Het zal je maar gebeuren. Twee van de meest innovatieve metal albums van de laatste paar jaar uitbrengen (‘The Destroyers of All’ en ‘Vermis’) en dan staan optreden voor zo’n man of dertig. Het overkomt Ulcerate vanavond in het overigens schitterende nieuwe Poppodium Grenswerk te Venlo. Daar kom je toch niet voor vanuit Nieuw-Zeeland. Nu is de avond sowieso al niet zo goed bezocht. Hooguit een man of zestig. Maar bij voorprogramma’s Departé, Gigan, Solace of Requiem en Wormed is het aanmerkelijk drukker dan bij hoofdact Ulcerate. Wellicht is de band dit gedeeltelijk zelf schuld door te touren in deze bandsetting. Maar hierover later meer.
Vijf bands op één avond betekent dat je of heel erg laat klaar bent of heel vroeg begint. Op deze maandagavond is gekozen om lekker op tijd aan te vangen. Fijn als je in Venlo woont en werkt natuurlijk, maar wat minder ideaal als je toch een eindje moet reizen. Ondergetekende krijgt derhalve nog maar net de laatste tonen van het Tasmaanse Departé mee. En dat is te weinig om een goed oordeel te kunnen vormen.
Tweede band op de bill vanavond is Gigan. Psychedelische extreme metal belooft het affiche. Apart? Ja, zeker als tijdens de soundcheck ook nog eens blijkt dat de band gebruik maakt van een heuse theremin. Voor de mensen die niet weten wat voor een instrument dat is, sla er wikipedia maar eens op na. Maar goed bespeeld, klinkt een theremin nog het meest als een zingende zaag. Dat belooft wat! Helaas lost de band de verwachtingen niet helemaal in. Ondanks dat de band er vol voor gaat, zanger Eston Browne duikt bijvoorbeeld direct tussen het publiek in, komt de set nogal rommelig en gehaast over. Een tweede gitarist zou wat dat betreft wonderen kunnen doen, want nu ligt de nadruk teveel op het gesoleer van Eric Hersemann. En die theremin? Niet gehoord.
Het Amerikaanse Solace of Requiem heeft het gelukkig stukken beter voor elkaar. ‘It’s always good to be back in the land of stroepwaffels’, vertrouwt bassist/zanger Jeff Sumrell ons aan het begin van het optreden toe. De hybride tussen black metal en death metal gaat er wel in bij de aanwezigen, al wordt er volgens onze stroepwaffelvriend veel te weinig geheadbangd. De band speelt er gelukkig niet minder om. De Amerikanen nemen vanavond vooral de tijd om ons aan het nieuwe album ‘Casting Ruin’ voor te stellen en het moet gezegd die kennisname is zeker niet onaangenaam.
Hierna is het tijd voor het Spaanse Wormed. Deze sci-fi tech death metal band is redelijk bekend in het extreme metalwereldje. De Spanjaarden mogen dan ook rekenen op de meeste respons vanavond. Niet helemaal terecht naar mijn idee. De muziek beukt lekker en zit technisch uitstekend in elkaar, maar zanger Phlegeton (Du hast die Haare schön) klinkt het gehele optreden als een afvoerputje dat niet goed doorloopt. En dat gaat vervelen. Daarnaast bestaat het sci-fi element slechts uit de oersaaie samples tussen diverse nummers in. Wat mij betreft mogen de zanger en samples dan ook overboord en kunnen de heren uitstekend als instrumentaal trio verder. Want afgezien van deze twee storende elementen klinkt Wormed geweldig.
Na Wormed is het eindelijk tijd voor Ulcerate. Al heeft niet iedereen vol smacht op de Nieuw-Zeelanders zitten wachten, want bij aanvang is de zaal vrijwel verlaten. En dat is doodzonde! Ulcerate is namelijk een fantastische band. Albums als ‘The Destroyers of All’ en ‘Vermis’ loofden overal uitstekende kritieken. Ook live stelt de band vanavond niet teleur. Met de nadruk op het laatste album ‘Vermis’ speelt de band een uitstekende set. Helaas komt deze vanwege het tegenvallende bezoekersaantal niet helemaal over.
De hoofdrol vanavond is natuurlijk weggelegd voor Jamie Saint Merat. Verstopt onder het laatste Dr. Dre model hoofdtelefoon tovert de drummer extraordinaire de meest complexe ritmes uit zijn drumkit. Ook zijn kompanen Paul Kelland (bas, zang) en Michael Hoggard (gitaar) laten zich gelukkig niet onbetuigd en Ulcerate geeft dan ook het beste optreden van de avond weg.
De vraag rest dan ook, waarom zo weinig mensen de moeite namen om de band te aanschouwen. In vergelijking tot de andere bands die ik gezien heb vanavond, bevindt Ulcerate zich op een geheel ander level. De muziek die de Nieuw-Zeelanders maken, mag dan wel gekwalificeerd als technische death metal, maar qua gevoel zit de band veel dichter in de buurt van acts als Neurosis, Amenra en Cult of Luna. Wellicht dat de band er in de toekomst verstandig aan doet om eens te touren met voornoemde of vergelijkbare namen. Dan gaat het vast en zeker helemaal goed komen met de bezoekersaantallen en Ulcerate.