Speciaal voor iedereen die al moe wordt bij het openen van een album-recensie en het zien van tig alinea’s tekst, heeft Counter Culture de rubriek Shorts. Zoals de naam al doet vermoeden, houden we het bij Shorts lekker kort: een short zal daardoor nooit langer dan het eerste couplet van het Wilhelmus zijn en op die manier kunnen kunnen we je regelmatig een overzicht van vijf tot tien van onze meningen over recent uitgebrachte albums geven.
Deze week in shorts, o.a.: Rise Against, Amenra/VVOVNDS en Deadmau5.
Amenra/VVOVNDS – The Abyss Stares Back #1
‘The Abyss Stares Back’ is de eerste in een serie van vijf splits, die door Hypertension Records worden uitgebracht. Op deze split twee Kortrijkse band, te weten Amenra en VVOVNDS. Amenra, die we vooral kennen van hun donkere keiharde postmetal/sludge, pakt het op deze split helemaal anders aan en gaat semi-akoestisch. Pakt dat goed uit? Ja, ook semi-akoestisch weet Amenra intens en duister te klinken. VVOVNDS daarentegen is andere koek. Furieuze punk/hardcore van de bovenste plank. VVOVNDS laat je met vijf nummers in 10 minuten alle hoeken van de kamer zien. Dit maakt meer dan nieuwsgierig naar de volgende vier splits in deze serie.
Recensent: Jeroen Voncken
Deadmau5 – While (1<2)
Een nieuw album van de Canadese superproducer deadmau5 (voor vrienden Joel Zimmerman) is altijd een risico. Zijn eerste twee albums, Random Album Title en For Lack of A Better Name, gelden als klassiekers in het progressivegenre, later werk was over het algemeen een stuk minder van kwaliteit. Wat we precies van zijn zevende solorelease, While (1<2), moeten vinden weten wij ook niet precies. Progressief en origineel is het in ieder geval zeker wel. Zimmerman gaat verder op de met <album title goes here> ingezette bliepjeselectrosnelweg. Ten opzichte van dat album zijn drie dingen veranderd. Allereerst is While (1<2) veel harder dan haar voorganger. Veel verwijzingen naar Zimmermans boezemvrienden van Nine Inch Nails zijn aanwezig, en op het nieuwe album van Deadmau5 prijkt zelfs een (matige) cover van Survivalism. Ten tweede valt de lengte op. Met meer dan 130 minuten aan muziek had je ook heel veel andere dingen kunnen doen dan naar de soundscapes en probeerseltjes van Deadmau5 luisteren. Ten derde ontbreekt een echte killersingle, zoals die op het vorige album met het magnifieke The Veldt nog wel stond. Is het dan wel de moeite van het kopen waard? Als u belooft de tweede CD van de dubbelaar gelijk weg te gooien, u de nodige bliepjes wel kunt waarderen en zijn laatste album niet door de plee hebt gespoeld moet het goed gaan. Zo niet, beperk u dan tot single ‘Avarita’. Die doet ons fans van het eerste uur terugdenken aan betere tijden.
Recensent: Camiel van Houdt
John Garcia – John Garcia
Wat John Garcia nog mondjesmaat lukte bij projecten als Unida, Hermano en recentelijker met Vista Chino – de reïncarnatie van Kyuss, lukt hem totaal niet op zijn eerste soloplaat: interessante songs schrijven. De iconische stem van Garcia kan geen enkel moment compenseren voor de vlakke composities en gerecyclede riffs op zijn veel te langdradige en ronduit saaie debuutplaat als solo-artiest.
Recensent: Haiko Peters
Rise Against – The Black Market
Rise Against maakt met The Black Market het vierde studio-album op rij (sinds Siren Song Of The Counter Culture) dat perfect aansluit op hun missie om een stadionvullende, festivalafsluitende band te worden die uit hetzelfde vaatje tapt als genregenoot Green Day. De poppunkers uit Chicago komen op The Black Market op de proppen met een verzameling van twaalf nieuwe meezingers, overgeproduceerde ballads en potentiële radiohitjes die het punkrock-verleden van de band nu eens en voor altijd lijken te willen uitroeien.
Recensent: Haiko Peters
Todd Terje – It’s Album Time
Alweer bijna tien jaar geleden kwam de wereld via de Noorse producer Todd Terje voor het eerst in aanraking met een bijzonder leuke niche van de nu-disco, tegenwoordig vooral bekend onder de naam Scandinavian Dance. Wij noemen het al jaren gekscherend Gameboy-Disco, dan krijgt u wellicht een beter idee. In dat genre timmerde Terje vrolijk aan de weg, en met Strandbar, Ragysh en – vooral – Inspector Norse had de Noor drie kneiters van zomerhits in de afgelopen jaren. Deze zomer tijd voor iets nieuws, en dus is het albumtijd. Mocht u deze zomer niet naar de zon kunnen, dan kunt u het beste dit album kopen. Zelden stond de zon zo lekker op een plaat. Natuurlijk is er Inspector Norse en (een gruwelijk verkorte versie van) Strandbar, maar er zijn ook leuke nieuwe dingen. Zo is er de ballade ‘Johnny and Mary’, die Terje samen met Roxy Musics Bryan Ferry opnam. Er is het muzikaal enorm sterke duo Swing Star pt 1 en 2. En er zijn nummers waarbij je je serieus afvraagt of Terje het wel écht meent, zoals de speedlatin op Alfonso Muskedonder en Svensk Sas. Kortom: genoeg te ontdekken en genoeg te genieten; It’s Album Time is zonder twijfel de Random Acces Memories van 2014. Kom maar door met die zomer!
Recensent: Camiel van Houdt
Laat een antwoord achter