Sirene, feestbeest, agressor, inspirator, nymfomaan, feminist, gebroken vrouw: zomaar wat steekwoorden die Elizabeth ‘Lzzy’ Hale beschrijven. Het boegbeeld van Halestorm slaagt er met haar teksten in om je continu op het verkeerde been te zetten. Net je als je denkt dat je weet hoe ze in haar elkaar steekt, doet ze iets wat je totaal niet verwacht…
Hale’s teksten lijken de koers van ‘Into The Wild Life’ te dicteren. Ze is onvoorspelbaar en dat maakt van Halestorm een ontzettend interessante band. Het ene moment gaat het over ruige seks (‘Apocalyptic’), terwijl het in het daarop volgende nummer over liefdesverdriet gaat (‘What Sober Couldn’t Say’). Na een snoeiharde track als ‘Mayhem’ moet je niet raar staan te kijken als Hale zichzelf ineens van haar meest kwetsbare kant laat zien op ‘I Am the Fire’. Op dat nummer spoort ze meiden aan om voor zichzelf op te komen en op hun eigen kracht te vertrouwen. Muzikaal gezien schiet deze plaat alle kanten op. Ballads worden afgewisseld door felle hardrocknummers en pittige popnummers. Het wordt echter nooit chaotisch, omdat Hale’s stem de bindende factor is. Deze formatie is erg veelzijdig en niet bang om nieuwe dingen te doen. Single ‘Amen’ flirt met country en gospel, maar is toch onmiskenbaar Halestorm. Dat is erg knap.
‘Into The Wild Life’ is het derde studioalbum van het in 1997 opgerichte Halestorm. De kern van deze band wordt gevormd door Lzzy Hale en haar drummende broer Arejay. De groep wordt gecompleteerd door gitarist Joe Hottinger en bassist Josh Smit. Er is een duidelijke groei te horen op deze schijf. Het titelloze debuut uit 2009 liet klassieke hardrock in de stijl van KISS en Heart horen, terwijl er op opvolger ‘The Strange Case Of…’ uit 2012 een koerswijziging werd ingezet. De band grossierde voortaan ook in ballads en poprock. Het leverde een gevarieerder geluid op, maar de angel leek eruit. Halestorm klonk wel erg gepolijst en poppy. Daar tegenover stond dat de band tekstueel gezien enorm gegroeid was.
Het tweede wapenfeit was – net als het debuut – ook een ijzersterk album, maar was niet zo spicy.
Dat euvel is verholpen op ‘Into The wild Life’, want de band trekt weer fel van leer. Wat opvalt is dat de band veel volwassener klinkt. De teksten van Hale zitten beter in elkaar en haar vocalen staan minder op de voorgrond. Muziek en zang passen beter bij elkaar en versterken mekaar. Op de vorige platen leek het er soms op dat de bandleden enkel als verlengstuk dienden. De composities waren niet slecht, maar nergens opvallend. Enkel de kippenvelopwekkende strot van de frontvrouw tilde de band boven de middelmaat uit. Dat lag ook aan de productie van Howard Benson die de nadruk op het stemgeluid van Hale legde. Op dit derde wapenfeit hebben haar bandleden een grotere rol gekregen en dat heeft in een voller en warmer geluid geresulteerd. Wellicht heeft dat te maken met de komst van producer Jay Joyce. Hij laat de nummers ademen en heeft voor een organisch geluid gekozen. Je luistert naar een inspanning van een band en niet naar een veredeld soloproject.
Net als op de vorige albums het geval was, staat er geen enkel slecht nummer op deze schijf. Over elk nummer is goed nagedacht. Halestorm weet hoe een goed liedje moet klinken en waar het aan moet voldoen. Elk nummer heeft iets bijzonders te bieden in de vorm van een pakkende hook, een stoere riff of een kippenvelopwekkend refrein. Er is weer hoorbaar veel aandacht aan de composities besteed en elk nummer zou zo op de radio kunnen.
Fans van het eerste uur zullen de huidige koers misschien iets te extreem vinden en terugverlangen naar de begindagen waarin pure, onversneden hardrock werd gespeeld. De meer avontuurlijke luisteraar zal smullen van deze dappere band die telkens nieuwe dingen probeert. ‘Into The Wild Life’ is een afwisselende plaat geworden waarin jaren 80 rock, Top 40 pop en hardrock gebroederlijk naast elkaar staan. Deze genremix wordt overtuigend en smaakvol uitgevoerd. Eigenlijk is dit een grote snoeptrommel voor elke muziekliefhebber, want er zit voor ieder wat wils in.
Hale kun je zonder twijfel als een van de beste zangeressen van haar generatie beschouwen, want haar elastische stem past zich moeiteloos aan elk genre aan. Een gevoelige ballad komt net zo gemakkelijk haar strot uit als venijnige schreeuwzang. Ze blijft een ongeleid projectiel. Gelukkig maar, want de toekomst van Halestorm blijft zo heerlijk onvoorspelbaar. ‘Into The Wild Life’ is nu al een moderne klassieker, want betere radiorock zul je dit jaar niet meer horen.