat For Your Health maakt en dat betekent dat je een hoop tempowisselingen voor de kiezen krijgt. De muziek op ‘This Bitter Garden’ schiet alle kanten op en is compleet onvoorspelbaar. Soms biedt een melodielijntje enige houvast, maar dan kiest deze groep voor een andere koers. Fans van These Arms Are Snakes en The Dillinger Escape Plan kunnen hier wel wat mee.
Recensent: Frank van de Ven
Kaonashi – I Want To Go Home (81)
Benieuwd hoe het is om een ADHD-brein te hebben? Het zal vast zo voelen als naar ‘I Want To Go Home’ luisteren. Koanashi gaat alle kanten op en trakteert je op een onnavolgbare combinatie van hardcore, mathcore en metal. De nummers zitten tjokvol tempowisselingen, vreemde geluiden en genremixen. Avontuurlijke luisteraars die niet vies zijn van chaos hebben iets om hun tanden in zetten.
Recensent: Frank van de Ven
Garbage – Let All That We Imagine Be Light (83)
Garbage brak door in de jaren 90 met catchy grungepop. Anno 2025 zijn de heren en dame ouder en milder geworden. Er wordt niet zo hard meer gerockt en flirten met de hitlijsten is er ook niet meer bij. Deze band rond frontvrouw Shirley Manson doet gewoon waar het zin in heeft. In dit geval smaakvolle poprock maken met een bite. Soms trippy, soms melancholisch maar altijd dwars. Deze muzikanten maken de muziek die ze zelf willen horen en daar zullen hun fans erg blij mee zijn. Er is namelijk maar één Garbage.
Recensent: Frank van de Ven
Stray From The Path – Clockworked (79)
Boos zijn ze de mannen van Stray From The Path. Op ‘Clockworked’ hoor je een pissige band. Gangvocals, lompe riffs en een opgefokt sfeertje is wat deze gasten je voorschotelen. Als je geen trek hebt in brave metalcore met lievige boybandvocalen is dit album zeker het beluisteren waard.
Recensent: Frank van de Ven
Wolves At The Gate – Wasteland (87)
Is ‘Wasteland’ djent of metalcore? Allebei, want je hebt hier met Wolves At The Gate te maken. Deze band brengt eerder genoemde genres samen. Josh Gilbert zat achter de knoppen en zijn invloed lijkt voelbaar. De voormalig bassist van As I Lay Dying zit tegenwoordig in Spiritbox en elementen van beide bands zijn hoorbaar in dit werkstuk van Wolves At The Gate. Soms dromerig, soms beenhard maar altijd met veel ruimte voor melodie.
Recensent: Frank van de Ven
SENNA – Stranger To Love (55)
Het Duitse SENNA maakt poppy metalcore met een vleugje R&B. ‘Stranger To Love’ klinkt mierzoet en lijkt op tienermeiden te mikken. De liedjes gaan vooral over de liefde en zijn voorzien van aalgladde clean vocals met een licht Duits accent. Soms lijkt de band met het geluid van Linkin Park te flirten. Zo goed als dat nu-metalinstituut wordt SENNA echter nooit. De zang is te dun en de melodietjes te vrijblijvend zodat de liedjes niet blijven hangen. Wie weet slaagt de band er op een volgend album in om zichzelf te verbeteren.
Recensent: Frank van de Ven
Arm’s Length – There’s A Whole World Out There (61)
Arm’s Length maakt moderne emopop. ‘There’s A Whole World Out There’ is voer voor fans van Silverstein en Hawthorne Heights. Fans van eerder genoemde bands zullen dan wel op hun honger blijven zitten, want Arm’s Length klinkt nergens zo catchy. Een vluchtig tussendoortje en zeker geen vervangende maaltijd dus.
Recensent: Frank van de Ven
Orthodox – A Door Left Open (80)
Nondeju! Orthodox is boos en niet zomaar een beetje. Laaiend, furieus, woedend! ‘A Door Left Open’ laat zich beluisteren als een bezoekje aan de OK in een oorlogsgebied. Gebroken botten, kneuzingen en complete chaos. Deze hardcore band is venijnig en pissig. Als deze plaat live gespeeld wordt, gaan er doden vallen in de moshpits.
Recensent: Frank van de Ven
AVKRVST – Waving At The Sky (84)
Deze Noorse band maakt soundtracks voor niet eerder gemaakte scifi-films en dark fantasy films. Verwacht veelal instrumentale progrock met een verhalend karakter. Met je ogen dicht kun je gemakkelijk scènes bij de composities verzinnen. ‘Waving At The Sky’ is gemaakt voor de koptelefoon. Gun jezelf een momentje rust, zet deze plaat op en verdwijn naar een nieuwe wereld.
Recensent: Frank van de Ven
Heaven Shall Burn – Heimat (91)
Het Duitse Heaven Shall Burn is nooit betrapt op het maken van een slechte plaat en daar brengt ‘Heimat’ geen verandering in. Knap hoe deze band steeds weer fris voor de dag weet te komen. Op deze plaat zijn violen te horen wat de furieuze metalcore een klassiek tintje geeft. Als grappige bonus is een soort remake van ‘Numbered Days’ te horen. Dit nummer van Killswitch Engage is door Heaven Shall Burn onder handen genomen en wordt ingezongen door de originele Jesse Leach. Deze bijzondere samenwerking voegt weinig toe – zoveel verschil is er niet – maar is wel aardig. Als je van metalcore zonder cleans houdt, kun je niet om Heaven Shall Burn heen. Vroeger niet en nu ook niet. Verplichte aanschaf voor genrefans.
Recensent: Frank van de Ven
The Haunted – Songs Of Last Resort (88)
Na een lange pauze keert The Haunted terug naar het front. Gelukkig maar, want deze gasten vuren met militaire precisie een instant metal classic op je af. ‘Songs Of Last Resort’ laat een gretige band horen. Het heilige vuur brandt weer en het is de leden menens: de wereld staat in de fik en iemand moet het blussen! Deze boodschap wordt op een spijkerharde manier overgebracht. De trashmetalcore van The Haunted klinkt na jaren nog steeds intens en pakkend. Een gouden combinatie.
Recensent: Frank van de Ven