Counter Culture shorts! Nummer #9 alweer. Geen zin om complete albumreviews met hele lange lappen tekst te lezen? Dan hebben wij de shorts voor je. In deze alweer achtste editie van shorts vind je vier mooie microreviews van onder meer de nieuwe albums van Gary Clark Jr. Yokko, Superfood, Civilian en Viet Cong.

 

Gary Clark Jr. – Gary Clark Jr. live

80/ 100 Als u van muziek houdt en twee jaar geleden op Rock Werchter bent geweest kunt u Gary Clark Jr. bijna niet gemist hebben. De gitaarvirtuoos, die overigens zowel uiterlijk als qua stijl behoorlijk op Jimi Hendrix lijkt, speelde toen de weide op een heerlijke manier wakker. Vooral de halfuur durende jamsessie ter soundcheck, dus vóór het concert daadwerkelijk begon, was uitstekend. Het debuut van Clark, Blak And Blu, viel daar tegen afgezet een beetje tegen. Te keurig en veel te weinig ruimte voor het fantastische, schurende gitaarspel van Clark. Op livealbum Gary Clark Jr. Live is die ruimte er gelukkig wel. Bijna alle nummers duren langer dan 6 minuten, in bijna alle gevallen is dat te verklaren door een minutenlange gitaarsolo. Tel daarbij uitstekende black-rooted rocksongs als Bright Lights, Blak And Bue en radiohitje Ain’t Messin’ Round op, en het resultaat is een prima liveregistratie van een enorm talent. Musthave voor liefhebbers van alles tussen Clapton en Hendrix.

Recensent: Camiel van Houdt

[bol_product_links block_id=”bol__selected-products” products=”9200000032540960″ name=”Gary Clark Jr.” sub_id=”Live” link_color=”003399″ subtitle_color=”000000″ pricetype_color=”000000″ price_color=”CC3300″ deliverytime_color=”009900″ background_color=”FFFFFF” border_color=”D2D2D2″ width=”250″ cols=”1″ show_bol_logo=”undefined” show_price=”1″ show_rating=”1″ show_deliverytime=”1″ link_target=”1″ image_size=”1″ admin_preview=”1″]

 

 Viet Cong – Viet Cong

76/ 100 Liefhebbers van artrock en harde rammelbands opgelet! Viet Cong kan wel eens uw favoriete band gaan worden. De band komt voort uit het helaas ter ziele gegane Canadese project Women en alleen de start is al even rommelig als tragisch. Net toen Women aan het doorbreken was kreeg de core van het viertal – de gebroeders Flegel – op het podium slaande ruzie en vervolgens stierf totaal onverwacht gitarist Chris Reimer aan een hartafwijking. Het nieuwe project van overblijvende bandleden Matt Flegel en Mike Wallace heet Viet Cong en heeft nu zijn eerste album uit. Op die plaat zeven heerlijke, grauwe, zwartgallige no-nonsense noiserock. Onze favorieten? Snoeiharde singles Match of Progress en Continental Shelf, maar toch vooral de krautrocktrip Death aan het slot van de plaat. Interpol meets The Soft Moon, maar dan zonder polijstmachine. Ruwe diamant!

Recensent: Camiel van Houdt

[bol_product_links block_id=”bol__selected-products” products=”9200000036136655″ name=”Viet Cong” sub_id=”Viet Cong” link_color=”003399″ subtitle_color=”000000″ pricetype_color=”000000″ price_color=”CC3300″ deliverytime_color=”009900″ background_color=”FFFFFF” border_color=”D2D2D2″ width=”250″ cols=”1″ show_bol_logo=”undefined” show_price=”1″ show_rating=”1″ show_deliverytime=”1″ link_target=”1″ image_size=”1″ admin_preview=”1″]

 

Civilian – The Secons

65/ 100‘The Second’ is Civilian’s tweede album. Met titelnummer ‘The Second’ dat ook precies een seconde duurt, doen de heren een poging om in het Guinness Book of Records terecht te komen. Het nummer is precies 0,316 seconden korter dan ‘You Suffer’ van Napalm Death. Bij deze gefeliciteerd mannen! Maar een echt nummer kunnen we dit natuurlijk niet noemen. Die overige elf nummers dan. Nou, die zijn best aardig, maar niet baanbrekend. Deze Belgische formatie uit Hasselt weet haar NWOBHM-helden goed te eren, maar kan nergens tippen aan haar grote voorbeelden. Het album luistert op zich prettig weg en bevat in ‘C.E.O.’ een lekkere punky uitschieter, maar echt spannend wordt het nergens. Civilian is typisch zo een band die je moet zien in klein donker achterafzaaltje met schraal bier. Wedden dat je dan een leuke avond hebt.

Recensent: Jeroen Voncken

[bol_product_links block_id=”bol__selected-products” products=”9200000037158924″ name=”Civilian” sub_id=”The Second” link_color=”003399″ subtitle_color=”000000″ pricetype_color=”000000″ price_color=”CC3300″ deliverytime_color=”009900″ background_color=”FFFFFF” border_color=”D2D2D2″ width=”250″ cols=”1″ show_bol_logo=”undefined” show_price=”1″ show_rating=”1″ show_deliverytime=”1″ link_target=”1″ image_size=”1″ admin_preview=”1″]

 

Superfood – Don’t Say That

70/ 100In de categorie vrolijke-indie-zonder-diepgang hebben wij sinds het debuut van The Wombats maar heel weinig kunnen ontdekken dat na een eerste luisterbeurt per ongeluk nogmaals in onze cd-wisselaar terecht is gekomen. U herkent dit gevoel? Dan hebben wij goed nieuws! De debuutplaat van Superfood hebben wij inmiddels al drie keer geluisterd en tot nu toe verveelt hij niet. Van de teksten hoef je bij Superfood niet veel te verwachten; die gaan grofweg over meisjes, televisie kijken en eten – al zou dat laatste ook een diepere metaforische betekenis kunnen hebben. De nummers staan daarentegen vaak als een huis. You Can Belive, TV en – met name – Right on Satellite kunnen zo door 3fm de ether in worden geslingerd. Met andere woorden: Sympathieke jongens, tikkeltje plat, maar de moeite van het luisteren zeker waard.

Recensent: Jeroen Voncken

[bol_product_links block_id=”bol__selected-products” products=”9200000032904648″ name=”Superfood” sub_id=”Don’t Say That” link_color=”003399″ subtitle_color=”000000″ pricetype_color=”000000″ price_color=”CC3300″ deliverytime_color=”009900″ background_color=”FFFFFF” border_color=”D2D2D2″ width=”250″ cols=”1″ show_bol_logo=”undefined” show_price=”1″ show_rating=”1″ show_deliverytime=”1″ link_target=”1″ image_size=”1″ admin_preview=”1″]

 

Yokko – Seven Seas

70/ 100Yokko komt uit Zwitserland, bestaat sinds 2010 en ‘Seven Seas’ is haar debuutalbum. In thuisland Zwitserland, waar deze plaat al in 2013 uitkwam, gooide de band direct hoge ogen. Ze wonnen een talent award, hadden drie hitjes bij het Zwitserse 3FM en de plaat bivakkeerde bijna onafgebroken in de hoogste regionen van de albumlijsten. ‘Seven Seas’ wordt nu ook in de rest van Europa uitgebracht. Of dit album net zulke hoge ogen gaat gooien in de rest van Europa als in het thuisland, waag ik echter te betwijfelen. Hiervoor heeft de band domweg gewoon te weinig eigen gezicht. De composities zitten op zich goed in elkaar, zanger Adrian Erni heeft een fijne warme stem en de productie is uitstekend, maar het beklijft niet echt. We horen vooral veel Coldplay, Killers en Snow Patrol terug. Iets meer eigen gezicht en iets meer durf zou wat dat betreft wonderen kunnen doen. Voor nu, geven we de band het voordeel van de twijfel.

Recensent: Jeroen Voncken

Jouw mening telt!

Heb jij een mening over de albums die we bespreken in deze shorts? Ben je het met onze recensenten eens of juist niet? Laat het ons hieronder in de comments weten en volg ons op Twitter om op de hoogte te blijven van alle nieuwe content op counterculture.nl